اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی
اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

ویژگی یک اکوکمپ

با توجه به افزایش علم و آگاهی عمومی در جامعه چند سالی است که بحث های حفاظت از محیط زیست نیز در بین عموم مردم مطرح می شود. با گسترش طبیعت گردی یا اکوتوریسم در بین مردم و لزوم ساخت و تجهیز زیر ساخت های گردشگری عبارت توسعه پایدار نیز به ادبیات گردشگری و محیط زیست وارد شده است. عبارت توسعه پایدار اولین بار در دهه ۸۰ میلادی توسط سازمان جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) مطرح شد؛ توسعه پایدار به عبارت ساده یعنی ایجاد یک تعادل بین توسعه و حفظ محیط زیست.

از این رو چند سال بعد ایده ساخت و ایجاد اکوکمپ ها و اکولوژها به عنوان یکی از راه های رسیدن به توسعه پایدار مطرح شد. اکولوژها اقامت گاه های دائمی کاملا سازگار با محیط زیست هستند که در مناطق طبیعی ایجاد می شوند و اکوکمپ ها نمونه مشابه اکولوژها هستند با این تفاوت که در فصل هایی از سال از منطقه جمع آوری می شوند به عنوان مثال اکوکمپ های کویری باید در فصل تابستان جمع آوری شوند و محیط فرصت بازسازی پیدا کند و اکوکمپ های کوهستانی نیز در فصل زمستان
ایده ایجاد اکوکمپ ها و اکولوژها ایده جدیدی نیست اما نحوه مدیریت و نحوه اجرای این پروژه ها بسیار حائز اهمیت است.
اما یک اکوکمپ چیست و چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟
اکوکمپ یک اقامتگاه موقت در مناطق بکر طبیعی است که باید کاملا سازگار با محیط زیست باشد، سازگاری با محیط زیست یک عبارت کیفی و سلیقه ای نیست که هرشخصی با توجه به سلیقه، دانش و آموخته های خود آن را انجام دهد و سپس ادعا کند کاملا سازگار با محیط زیست رفتار کرده است بلکه چهارچوب مشخصی دارد. اکوکمپ ها در دنیا باید تعدادی از استانداردهای بین المللی را دارا باشند برای مثال استاندارد Iso 9000 که یک استاندارد مدیریت کیفیت است، استاندارد Iso 14000 که یک استاندارد مدیریت محیطی است و استاندارد Iso 14001 که یک استاندارد محیط زیستی است. این استانداردها یک چهارچوب فعالیتی مشخص برای یک اکوکمپ ترسیم می کند و عمل به آنها می تواند باعث شود که یک کمپ موقت به یک اکوکمپ سازگار با محیط زیست تبدیل شود. متاسفانه در کشور ما بیشتر گروه ها و ارگان ها زمانی که تصمیم به انجام فعالیت محیط زیستی می گیرند اولین و تنها کاری که انجام می دهند جمع آوری زباله ها است ولی درواقع این اولین، ساده ترین و بدیهی ترین چیزی است که می توان پیاده کرد!
برخی از ویژگی هایی که بر طبق استاندادهای بالا اکوکمپ ها ملزم به رعایت آن هستند عبارتند از:

– طراحی اکوکمپ ها باید به گونه ای باشد که کاملا سازگار با محیط اطراف باشد و کمترین میزان تولید دی اکسید کربن را داشته باشد

– اکوکمپ ها از انرژی های تجدید پذیر استفاده می کنند، انرژی خورشید و انرژی باد از موارد کاملا مناسب برای استفاده هستند، یک اکوکمپ برای تهیه انرژی خود به هیچ وجه از سوخت های نفتی استفاده نمی کند

– اکوکمپ ها به پوشش گیاهی و محیط اطراف آسیبی وارد نمی کنند، عموم اکوکمپ ها دارای مسیرهای گذر مشخص هستند تا کمترین آسیب به خاک و پوشش گیاهی وارد شود

– اکوکمپ ها کاملا منطبق با فضای اطراف هستند و با موادی که همرنگ محیط اطراف هستند برپا می شوند تا کمترین آسیب را به پوشش جانوری اطراف وارد کنند

– اکوکمپ ها بر استفاده از نیروی کار از جوامع محلی تاکید دارند و از این جهت باعث ایجاد اشتغال در جامعه محلی می شوند

– اکوکمپ ها کمترین میزان زباله را باید تولید کنند، ظروف یکبار مصرف در آنها استفاده نمی شود و زباله ها از همان ابتدا تفکیک می شود و سپس وارد چرخه بازیافت می شوند

– اکوکمپ ها از مواد شوینده طبیعی و سازگار با محیط زیست استفاده می کنند، معمولا آب مورد استفاده در اکوکمپ ها بعد از یکبار استفاده مجدد به قصد استفاده های دیگر به چرخه باز می گردد

– اکوکمپ ها از توالت های خشک بهره می برند، فضولات انسانی بعد از هربار دفع توسط خاک اره پوشیده می شوند و مخازن توالت ها بعد از پر شدن از محیط طبیعی خارج می شود و مخازن جدید جایگذاری می شود بنابراین هیچ اکوکمپی فضولات انسانی خود را در طبیعت جا نمی گذارد

و…

بنابراین اگر هر کمپ موقتی این شرایط را دارا بود می تواند نام “اکوکمپ” را یدک بکشد و در غیر این صورت صرفا یک کمپ موقت خواهد بود و نه چیزی بیشتر

عکس بالا: اکوکمپ ماترهورن در سوئیس که سه ماه در سال دایر می شود

نویسنده: مسعود فرح بخش

از وبسایت بام ایران

کشف یک «پستخانه» بزرگ ایران باستان در شمال ترکیه

باستان‌شناسانی که در شمال ترکیه سرگرم کاوش هستند اعلام کردند که در این منطقه بقایای یک «پستخانه» ایرانی و یک «آتشکده» زرتشتی را کشف کرده‌اند که مربوط به دوره هخامنشیان، یعنی ۲۵۰۰ سال پیش است.

به گزارش روزنامه‌های دیلی صباح و حریت ترکیه، این کشف در تپه تاریخی اولوز در نزدیکی روستای توکلوجاک در استان آماسیا در منطقه دریای سیاه ترکیه انجام شده است

مشاهده عکس در توییتر


پروفسور شوکت دونمز، استاد بخش باستان‌شناسی دانشگاه استانبول، که رهبری تیم حفر و کاوش در این تپه تاریخی را برعهده دارد به رسانه‌های می‌گوید که کاوش‌های این تیم طی چهار سال گذشته بر آثار دوره ایرانی آناتولی تمرکز پیدا کرده و این تیم آثار بسیاری از این دوره به‌دست آورده است.

او توضیح داد که محل کشف شده یک چاپارخانه مرکزی ایرانی‌ها در منطقه بوده است و هیئت‌های نمایندگی در آن توقف کرده و اسبان خسته در این محل تعویض می‌شدند. به گفته او، از قرائن چنین برمی‌آید که این چاپارخانه بزرگ در تابستان و زمستان و به صورت شبانه‌روزی فعال بوده است.

به گفته پروفسور دونمَز، در این چاپارخانه یک تالار ستوندار و یک آتشگاه زرتشتی نیز کشف شده که اهمیت این محل را نشان می‌دهد.

شوکت دونمز می‌افزاید: «ایرانیان نخستین تمدنی هستند که سیستم پستی را به آناتولی آوردند. آنها امپراتوری عظیمی داشتند که از یونان تا آسیای مرکزی و مصر را دربر می‌گرفت و شاهنشاهی خود را از طریق فرمانداران محلی اداره می‌کردند.»

دونمز ادامه می‌دهد که به این خاطر «ایرانی‌ها نیاز داشتند که اخبار و اطلاعات درست را به طریقی از پایتخت به ولایات بفرستند و برای این امر شبکه‌ای از راه‌های مختلف را در قلمرو خود احداث کردند.»

این باستان‌شناس می‌گوید که ایرانیان هخامنشی در این شبکه مواصلاتی، مکان‌های ویژه‌ای را برای ایجاد پستخانه مرکزی (چاپارخانه) اختصاص داده بودند که تالار ستوندار تپه امروزی اولوز یکی از این مراکز بوده است.

به گفته او تیم باستان‌شناسی وی بقایای جاده عظیمی را پیدا کرده‌اند که در این محل به یک پرستشگاه و تالار ستوندار می‌رسد. شوکت دونمز اضافه می‌کند که «از دیدگاه طرح و شکل، کشف این جاده نخستین کشف در نوع خود مربوط به عصر آهن در آناتولی است.»

او در مورد بقیه سازه‌های هخامنشی این محل نیز توضیح می‌دهد «تالار کشف‌شده شش پایه سنگی دارد که احتمالاً ستون‌های چوبی بر آنها سوار بوده و میان آنها محل همایش بوده است.»

او تأکید می‌کند که کشف یک آتشکده در این محل نیز به منزله کشف قدیمی‌ترین حضور یکتاپرستی در محدوده آناتولی است.

تپه تاریخی اولوز (اولوز هویوق) در سال ۱۹۹۹ میلادی کشف شد و کاوش‌های باستان‌شناسی در آن از سال ۲۰۰۷ آغاز شد. باستان‌شناسان تاکنون جمعاً ۱۰ سکونتگاه قدیمی را در این محل کشف کرده‌اند.


مشاهده عکس در توییتر


پنج کارشناس از پنج دانشگاه مختلف، سه باستان‌شناس و ۱۵ کارشناس کاوش و مرمت هم‌اکنون سرگرم کار بر روی لایه ایرانی این محل هستند و کار آنها تا ماه سپتامبر امسال ادامه خواهد داشت.

پروفسور شوکت دونمز، استاد بخش باستان‌شناسی دانشگاه استانبول، سال گذشته نیز در مورد کشفیات تیمش در این محل به رسانه‌های   گفته بود که اشاره مستقیمی در متون تاریخی به این محل دیده نشده اما هرودوت، مورخ یونان باستان، در نوشته‌های خود به شهری به نام «کریتالس» در شرق آناتولی اشاره کرده که به گفته او مقر لشکر خشایارشا بوده است. به گفته او بعید نیست این مقر همین تپه اولوز امروزی بوده باشد.

پیش از این از دوره ضمیمه شدن آناتولی به خاک ایران در ۲۵۰۰ سال پیش آثار دیگری در آناتولی پیدا شده که از آن‌جمله است کشف بنایی در منطقه اژه ترکیه.

در غرب ترکیه نزدیک سواحل دریای اژه بنای نسبتاً سالمی بر جای مانده که بی‌شباهت به آرامگاه کوروش بزرگ در پاسارگاد یا آرامگاه موسوم به «گوردختر» در کازرون نیست.


چگونه تعمیرات چادر کوهنوردی خود را انجام دهیم

حتی مقاوم ترین چادر کوهنوردی نیز در بعضی شرایط، سوراخ و یا پاره می شود، اما تنها با یادگیری چند روش ساده، می توانید آن را تعمیر، و در صعودهای بیشتری از آن استفاده کنید .

در این مقاله به تعمیرات پارچه و میله های چادر کوهنوردی می پردازیم :

  • دوختن پارگی کوچک در پارچه ی چادر
  • دوختن درز های چادر به منظور جلوگیری از ورود آب به چادر
  • تعمیر پایه های شکسته و یا خم شده چادر

همچنین به یاد داشته باشید یادگیری این موارد، در طول عمر چادرشما نیز تاثیر گذاز خواهد بود .

وصله زدن شکاف های روی چادر :



چوب های تیز، سنگ و یا شاخه های درختان ، از عواملی می باشند که باعث ایجاد شکاف و پارگی روی چادر کوهنوردی شما می شوند. اگر در محیط کمپ و کوهنوردی، یک کیت دوخت و دوز و چند وصله اضافه با خود داشته باشید، می توانید به راحتی پارگی های دیوا ، بدنه و سطح بیرونی چادر را بدوزید . همچنین می توانید تعمیرات آن را در زمان برگشت به خانه انجام دهید .

وسایل مورد نیاز :

  • مقداری الکل
  • یک پارچه
  • قیچی
  • نوارچسب های ضخیم
  • وصله های منفذ دار( اگر قصد وصله کردن در و پنجره چادر دارید )

آموزش وصله زدن پارگی چادر :

پارگی را در سمت خارجی چادر پیدا کنید و با مقداری الکل و پارچه اطراف آن را تمیز کنید . تکه ای نوار چسب جدا کنید تا شکاف و اطراف پارگی را پوشش دهد . اگر اطراف پارگی را به خوبی بپوشانید، می توانید مطمئن باشید که وصله ی شما در برابر باران نیز مقاوم خواهد بود . پارچه ی چادر را روی یک سطح صاف قرار دهید و قسمت پشتی نوارچسب را از آن جدا کنید . حالا وصله را داخل سوراخ فشار دهید . به یاد داشته باشید اگر پارگی در قسمت های حساس چادر می باشد ( مثل نزدیک پایه )، بهتر است علاوه بر وصله کردن بیرون چادر، قسمت داخلی آن را نیز وصله بزنید . بگذارید وصله برای یک روز روی چادر قرار بگیرد و سپس چادر را جمع کنید .

اگر پارگی در قسمت در و یا پنجره چادر بود ، موارد زیر را انجام دهید :

پارگی چادر را روی یک سطح صاف قرار دهید . وصله های منفذ دار را روی شکاف چادر قرار دهید و قسمت پشتی را از حلقه ی نوار جدا کنید . ( داخل کیت موجود می باشد) نوار و وصله را با یکدیگر هم ردیف کنید و داخل سوراخ قرار دهید . بگذارید وصله برای یک روز روی چادر قرار بگیرد و سپس چادر را جمع کنید

توجه داشته باشید اگر پارگی و شکاف چادر عمیق و غیر قابل پوشاندن می باشد، بهتر است تا آن را برای وصله زدن صحیح به گارانتی و متخصصان دوخت و دوز بسپارید.

دوختن درزهای چادر به منظور جلوگیری از ورود آب به چادر :

بیشتر چادرهای کوهنوردی همراه با درزهای مهر و موم شده که توسط نوار های مخصوص دوخته می شوند، به فروش می رسند، اما برای تعمیر درزهایی که موجب ورود آب به چادر می شوند، تنها به یک چسب مایع نیاز دارید. درزهای چادر، آسیب پذیر ترین قسمت چادر می باشند، پس به شما توصیه می کنیم در هنگام صعود های خود به طور مرتب درز های چادر را چک کنید تا آثار پارگی و یا شکاف روی آن وجود نداشته باشد .

وسایل مورد نیاز :

  • یک تکه پارچه
  • الکل
  • چسب ( درزگیر مایع ) ( مطمئن شوید که درزگیر مناسب با جنس پارچه ی چادر خود انتخاب می کنید . پارچه های سیلیکونی نیازمند درزگیر متفاوتی نسبت به پارچه های پلیتان دارند )

چگونه استفاده از چسب های درزگیر :

چادر خود را در یک محیط گرم، آفتابی و روشن بر پا کنید تا به آسانی بتوانید تمام درز های آن را بررسی کنید . شما باید قسمت های زیرین کاور و قسمت های داخلی چادر را با درزگیر بپوشانید . اگر نوار درز هایی در چادر شما شل شده بودند، به آرامی قسمت هایی که می توانید پاک کنید را از آن جدا کنید، اما قسمت های سالم درز را دست نخورده رها کنید. درز را به آرامی با الکل و یک تکه پارچه تمیز کنید. درزگیر مایع را به محل مورد نظر بمالید. در بعضی موارد ممکن است خرابی یک درز، باعث شل شدن دیگر درزها شود ، پس بهتر است درزگیر را به تمام قسمت های حساس چادر بزنید. اجازه دهید تا درزگیر کاملا خشک شود .

تعمیر میله های چادر :

اگر میله های چادر شما دچار شکستی شده اند و یا بر اثر وزش باد های شدید خم شده اند ، باید سریعا به تعمیر آن ها بپردازید. برای اینکار می توانید میله های چادر را به طور کل تعویض و یا پس از رسیدن به خانه، به تعمیر آن ها بپردازید .

روش اول :

آسان ترین و سریع راه برای تعمیر میله های شکسته چادر، استفاده از لوله های کوچکی است که معمولا هنگام فروش در کنار چادر عرضه می شوند . اگر این لوله ها در پک چادر شما وجود ندارد، به راحتی آن ها را از فروشگاه ها خریداری کنید و در صعودهایتان با خود حمل کنید . این لوله ها، معمولا قطر بیشتری نسبت به میله های چادر دارند تا از لق خوردن آن ها جلوگیری شود . برای استفاده از این لوله ها :

میله ی شکسته را روی یک سطح صاف قرار دهید. گر میله خم شده است و کاملا نشکسته است، خیلی آرام آن را کج کنید تا صاف شود . لوله ی کمکی را بین میله های شکسته قرار دهید تا کاملا جای خالی را پر کند. شاید برای جا دادن لوله میان میله ها، به یک انبردست و یا یک تکه سنگ برای خم کردن قطعه های باز شده نیاز داشته باشید.با یک نوارچسب، چند بار محل اتصال میله ها با لوله را ببندید.

اگر میله های شما هنگام جا رفتن لوله شکست، باید قسمت شکسته را دوباره به هم متصل کنید . به یاد داشته باشید با این کار، میله های چادر شما هنگام جمع شدن، به شکل صحیح تا نخواهند شد و مجبور خواهید بود به صورت دستی آن را جمع آوری کنید.

روش دوم :

اگر این لوله های کمکی را در اختیار خود ندارید ، می توانید از میخ های چادر برای تعمیر میله ها استفاده کنید.

شکستگی میله را مشخص کنید و آن را روی یک سطح صاف قرار دهید. اگر میله خم شده است و کاملا نشکسته است ، خیلی آرام آن را کج کنید تا صاف شود . میخ چادر را در کنار میله های شکسته قرار دهید. محل اتصال میخ  با میله ها را چند بار با نوارچسب بپوشانید . حالا به راحتی می توانید از میله ها برای برپایی چادر استفاده کنید.


منبع : Rei.com

دارو هایی که در سفر نباید فراموش شود!

انواع دارو های بدون نسخه قابل حمل در سفر (داروهای OTC)

لازم نیست هر چه دارو در کمد داروهایتان است را در جعبه کمک های اولیه خود قرار دهید، بلکه بر اساس محلی که می خواهید بروید، دارو های مورد نیاز را بردارید. برای مثال اگر منطقه ای که میخواهید بروید، آب آشامیدنی سالم ندارد، حتما باید دارو های ضداسهال را با خودتان ببرید.

در اینجا چند نمونه از دارو های مهمی که باید همراهتان داشته باشید بیان می کنیم:

  • دارو های ضد اسهال: حدود ۳۰ درصد مسافران، دچار بیماری های ناشی از غذا و اسهال می شوند.
  • آنتی هیستامین ها (ضدحساسیت ها): برای درمان آلرژی ها، آنتی هیستامین را در جعبه کمک های اولیه قرار دهید.
  • ضد تهوع و سرگیجه: برای جلوگیری از تهوع و سرگیجه ناشی از دست اندازهای جاده ای، این داروها پیشنهاد می شوند.
  • دارو ی ضد درد و تب بر: استامینوفن و یا ایبوپروفن را همراه خود داشته باشید.
  • دارو ی مسهل و ضدیبوست: تغییر در برنامه غذایی و مصرف غذاهای مختلف باعث ایجاد یبوست می شود.
  • پماد ضدقارچ: عفونت قارچی پوست مانند کرم حلقوی (Ringworm) و پای ورزشکار از جمله عفونت های شایع مناطق گرم در بین مسافران می باشد، پس این کرم و یا پمادها در سفر مهم هستند.
  • پماد ضدباکتری: برای جلوگیری از عفونی شدن بریدگی و یا خراش پوست، پماد ضدباکتری توصیه می شود.

چگونه دارو های تجویزی را همراه خود به سفر ببریم؟

  1. قبل از رفتن به سفر، نزد پزشک خود بروید تا مقدار مورد نیاز داروی مصرفی را تعیین کند.
    همچنین راجع به تغییر برنامه دارو یی از پزشک خود راهنمایی بخواهید و اگر مسافرت خارج از کشور دارید، حتما از پزشک، ساعت دقیق مصرف دارو را بپرسید.
    اگر به منطقه ای سفر می خواهید کنید که در آنجا بیماری مالاریا زیاد است، پزشک باید برای شما دارو ی جلوگیری از مالاریا را تجویز کند.
    اگر به منطقه ای می خواهید سفر کنید که در آن منطقه احتمال خطر اسهال بسیار زیاد است، از پزشک خود بخواهید آنتی بیوتیک برای شما تجویز کند.
  2. با دارو ساز راجع به تداخلات غذایی و دارویی صحبت کنید.
    از آنجایی که در طول سفر، برنامه غذایی شما تغییر می کند، دارو ساز غذاهایی را که می توانند بر دارو های مصرفی شما اثر بگذارند، معرفی می کند.
  3. جعبه کمک های اولیه که شامل داروهای تجویزی و دارو های OTC می باشد را در ساک دستی خود بگذارید و با خود حمل کنید.
  4. از نسخه تجویزی پزشک نیز دو کپی بگیرید، یک کپی را به همراه خود در طول سفر داشته باشید و کپی دیگر را در خانه در نزد دوستان و یا اعضای خانواده خود نگه دارید.
  5. لیست دارو های تجویزی را درست کنید.
    نام ژنریک (عمومی) و نام تجاری دارو ها را بنویسید و جلوی هر دارو بنویسید که برای درمان چه چیزی به کار می رود. به این وسیله اگر در طول سفر، دارو هایتان تمام شد و یا گم شد، می توانید به این وسیله از دارو خانه، دارو ی مورد نیاز خود را بیابید.

دارو ها و سفر خارج از کشور
هنگام سفر به خارج از کشور و عبور از مرز:

به خاطر داشته باشید با توجه به قوانین مختلف کشورها، ورود برخی دارو ها و اقلام پزشکی به آنها ممنوع بوده و گاها دارای جرائم سنگینی هستند. پس:

  • اگر از دارو های آرامبخش و از دارو های مخدر (مثلا استامینوفن کدئین) استفاده می کنید، قبل از سفر یک نامه از پزشک خود داشته باشید که چرا از این دارو ها استفاده می کنید.
  • اگر شما نیاز به تزریق دارید و برای همین سرنگ و سوزن را با خود حمل می کنید نیز نیاز به نامه پزشک دارید.
  • تمام دارو ها باید دارای برچسب باشند.
  • امن ترین راه برای شیشه های دواها، حمل کردن آنها در کیف دستی می باشد. اما اگر شما جای کافی برای حمل شیشه های دوا ندارید، آنها را با استفاده از کیسه های پلاستیکی حمل کنید.

به خاطر داشته باشید:

  • سالم بودن در سفر، از هزینه های اضافی درمان و دارو می کاهد.
  • قبل از سفر، بیمه سفر را تهیه کنید و دارو های خود را در جعبه کمک های اولیه قرار دهید.
  • در صورتی که با تور سفر می‌کنید و بیماری خاصی دارید یا دارو ی خاصی مصرف می‌کنید، حتما سرپرست (تور لیدر) برنامه را از مشکل خود باخبر کنید. همچنین نوع دارو ی مصرفی و میزان مصرف خود را برای سرپرست شرح دهید.

 

تکنیک های دوچرخه سواری کوهستان

همه نکات مثبت یک تکنیک، در زمانی که با دوچرخه بالا می روید یا در حال پایین آمدن از تپه ها هستید، خود را نشان می دهد. در اینجا می خواهیم به برخی از تکنیک های ساده اما موثر اشاره کنیم. اما منظورمان فقط این نیست که آسیب نبینیم،بلکه این تکنیک ها به نوعی سبک و ظرافت دوچرخه سواری کوهستان است.

چند راهنمایی

وضعیت عمومی بدن بر روی دوچرخه

بدن خود را بر روی دوچرخه آزاد و رها نگه دارید.زانو و آرنج خم شده در کنترل زمین زیر پایتان، هنگام دوچرخه سواری بسیار به شما کمک می کند. شما می خواهید که دوچرخه بیشتر فشار زمین را بگیرد،پس وزن خود را بر اساس ویژگی های زمینی که بر روی آن دوچرخه کوهستان خود را می رانید، انتقال دهید.

نقطه نگاه شما بر روی دوچرخه

تمرکز نگاهتان هنگام دوچرخه سواری باید ۳ تا ۴ متر جلوتر باشد، تا بتوانید تغییر مسیر و موانع را ببینید تا واکنش مورد نیاز را به موقع انجام دهید. اگر به سنگ ها و گیاهان اطراف خیره شوید، احتمال ضربه دیدن شما زیاد است. در مقابل نگاهتان را مستقیم به مسیر روبرو متمرکز کنید، تا بهتر بتوانید مسیر خود را بپیمایید.

نحوه استفاده از دنده ها

انتخاب دنده صحیح در جاده کوهستانی می تواند در ابتدای کار بسیار چالش برانگیز باشد. فقط به یاد داشته باشید که نگاهتان به روبرو باشد تا بتوانید به دقت محاسبه کنید. اگر در حال رسیدن به سربالایی هستید،دنده خود را به دنده پایین (دنده سنگین ) تغییر دهید. اگر هم در مسیر دانهیل قرار دارید،دنده دوچرخه را به دنده بالا (دنده سبک) تغییر دهید.

پایین آمدن از تپه با دوچرخه کوهستان

وضعیت صندلی در دانهیل

مهیج ترین قسمت دوچرخه سواری کوهستان ،زمان پایین آمدن ار تپه هاست که می تواند برای دوچرخه سواران مبتدی کمی تهدید آمیز باشد. قبل از هر چیز صندلی خود را پایین ببرید تا بین نشیمنگاه و صندلی شما فاصله باشد. این کار باعث می شود که عکس العمل مناسب را در زمان پایین آمدن و مواجه با مسیرهای متفاوت نشان دهید. با این کار هنگام مواجه شدن با دست انداز های غیر منتظره ،از پرت شدن و کوبیده شدن صندلی به پایتان جلوگیری می شود.

وضعیت بدن در دانهیل

بدن خود را پایین نگه دارید، به طوری که عملا نشیمنگاه شما نزدیک به کمک فنر چرخ عقب باشد. مطمئن شوید که روی صندلی نشسته اید و زانوهایتان خم است.این کار باعث می شود که فشار و ضربه ناشی از زمین به شما وارد نشود و وزن شما را عقب نگه دارد؛در نتیجه امکان افتادن شما از روی فرمان دوچرخه را کاهش می دهد.

زمانی که پدال نمی زنید،پاهای خود را در حالت متوازی قرار دهید؛زانو و آرنج خود را خم کنید و عضلات تان را رها و شل کنید، تا به راحتی در برابر تغییر شرایط مسیر، واکنش نشان دهید. ضمنا از محکم گرفتن فرمان دوچرخه جلوگیری کنید.

چگونه ترمز بگیرید

ترمز گرفتن در دوچرخه سواری کوهستان ، باید ثابت و کنترل شده باشد. بیشتر قدرت ترمز گرفتن شما از ترمز جلو است؛ اما ناگهانی و یا با تمام انگشتان ترمز گرفتن باعث می شودکه از روی فرمان پرت شوید. در عوض به آرامی ترمز بگیرید و به شکل همزمان ترمز عقب و جلو را بگیرید تا تعادل برقرار شود. همیشه قبل از رسیدن به مانع روبرو ، به آرامی ترمز بگیرید تا از آسیب دیدگی خود جلوگیری کنید.

تکنیک های پیشرفته دانهیل

پایین آمدن از روی تخته سنگ ها،از تکنیک های پیشرفته دانهیل است وتنها باید توسط دوچرخه سواران حرفه ای صورت گیرید. اگر شما در حال تجربه دوچرخه سواری کوهستان هستید و اعتماد به نفس شما به اندازه بالا است،تمام دستورالعمل ها را باید با احتیاط و تاکید بیشتر انجام دهید.:

  1. نشیمنگاه خود را عقب و بالای زین دوچرخه نگه دارید.
  2. آرنج ها خم و بدن به سمت پایین باشد.
  3. به هر دو ترمز اتکا کنید، اما ببیشتر از ترمز عقب استفاده کنید.

آداب سواری بر روی دوچرخه کوهستان

  1. سرعت خود را کنترل کنید.
  2. همیشه عملکرد مناسب در مسیرهای دشوار داشته باشید. در مسابقات انفرادی دوچرخه خود را بلند کنید و پیاده مسیر را بالا بروید.
  3. هر زمانی که از کنار دوچرخه سوار دیگری عبور می کنید از سمت چپ بگذرید.
  4. حق تقدم در مسیر با کوهنوردان، اسب سواران و دونده هاست(در برخی مسیرهای خاص)

همه این ها در صورتی است که شما ابتدا دوچرخه مناسب با شرایط فیزیکی خود را انتخاب کرده باشید.

منبع : کراس