کارگاه تخصصی شناسایی عقرب ها و مارهای سمی ایران و کلاس کمک های اولیه تخصصی در گزیدگی ها ( تئوری و عملی )
این کارگاه برای اولین بار در استان فارس برگزار می گردد و در پایان به شرکت کنندگان
از طرف موسسه علمی پزشکی کوهستان ایرانیان مدراک داده خواهد شد
تاریخ : 1400/6/19
مکان برگزاری : اعلام می گردد
ظرفیت کلاس : 15 نفر
هزینه کارگاه: 125 هزار تومان
مدرسین :
اقای دکتر سعید شهابی
اقای عباس نوروزی
جهت کسب اطلاعات بیشتر : 09386486628
کارگاه تخصصی شناخت جریان های آبی ویژه نجات در رودخانه. ( مقدماتی )
تاریخ برگزاری :
1400/06/25 (تئوری )
1400/06/26 ( عملی )
ظرفیت کلاس : 15 نفر
محل برگزاری :
کلاس تئوری ( شیراز )
کلاس عملی ( یاسوج )
هزینه دوره : 550 هزار تومان
# نکته مهم #
از دوستان متقاضی شرکت در این دوره تست شنا گرفته خواهد شد و در صورت قبولی در تست امکان
حضور در برنامه را دارند ( یک هفته قبل از کارگاه تست شنا گرفته خواهد شد )
هزینه یک جلسه تست شنا بر عهده شرکت کنندگان می باشد.
در دوره عملی تمامی شرکت کنندگان تحت پوشش بیمه حوادث و بیمه مدنی می باشند.
جهت دوره عملی ترانسفر در اختیار گروه خواهد بود .
در پایان کارگاه از طرف موسسه علمی پزشکی کوهستان به شرکت کنندگان مدرک اهدا می گردد.
مدرس : اقای ضمیران
جهت کسب اطلاعات بیشتر :
09386486628 نوروزی
با توجه به اینکه گردشگری سلامت یک صنعت بین رشته ای است و با مباحث گردشگری و درمانی (با توجه به هدف گردشگران سلامت از سفر، مباحث مرتبط با کیفیت خدمات درمانی بسیار مورد توجه است) سر و کار دارد، باید ببینیم استانداردسازی گردشگری سلامت شامل چه بخش هایی می شود و چطور باید به کیفیت مطلوب در هر بخش دست پیدا کنیم.
می رسیم به زنجیره ارزش گردشگری سلامت! شما تا با بخش های مختلف این زنجیره آشنا نباشید، برای استانداردسازی آن ها به مشکل می خورید. چون اصلا نمی دانید از کجا باید شروع کنید.
در استانداردسازی گردشگری سلامت هم موضوع همین است. وقتی نتیجه نهایی شما ایجاد رضایت مشتری باشد، اینکه کالا بفروشید یا خدمات، فرقی نمی کند. مهم نحوه پیاده سازی هر کدام از فرآیندها به شکلی است که شما را به هدف نهایی برساند.
هر چقدر بگوییم ایران ظرفیت های زیادی در گردشگری سلامت دارد، تا آن را به مرحله رقابت جهانی نرسانیم، در واقع کاری نکرده ایم و شاید اگر با دقت جزئیات هر بخش را مورد بررسی قرار دهیم، ببینیم هنوز تا استانداردهای جهانی قابل رقابت در گردشگری سلامت فاصله زیادی داریم!
برآوردن انتظارات گردشگران سلامت، هم حق آنهاست و هم هدف ما. ببینیم در کجای کاریم!
بازاریابی، اولین بخش از
زنجیره ارزش گردشگری سلامت است. هر چقدر هم بیمارستان ها و پزشکان خوبی
داشته باشیم اما کسی در دنیا از وجود آنها بی خبر باشد، در واقع انگار کاری
نکرده اید!
بازاریابی شامل بخش های مختلفی می شود. اینکه این بخش را برون سپاری
کنید و آنرا در اختیار متخصصین این کار از جمله شرکت های تسهیلگر گردی
سلامت بگذارید یا خودتان بخشی جداگانه را در بیمارستان به این بخش اختصاص
دهید، به استراتژی بازاریابی و مارکتینگ خودتان بستگی دارد.
اما چیزی که تا کنون در عمل شاهد آن بوده ایم، این است که بیمارستان ها به عنوان هسته اصلی بخش درمان، در بخش بازاریابی و معرفی خود در دنیا، موفق عمل نکرده اند!
درست است که بسیاری از زیرساخت های لازم صنعت گردشگری ما دچار مشکلات زیرساختی است. ما به علت تحریم ها و مسائل سیاسی از بسیاری کشورها، پرواز مستقیم به ایران نداریم که همین امر می تواند بیماران را منصرف از انجام سفر به ایران کند.
حتی گردشگر معمولی و سالم هم اگر بداند برای رسید به کشور مورد نظر باید ساعت ها در فرودگاه کشور دیگری زمان خود را صرف کند، شاید ترجیح دهد به مقصد گردشگری خود را عوض کند، چه برسد به گردشگران پزشکی که هدف اصلی آنها از انجام سفر، بازیابی سلامت است.
پس آنها گردشگر معمولی نیستند، آنها به علت بیماری و درمان، تصمیم گرفته اند وارد کشور دوم شوند و در اول کار اگر ببینند قرار است با داشتن بیماری، یک یا دو پرواز را عوض کنند و ساعتها در فرودگاه کشور واسطه معطل شوند، شاید کشور دیگری را برای مقصد درمانی خود پیدا کنند.
پس بخشی از بازاریابی شما می تواند روی کشورهایی متمرکز شود که فعلاً پرواز مستقیم به ایران دارند!
اگر هم نمی توانید از بازارهایی که پرواز مستقیم به ایران ندارند، صرف نظر کنید(برخی از این کشورها می توانند هدف درمان های زیبایی شما باشند; چرا که این خدمات تحت پوشش بیمه ای در کشور آنها قرار ندارد و بسیار گران قیمت است)، پس به فکر راه چاره باشید.
تعریف بسته جذاب و کامل لجستیک و سفر، شاید بتواند گردشگران سلامت را مجاب کند تا سختی نداشتن پرواز مستقیم را تحمل کنند و به ایران بیایند.
ویزا را هم فراموش نکنید! بسیاری از کشورها نمی توانند ویزای سفر به ایران را دریافت کنند که البته برای این امر هم راه حل وجود دارد.
بیماران در منطقه آزاد کیش به مدت ۱۴ روز از هر کشوری می توانند وارد شوند و در همانجا خدمات درمانی لازم را دریافت کنند.
اگر بتوانید آنها را مجاب کنید که بجای تهران، شیراز یا شهرهای دیگر، به کیش سفر کنند و از خدمات جذاب گردشگری و امکانات بیمارستان بین المللی کیش نیز به خوبی آگاه باشند (اینها مربوط به بخش بازاریابی و نحوه بستن پکیج های شما دارد).
باز هم مثل بخش بازاریابی، به این لیست نمونه ده ها مورد دیگر می توانید با توجه به مطالعه و نیاز بازار هدف خود، اضافه کنید.
مثلاً شاید برای بخش مربوط به گردشگری، یک بیمار از کشور اروپایی سفر به آب های معدنی گرم شمال کشور و بازدید و گردش در این مناطق را به سفر زیارتی نسبت به یک بیمار عرب زبان، ترجیح دهد. با توجه به بازار هدف و مشتری خود، پکیج های مختلفی را در نظر بگیرید.
درمان، بخش مهمی از استانداردهای گردشگری سلامت است چرا که هدف بیمار از سفر درمانی، بازیابی سلامتی است و نه گردشگری! بنابراین روی این بخش توجه زیادی لازم است. بیمارستان هایی که موفق به اخذ مجوز پذیرش بیماران بین الملل دارند، می توانند با حداقل استانداردهای لازم اجباری از طرف وزارتخانه، بیماران خارجی را جذب کنند.
اما به نظر شما اکتفا به حداقل های تعیین شده، موجب سر ریز شدن بیماران خارجی به بیمارستان می شود؟ قطعا در بازار داغ گردشگری سلامت که هر روز به تعداد بیمارستان های مدرنی که انواع اعتباربخشی های بین المللی را طی کرده اند و بر مجوزهای بین المللی آنها اضافه می شود، داشتن حداقل های داخلی چاره کار نیست.
بیمارستان دارای استانداردسازی های مختلفی در بخش های درمانی و غیردرمانی است و تهیه چک لیست می تواند ده ها صفحه داشته باشد و ما فقط به بخش بین الملل آن اکتفا می کنیم.
هر چند که تمام بخش هایی که با بیمار خارجی به نوعی سر و کار دارند باید فرآیندهای مرتبط با آنرا بدانند و طبق آن عمل کنند.
شاید فکر کنید فرآیندهای مربوط به بخش بین الملل فقط شامل ۱۷ آیتم اجباری جهت اخذ مجوز باشد. اما ایجاد ضایتمندی، ارتباطی با اخذ مجوز ندارد. مگر می شود بارها بیمار را برای خرید تجهیزات و دارو، عدم امکان دریافت ارزهای بین المللی و… به بخش های مختلف بفرستید و انتظار رضایتمندی به علت داشتن مجوز IPD را داشته باشید؟!
در واقع استانداردهای گردشگری سلامت در بخش درمان بسیار گسترده است و زمانبر. از پزشکان، پرسنل پذیرش، صندوق، ترخیص، پاراکلینیک و…. بگیرید تا خدمات غیردرمانی و هتلینگ.
در یک کلام شاید بهتر باشد بگوییم خودتان را جای بیمارتان بگذارید در بیمارستان یک کشور غریب. انتظار چه رفتاری و چه عملکردی از تمام افرادی که با آنها سر و کار خواهید داشت، دارید؟
و نکته مهمتر اینکه بیمارستان به عنوان واحد مرجع و هسته اصلی بخش درمان، نمی تواند مانند شرکت ها و آژانس ها فقط به پذیرش بیمارانی از یک یا دو کشور مقصد، اکتفا کند.
شما به عنوان بیمارستان شاید در طول سال با ده ها بیمار از کشورهای مختلف روبرو شوید. چقدر با فرهنگ و نیاز بیماران مختلف خود آشنایی دارید؟
یک مورد مثال عینی شاید با اینکه کوچک به نظر برسد اما همین مورد کوچک موجب نارضایتی و شکایت بیمار در یک بیمارستان درجه یک شد.
همراهان بیمار درخواست منوی غذایی داشتند و با اینکه بیمارستان دارای چندین منوی غذاهای بین المللی و ۳ رستوران و کافی شاپ های مختلف بود، اما غذاهای باب طبع کشور عمان را در لیست منوی غذایی خود نداشت!
ببینید مورد چقدر جزئی است. آن هم برای یک بیمارستان درجه یک و شیک که بیمار را در بهترین سوئیت های بخش بین الملل خود بستری می کرد.
اما همین مورد باعث درج شکایت در فرم رضایتمندی بیمار شد و همراهان اظهار داشتند ما غذاهای ایرانی یا بین المللی نمی خوریم.
درست است که شما باید نیازهای بیماران را دسته بندی کنید. به بخش های ضروری و غیر ضروری و قطعاً شما ضامن تهیه صدها غذای بین المللی در بیمارستان خود نیستید اما اینها مواردی است که در کشورهای پیشرو در این صنعت رعایت می شود.
یعنی طی بررسی و طبق بیشترین مراجعین خود از کشورهای مختلف، سعی در تهیه و آماده سازی نیازهای آنها را دارند.
چه چیزی اینجا به شما کمک می کند؟
داشتن یک چک لیست اختیاری که قبل از ورود بیمار به ایران آنرا برای او بفرستید و نیازهای آنها را مورد بررسی قرار دهید.
به مطلب چک لیست اختیاری بیمار سری بزنید تا ببینید این چک لیست چقدر می تواند نیازهای بیماران را شناسایی کرده و باعث جلب اعتماد، قبل از ورود بیمار به کشورمان و رضایتمندی شود.
در پایان این بحث نگاهی به چک لیست های بخش بین الملل مراکز درمانی می اندازیم و باز هم تاکید می کنیم، این بخش به علت گستردگی و عملکرد زیاد آن، می تواند شامل آیتم های زیادی شود که بنا به نیاز خودتان می توانید آن ها را به لیست اضافه کنید.
بک پکینگ و کمپینگ یکی از قدیمی ترین نوع سفرها و همچنین از نظر هزینه ایی یکی از بصرفه ترین و ارزان ترین سفرها است که در عین حال بسیار هم عالی و لذت بخش است؛ به عبارتی وارد یک ماجراجویی و کاملا متکی به خود در هر شرایط در طول سفر می شوید.
اگر شما اهل سفر با کوله و کمپینگ (اردو) باشید و یا تمایل به تجربه این نوع سفر لذت بخش را داشته باشید،
صد
در صد بهتر است که درباره نکاتی مربوط به آن بویژه کوله بندی و جزئیات
لوازم همراه مورد نیاز و اطلاعاتی که باعث شود شما در سفرتان به مشکل
برنخورید و یا نکاتی که از قبل نمی دانسته اید و با رعایت آن ها سفر بهتری
خواهید داشت را مطالعه نمایید.
با ما باشید تا به
بحثی پیرامون راهنمای جامع کوله گردی (بک پکینگ) بپردازیم و امیدواریم برای
شروع سفر یا سفرهای بعدی تان مفید واقع گردد.
در سفر، یک یا چند همسفر خوب، لذت مسافرت را چند برابر می کند.این قضیه در راستای کوله گردی بیشتر صادق است به دو دلیل:
در صورت نبود همسفر باز جای نگرانی نیست، شما با ذهن خودتان می توانید در هر شرایطی از سفر لذت ببرید.
و این هم بگوییم که طبق آمار، بیش از 60% از گردشگرها بک پگینگ، بصورت انفرادی سفر می کنند اما حتما در کوله گردی انفرادی باید در زمینه های مربوطه و اینکه در دل طبیعت بقول معروف تنهایی از عهده خودتان بر بیایید اصل مهمی است.
چه در حالت عادی مانند آشپزی و تهیه غذا، کار کردن با ابزارهای همراهتان و…. و چه در حالت اضطراری مانند جراحت که حداقل اندک آشنایی به کمک های اولیه برای خودتان داشته باشید.
هرچند که آدم در دنیای طبیعت و بدور از شهر و شلوغی، از زمان فارغ می شود و این اتفاقا یکی از تاثیرهای خوب طبیعت دوستی و طبیعت گردی است اما بدانید که اگر ساعت را احتساب نمی کنید،
حداقل تعداد روزها رو در نظر بگیرید، با مثال بگوییم؛ شما قصد سفری 3 روزه در دل کوهستان را دارید اما هوس می کنید در طول سفر مثلا دو روز بیشتر بمانید، خب در این صورت کمبود منابع مانند آب و غذا، باتری ها چراغ قوه، گوشی و … سفر را برایتان تلخ ممکن است بکند.
برعکس این قضیه هم هست که اگر سفری مثلا 10 روزه را در 6 روز انجام دهید، فقط بار سنگین با خودتان کشیده اید و در راستا منابع و مواد غذایی تان اسراف کرده اید.
بطور خلاصه، اگر اهل ورزش منظم نیستید، حداقل بدن تنبلی نداشته باشید!
چون
که در این صورت پس از روز اول حرکت و پس از اولین شب اقامت، فردا بدنتان
کوفته می شود و بجای تمایل ادامه سفر، بیشتر با خودتان می گویید کاش الان
تو تختم خونه خواب بودم!
همچنین قبل سفر، از سلامتی جسمانی خود و همسفرانتان مانند عدم وجود سرماخوردگی و… مطمئن باشید.
مهمتر از همه، از مشکلات فیزیکی خود و همسفرانتان و یا حساسیت به موادها غذایی خاص، گیاهی خاص و … اطلاع داشته باشید.
در صورت رفتن به اماکن طبیعی معروف هر شهر و کشور، طبیعتا بغیر از گزینه چادر زدن، گزینه اقامت در مهمانسراها، کلبه های زیبا و مانند آن ها هم پیش روی شما هست.
اما در سفر به اماکن خلوت، یعنی جاهایی که افراد کمتری می روند و بیشتر مخصوص کوله گرد ها حرفه ایی است،
برای اقامت در مهمانسراها در جاهای خلوت و پرت احتیاط بخرج بدید؛ برای مثال ممکن است که در نیمه شب نقشه ایی برای تهاجم به شما و غارت کردن وسائل همراه، تجهیزات الکترونیک و پول نقد همراهتان را داشته باشند و حتی اتفاقاتی بدتر…
برای این موضوع، اگر مسیر سفرتان صعب العبور است طبیعتا نباید انتخاب اولین سفر کوله گردی تان، اینطور باشد.
این قضیه خیلی بیشتر در سفرها کوهستانی بدلیل دشواری مسیرها عبور، تغییرات آب و هوایی شدید نسبت به شهر و … صادق است. یا در جنگل ها، مواجه با حیات وحش و حیوانات نا اهلی دغدغه می تواند باشد.
بنابراین برای حداقل دو سه بار سفر اولتان، بهتر است سفری را انتخاب نکنید که مناسب یک کوله گرد حرفه ایی است که زندگی اش در این سفرها و مسیرها گذشته است!
این یک حقیقت محض است که یکی از هدف ها اصلی کوله گردی، حفاظت از محیط زیست می باشد و پس ترجیحا وسایل حمل و نقل عمومی بهتر است،
بویژه برای مسیرهای صعب العبور و یا در شرایط آب و هوایی دشوار، شماو خودروی شخصی تان درصورت بروز مشکل فنی و وارد نبودن به تخصص مکانیک، سفر را برایتان تلخ می کند چرا که در سفرهای کوله گردی با توجه به مسیرهای هدف، انتظار آنتن دهی گوشی خود و یا دسترسی آسان به امداد خودرو را نداشته باشید.
حجم کوله پشتی، وزنی که میتواند تحمل کند یا جنسی که دارد سه معیار مهم برای انتخاب کوله است.
برای خرید حتما وقت بگذارید و راهنمایی از مغازه مورد نظر بخواهید و آن ها هم بعنوان اینکه شما مشتری و خریدار هستید موظف هستند که راهنمایی صادقانه کنند شما را، در غیر این صورت خرید را از جای دیگر باید انجام داد.
اگر خودتان برای انتخاب کوله مورد نظرتان اطلاعات کافی ندارید، مسیر و مقصد سفر، فصل سفر و وسایلی که همراهتان هست را با متصدی فروش در میان بگذارید. در حالت کلی هم یک کوله باید حداقل 13 الی 15 کیلوگرم را تحمل کند.
شاید عنوان کلیشه ایی باشد! و بگویید جای توضیح ندارد،
برای مثال در فصول سرد لباس ها گرم و پشمی و در فصول گرم بالعکس لباس هایی راحت و نخی، روشن و نازک و تا حد امکان نسبتا پوشیده که آفتاب سوختگی نگیرید مناسب است اما بغیر از این نکات کلیشه ایی، فاکتورهای دیگری هم هست که بهتر است اطلاع داشته باشید.
برای مثال وزن لباس؛ در اولین فکر ممکن است بگویید مگر لباس چقدر وزن دارد که بخواهیم سر چند گرم کم یا زیادش بحث کنیم، اما همانطور که در اول مطلب هم گفتیم، در کوله گردی و سفرها پیاده روی در دل طبیعت، صحبت، صحبته کیلو نیست، بلکه گرم است!
یا مثلا شاید در فصل پاییز حالا باز بستگی به زمان دقیقش و موقعیت جغزافیایی، فکر کنید که لباس ها گرم و پشمی لازمتان است.
اما بعد میبینید که هوا آنقدر سرد نیست، اما بارش وجود دارد، آنگاه نه تنها لباس گرم و ضخیم که وزن بیشتری هم دارد به کارتان نمیاید، بلکه خیس می شود و وزنی شاید بیش از دو برابر بگیرد و خشک شدن آن ها هم زمان زیادی می برد. در صورتی که یک لباس بارانی ضد آب سبک از جنس پلاستیک و… کافی تان بود.
همچنین معیار های دیگر هم در نظر بگیرید؛ برای مثال لباستان بهتر است که: در برابر اشعه خورشید مقاوم باشد، دارای خاصیت آنتی باکتری باشد، منافذ هوا داشته باشد، در برابر حشرات از شما محافظت کند و جیب به اندازه کافی داشته باشد.
در صورت سرد نبودن هوا حتما صندل به همراه داشته باشید،
چرا که هر چند ساعت یکبار، باید پایتان هوایی بخورد وگرنه خسته و کلافه خواهید شد.
همچنین کفشتان، در فصل های گرم بهتر است که منافذ هوایی داشته باشد و در فصول سرد برعکس خاصیت ضد آب و عایق هوا را داشته باشد.
مهمتر از همه، هنگام خرید کفش استانداردی را انتخاب نمایید که با توجه به استاندارد ساختش، کمترین احتمال پیچ خوردگی مچ پایتان وجود داشته باشد.
درصورتی که از نظر وزن بارتان و وجود فضا مشکلی ندارید، در هر شرایط، حداقل چند مدل کفش داشته باشید: پوتین، کتانی استاندارد، صندل و… چه در سرما چه در گرما !
حتما در سفرتان کفش یدکی داشته باشید،
حالا از همانی که پوشیده اید یا نوعی دیگر، چرا که درصورت خرابی مثلا لباس، باز می توان کاری کرد؛ برای مثال با چیزی بست یا با نخ و سوزنی بطور موقت دوخت اما برای کفش، بعید است که بتوان وسط کویر یا کوهستان، کفش را تعمیر کنید، چرا که فشار زیادی به آن است و از نظر تداوم فایده ای ندارد.
در این مورد خلاصه تر بگوییم؛ برای چادر دو نکته کلیدی ملاک است:
• وزن چادر که یکی از سنگین ترین تجهیزات همراه است.
• جنس چادر، چادرهای مسافرتی قیمت های نسبتا بالایی دارند و البته متنوع؛ یعنی قیمت ارزان هم هست،
اما برای خرید، خرج یکباره برای همیشه بکنید، یعنی شاید بودجه تان را یک و نیم برابر کنید، چادر مسافرتی ایی بخرید که برای همیشه برایتان کافی و با کیفیت باشد. اما حساسیت در خرج هزینه، چادری را نصیبتان می کند که ممکن است حتی برای اولین بار استفاده، باز نشود و در سیستم مکانیکی آن نقص پیش آید درصورتی که یک بار هم استفاده نکرده اید! به ضد آب بودن چادر هم بسیار توجه کنید.
راهنمای جامع کوله گردی (بک پکینگ)
• میخ و چکش
• لنگر مخصوص چادر
• پادری هم برای بیرون و هم درون چادر
• جعبه ابزاری مختصر درصورت وجود نقص فنی
• لوازم مخصوص دوخت و دوز
• طناب ها مقاوم و ضخیم
• فن تهویه شارژی یا با باتری
• خاک انداز و جارو
کیسه خواب دو نوع است:
برای این نوع سفر، بدلیل دوری از امکانات راحت تر شهری و لوازم خانگی، غذاهای ساده و بی دغدغه برای درست کردن ارجحیت دارد اما از طرفی هم بخاطر نوع سفر، باید حاوی انرژی و کالری خوب و بالایی باشد.
در این نوع سفر، غذاهای مقوی و پر کالری را بویژه از زمان عصر به بعد بهتر است که زیاده روی و پرخوری نشود، چرا که برعکس تصور ممکن است بی حال و کند و حس سنگینی به آدم بدهد؛ پس به اندازه متناسب غذا را مصرف نموده و برای انرژی از نوشیدنی های انرژی زا مثل نوشیدنی های کافئین دار (چای، قهوه و…) یا نوشابه ها انرژی زا و امثال آن مثل آب میوه استفاده نمایید.
هنگام صبح هم با معده خالی و ناشتا، یک عدد سیب مصرف کنید چرا که تاثیر خوردن سیب در ناشتا بودن از چای و قهوه برای سرحال شدن بیشتر است.
همچنین مصرف روزانه غذای با کالری مناسب به مقدار 680 الی 1200 گرم (بسته به جثه فرد) مناسب است.
چند خوراک پیشنهادی که حتما باید همراه داشته باشید:
• چای کیسه ایی، قهوه نسکافه
• اگر ضررشان برایتان اهمیت چندان ندارد، نوشابه ها انرژی زا
• قمقمه حاوی آب میوه تازه که هم تشنگی را برطرف کند و هم انرژی دهد
• میوه های تازه بویژه میوه هایی که زود خراب نمیشوند و له شدنی نیستند
• تخم مرغ آب پز
• غذاهایی مثل کتلت و کوکو بشرطی که تازه پخت باشد.
• غذاها کنسروی
• ماکارونی، نودل، سوپ آماده
• شیرینی جات خشک یا شکلات مانند حلوا شکری که هم باز سالم تر است و هم انرژی زا است.
• سیب زمینی، بلال و ذرت که ماندگاری، انرژی و طرز تهیه خوب و راحتی دارند.
بیشتر در طبیعت گردی، آتش درست کردن باب است اما به محیط زیست آسیب می زند و حتی گاها باعث آتش سوزی.
اما اجاق گاز سفری کوچک یا گاز پیکنیکی بهتر است ولی تنها عیب آن ها، سنگین شدن بار است اما یک شخص طبیعت گرد،
طبیعت را دوست دارد و اگر منطقی فکر کند با درست کردن آتش، آسیب به طبیعت نزده و گرفتن فرصت استفاده از طبیعت سالم و تمیز را از دیگران نمیگیرد.
طبیعتا در این نوع سفر بویژه فصل گرم، آب کافی اساسی ترین نیاز در طول سفر است و این نیاز مخصوصا اگر سفر طولانی باشد کم نیست و بجای اشتباه کردن و حمل چندین لیتر بطری آب، از دستگاه های تصفیه ساز آب که معمولا کوچک و سبک بنسبت هستند استفاده کنید و با آن ها، از آب چشمه ها و دریاچه ها استفاده نموده و تصفیه نمایید.
در مناطق گرم و خشک بویژه بیابانی، درصورت کمبود آب، چاهی کوچک در حد یک کاسه حفر نموده و روی آن یک کیسه پلاستیکی بکشید و توجه کنید که در معرض نور آفتاب باشد که از طریق تعریق و میعان، آب نوشیدنی بدست بیاورید.
• دستمال کاغذی، دستمال های عادی هم خشک و هم مطوب
• لوازم مخصوص شست و شو (صابون و مایع دست شویی و ظرف شوری، پودر شست و شو دستی و…)
• قرص ها و داروها ضد سرماخوردگی و حساسیت
• دارو مسکن
• کرم ضد افتاب در فصول گرم
• پماد ها التیام بخش درصورت کشیده شدن پوست به سطح سخت یا گزیدگی
• مواد ضدعفونی کننده
• داروهای شخصی درصورتی که با تجویز پزشک، نیاز به مصرف روزانه دارو دارید.
• لوازم کمک ها اولیه مخصوصا پانسمان و چسب زخم و بتادین
• قرص های مخصوص کنترل دفع غذا (سهل کننده و بالعکس) چرا که تغییر موقعیت جغرافیایی و آب و هوا در دفع انسان تاثیر می گذارد.