فکر کردن به ورزش باعث رشد بافتهای عضلانی میشود.
محققان دانشگاه اوهایو طی تحقیقات انجام شده برای رسیدن به این نتیجه دو گروه را مورد بررسی قرار ... دادند. در این مطالعه تحقیقاتی به گروه نخست گفته شد به مدت 5 روز در طول هفته، روزانه 11 دقیقه، به ورزش فکر کنند. از آنها خواسته شد، تصور کنند در حال انجام حرکات ورزشی و حرکات کششی هستند. در ادامه این مطالعات بعد از 4 هفته میزان رشد عضلات همه افراد در دو گروه اندازهگیری شد. نتیجه بررسیها نشان داد 4 هفته فکر کردن درباره ورزش باعث شده است تا قدرت عضلانی گروه نخست دو برابر افرادی شود که به ورزش فکر نکردهاند.
مدیر این تحقیقات میگوید: آنچه مطالعات ما نشان میدهد این است که ورزش ذهنی روشی مناسب برای جلوگیری از ضعیف شدن عضلات است.
برای درک بهتر این مسأله، محققان از عکسبرداریهای مغناطیسی به منظور مشاهده قسمتهای خاص مغز که با عضلات در ارتباط است استفاده کردند. در این فرآیند آنها دریافتند میان مغز و بدن رابطهای وجود دارد و فکر کردن به ورزش نه تنها قدرت فیزیکی را افزایش میدهد بلکه بر قدرت ذهنی نیز تأثیر مثبت میگذارد. مدیر این تحقیقات افزود: افرادی که به ورزش فکر کردند نه تنها بازوهای قدرتمندتری پیدا کردهاند بلکه قدرت مغزیشان نیز افزایش پیدا کرده است از این رو ورزش ذهنی باعث قدرتمند شدن راههای عصبی – عضلانی که کانالهایی هستند برای اتصال مغز به عضلات میشود.
البته هدف مطالعات انجام شده این نیست که تنها فکر کردن به ورزش کافی است بلکه باید دانست با ورزش واقعی فواید اصلی آن حاصل میشود و این مطالعات تنها با هدف نشان دادن ارتباط قوی میان مغز و بدن انجام شده است چراکه تحقیقات صورت گرفته مبین این حقیقت است که فکر کردن به ورزش موجب جلوگیری از ضعیف شدن عضلات که بر اثر افزایش سن ایجاد میشود خواهد شد.
نقل از : سایت گروه انسانهای سبز
آب مایه حیات و زندگانی است . این بطری های زمانی ابداع شدند تا مایه حیات را به دست بشر برسانند.
ولی اکنون با پی بردن به آثار منفی آن مایه عذاب شده است ! { هر ساله در امریکا حدود 29.8 میلیارد بطری ... آبمعدنی خریداری میشود که 80درصد آنها راهی محل دفن زباله میشوند. مصرف پلاستیک در این کشور به طور دائم در بالاترین حد خود است یا به عبارت دیگر تقریبا 2.5 میلیون بطری پلاستیکی در هر ساعت دور ریخته میشود.
به دلیل این میزان مصرف و دورریز، یافتن راهحلی مناسب ضروری به نظر میرسد. اگرچه بطریهای پلیاتیلن فشرده (HDPE) و پلیاتیلن ترفتالات (PET) بیشترین میزان بازیافت را در این کشور تشکیل میدهند، آینده سایر بطریهای پلاستیکی، ساده و قابل استفاده نیست. ما غذا ها را با پوشش پلاستیکی می پوشانیم و چای را در لیوان پلاستیکی می نوشیم . لباسهایی می پوشیم که در آن الیاف نایلونی ، پلاستیکی و رسونی بکار رفته است و حتی اشیاء پلاستیکی را با کارتهای اعتباری پلاستیکی می خریم ! ما هزاران پلاستیک در ساعتهای هر روز مصرف می کنیم .
●پلاستیک چیست ؟ پلاستیک یک تولید بی ثبات است و می تواند انعطاف پذیر یا سخت باشد ، شفاف و یا کدر باشد و می تواند شبیه انواع طبیعی چوب ، یا ابریشم باشد . پلاستیک در ساختن اسباب بازی و دریچه های قلب استفاده می شود . اگرچه بیش از ۱۰۰۰۰ نوع پلاستیک مختلف وجود دارد . ماده اصلی سازنده پلاستیک نفت و یا گاز طبیعی است . این سوختهای فسیلی گاهی اوقات با دیگر عناصر ترکیب می شوند مثل اکسیژن یا کلر و انواع مختلف پلاستیک را می سازند . پلاستیک واقعا در صرفه جویی انرژی کار آمد است . انرژی کمتری برای ساخت بطری پلاستیکی سس کوجه فرنگی نسبت به بطری شیشه ای لازم است و انرژی کمتری برای حمل بطری های پلاستیکی نسبت به بطری های شیشه ای لازم است
●انواع پلاستیک:
۱- PET Polyethylene Terephthalate بطری های نوشابه و آب معدنی وروغنهای مایع۴- LDPE Low Density Polythylene بعضی از ظروف غذا و ظروف نان
۵- PP Polypropylene ظروف ماست ، بطری شامپو ، نی نوشابه ، ظروف مارگارین ، پوشک بچه
۶- PS Polystyrene لیوان یک بار مصرف شانه های کوچک تخم مرغ
۷- OTHER هر نوع دیگر از پلاستیک
بطری های نوشابه و آب معدنی یک نمونه خوب برای بازیافت پلاستیک است. موادی که از PET ساخته شده می تواند ذوب شود و در صنایع فرش بکار گرفته شوند، یا در ساخت لباس ، الیاف لباس اسکی و یا ذوب کرده آن در ساخت مجدد بطری استفاده می شود.
بازیافت پلاستیک آسان است. ابتدا باید بدانید که چه نوع پلاستیکی قابل بازیافت است و فقط آن نوع پلاستیک را جمع آوری کنید. پلاستیکها فرمولهای مختلفی دارند و باید قبل از بازیافت برای تولید محصولات جدید جدا شوند. پلاستیک های مخلوط می توانند بازیافت شوند اما به ارزشمندی پلاستیکهای جدا شده نیستند. زیرا خواص فیزیکی پلاستیکهای بازیافت شده ممکن است خیلی با هم فرق داشته باشد.
در خانه شما باید نوع پلاستیکی که بازیافت کننده از شما می خواهد را بشناسید. بهتر است ظرف را بشوئید و آبکشی کنید و سپس آن را فشرده کنید. می توانید برچسبهای کاغذی ظرف را بردارید اما درپوش پلاستیکی آن را دور نیندازید. درپوشهای پلاستیکی معمولاً از انواع مختلفی از پلاستیک ساخته شده اند و بازیافت می شوند.
● پلاستیک چگونه بازیافت می شود؟ برای بازیافت و تبدیل زباله پلاستیکی به پلاستیکهای بازیافتی چندین مرحله وجود دارد.
۱-بازرسی: کارگران زباله های پلاستیکی را به منظور آلودگی مثل سنگ و شیشه و پلاستیکهای غیر قابل بازیافت در آنها بازرسی می کنند.
۲-خرد کردن و شستن: پلاستیکها را شسته و به قطعات کوچکی تکه می کند.
۳-مخزن شناور سازی: اگر پلاستیکهای بازیافتی با هم مخلوط شده باشند آنها را در مخزن، شناور سازی می کنند که در آن برخی از پلاستیکها ته نشین و برخی دیگر شناور می شوند.
۴- خشک کردن: تکه های پلاستیک در خشک کن خشک می شوند.
۵- ذوب کردن: تکه های خشک شده پلاستیک به داخل قالب تزریق می شوند جایی که گرما و فشار پلاستیک را ذوب می کند. انواع مختلف از پلاستیک در دماهای مختلف ذوب می گردند.
۶- صاف کردن: پلاستیک مذاب با نیروی زیاد به داخل پرده های توری ریز تا هر ماده آلوده کننده ای را که پس از فرایند شستن باقی مانده خارج کند . پلاستیکهای مذاب سپس به شکل رشته هایی در می آیند.
۷- گرانول شدن: رشته های سرد شده در آب سپس به گرانول های یک شکل خرد می شوند.
شرکتهای تولیدی گرانول های پلاستیکی را برای ساختن تولیدات جدید می خرند . پلاستیک های بازیافتی برای ساختن گلدان ، الوار و صنایع فرش بکار می رود .
تمایل بالا به مصرف این آب ها باعث شده که هواداران محیط زیست دائماً این سوال را بپرسند که چه بر سر این همه بطری پس از مصرف می آید؟
ماده اصلی این بطری ها «ترفتالات پلی اتیلن» از مشتقات نفت است که حتی وقتی در کوره های ویژه سوزانده می شود و با زباله های معمولی درهم می شود، می تواند گازهای خطرناکی تولید که بعداً جو را نابود کند.
کارشناسان محیط زیست معتقدند چرخه مربوط به بطری های پلاستیکی آب از هنگام درست شدن تا زمانی که از بین برده می شوند کاملاً بر محیط اطراف ما تاثیر منفی می گذارند. چنین بطری های خطرناکی برای نگهداری آبی، مورداستفاده قرار می گیرند که برای نخستین بار زندگی را به جهان می آورد و آن را حفظ کرد. هواداران محیط زیست این مساله را در سه مقوله نفت، پلاستیک و آلودگی مستتر می دانند، هر سه روندی که آب را از منابع زیرزمینی به مغازه ها و سرانجام به دست مصرف کننده می رساند، ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. یکی از ساکنان جنوبی ایران از تاثیر مخرب زیست محیطی این بطری ها به خوبی مطلع است. عرق روی پیشانی اش را خشک می کند و از من می خواهد در این گزارش از خوبی آب های معدنی بنویسم: «به آب های لوله کشی شده اطمینان ندارم حتی در خانه جنوبی ها دستگاه تصفیه آب دیده می شود تا آب ناسالم لوله ها را بعد از تصفیه مصرف کنیم. در مناطق گرمسیری استفاده از آب های معدنی در بطری های بسته بندی شده ضروری است.
فراموش نکنید که پس از مصرف آب , بطری های آب معدنی را که تاشو هستند تا کنیم تا جای کمتری اشغال کنند . وقتی درب آن باز است و با فشار آن را تا کنیم و سپس تا وقتی که با فشار آن را تاشده نگهداشته ایم دربش را ببندیم تا از حالت تاشدن خارج نشود و سپس آنها را به درون کیسه جداگانه حاوی زباله های پلاستیکی بسپاریم . کدبانوهای خانه دار این عمل را حتما جدی بگیرید . این حداقل کاری است که از دست ما بر میاد تا از عمق فاجعه تا حدی کم کنیم .
جعبه کمکهای اولیه، جعبه یا کیفی حاوی تدارکات و تجهیزاتی است که در صورت لزوم بتوان با آن اقدام به انجام کمکهای اولیه نمود.
محتویات
بطور کلی یک جعبه کمکهای اولیه برحسب نوع نیاز، دارای لوازم و وسایل گوناگونی است. جعبه کمکهای اولیه یک امدادگر حرفهای با جعبه کمکهای اولیه مورد استفاده در اتومبیل شخصی از نظر نوع وسایل و ملزومات تفاوت دارد. همچنین، جعبه کمکهای اولیه مورد استفاده در منزل با جعبه کمکهای اولیه یک مدرسه از نظر حجم و تنوع وسایل داخل جعبه متفاوت است. بنابراین فهرست زیر فقط حداقلهای مورد نیازیست که باید در این جعبه وجود داشته باشد تا بتوان به آن عنوان جعبه کمکهای اولیه کامل را اطلاق نمود.
” روانشناسی ورزشی ” علمی است که در مورد اصول روانشناختی در حیطه ورزش صحبت میکند. استفاده از این علم هم در جهت بهبود کارآیی ورزشی و هم بهبود جنبههای جامعهای روانشناسی انسان است.
نشریه “پیک سلامت” فصلنامه علمی فدراسیون پزشکی ورزشی، در آخرین شماره خود درمقالهای تحت عنوان روانشناسی ورزشی” ترجمه دکتر ” لاله حاکمی” آورده است:
نورمن تریپلت ( Norman Triplet ) درسال ۱۸۹۷اولین فردی بود که در زمینه روانشناسی ورزشی به تحقیق پرداخت. وی عملکرد ورزشی دوچرخهسواران را در شرایط مطلوب ازنظر اجتماعی مورد تحلیل قرار داد .
کلمن رابرت گریفیث (Coleman Robert Griffith ) اولینآزمایشگاه روانشناسی ورزشی را در دانشگاه ایلی نویز در سال
۱۹۲۵تاسیس کرد .
انجمن روانشناسی آمریکا دردهه ۵۰ شاخه روانشناسی ورزشی را تشکیل داد و پس از آن انجمنهای متعدد علمی درمورداصول و کاربرد روانشناسی ورزشی مطالعه میکنند در حیطه روانشناسی ورزشی در کشور خودمان نیز بخشی از موفقیت خردسالان کاراته کا در بازیهای جهانی را علاوه بر آموزش و تمرینات و تکنیک، مرهون آشنایی و داشتن برخورد اصولی با مسایل روان شناختی این ورزشکاران هستیم.
اثرات ورزش بر سلامت روان……………………..
ورزش طولانی مدت برای حفظ فواید روانی، مورد نیاز است. یک جلسه ورزش میتواند مثل یک دوز دارو باشد.برای آن که دارو ( یا در مورد بحث ما ورزش) اثرکافی، طولانی مدت و پایدار داشته باشد باید به مقدار لازم و مدت زمان مشخص مورد استفاده واقع شده باشد.مطالعات متعددی نقش ورزش منظم (بهویژه ورزش هوازی) را در اتقاء روانی فرد نشان دادهاند. اهمیت این یافته علمی را نباید کم انگاشت.نه تنها ورزش منظم میتواند آمادگی قلبی عروقی را بهبود بخشد، میتواند آثار مفیدی روی وضعیت خلقی ورزشکار نیز داشته باشد.فواید روانی ورزش در همه افراد در هر سن یا هر مقدار توانایی جسمانی دیده میشود. ما باید این احساس نیاز را در همه اقشار و افراد جامعه برانگیزانیم تا از موقعیتهای خود در جهت فعالیت جسمی سود برند.کودکان نیاز ویژهای به انگیزش جهت انجام فعالیتهای ورزشی دارند. زیرا در سنین کودکی است که رفتارهای ورزشی برای تمام طول عمر تثبیت میشود.سالمندان نیز نیازهای خاص خود دارند. فعالیت جسمانی میتواند اثرات ناتوانکننده سالمندی را کاهش دهد که این امر هم به وسیله تاثیرات جسمی و هم روانی اعمال میشود. افراد دارای ناتوانی جسمی از این قاعده مستثنی نیستند، بعضی اوقات در اجتماع به غلط تصور میشود که این افراد قادر به فعالیت جسمانی و ورزش نیستند درصورتی که این افراد میتوانند به طور خاص و تحت نظر مستقیم پزشک معالج ورزش کنند.
درهر صورت میبایست همواره درنظر داشت که :
۱) بین ورزش هوازی و کاهش سطح اضطراب و افسردگی ارتباط وجود دارد.
۲) ورزش هوازی در درمان خلق پایین و اضطراب خفیف تا متوسط موثر است.
۳) کاهش اضطراب و افسردگی ممکناست خود به خود و بدون ارتباط با آمادگی قلبی عروقی پدید آید.
۴) امادگی جسمانی کاهشدهنده تنشهای زندگی است بطوریکه در ورزشکاران مراجعات به پزشک کمتر از افراد عادی است.
زمان مصرف شده برای ورزش نباید زمان هدر رفته درنظر گرفتهشوداز آنجایی که ما در یک دنیای پرتنش زندگی میکنیم باید قدمهایی را برداریم که تنش روزانه را کاهش دهیم. باید به افراد آموزش داده شود که ورزش جزیی از برنامه روزمره و در راس برنامههای فردی باشد.
شخصیت و ورزشکار…….. شخصیت یک فرد با سه لایه مشخص نشان داده میشود. سطحیترین آن “رفتار وابسته به نقش” فرد دراجتماع است. اما عمیقترین و پرمعناترین لایه “هسته روان شناختی” است. برای درک ورزشکار، مربی نباید با رفتار وابسته به نقش وی اغفال شود.ورزشکار ممکن است خیلی تند و خشن برخورد کند اما واقعیت این باشد که وی احساس ناامنی میکند. مربی باید زمان کافی برای مطالعه و شناخت روان – شناختی ورزشکار خود داشته باشد و بفهمد که وی واقعا در هسته روان شناختی خود چگونه است؟ اما باید به خاطر داشت که نمیتوان از روی نوع شخصیت، به میزان زیادی در مورد کارآیی ورزشی قضاوت کرد. به طور کلی ورزشکاران نسبت به افراد غیر ورزشکار و ورزشکاران سطح قهرمانی نسبت به ورزشکاران سطوح پایین تر از نظر شخصیتی متفاوت هستند. به عنوان مثال ورزشکاران شخصیتی مستقل تر، هدفمندتر و برونگراتر از غیرورزشکاران دارند. که این امر بیشتر به علت انتخاب طبیعی است نه به علت آموزش، افرادی که خصوصیات شخصیتی خاصی دارند بیشتر به سوی ورزش گرایش مییابند.
یک استثناء این قانون، سالهای قبل از بلوغ است. در طول سالهای نوجوانی، ورزش کردن در شکلگیری نکات شخصیتی مثبت مثل اتکاء به نفس و استقلال بسیار موثر است. مربیان و آموزگارانی که با پسران و دختران نوجوان کار میکنند باید توجه داشته باشند که ورزش کردن در زندگی افراد نوجوان و جوان نقش مثبت ویژهای دارد. برنامههای ورزشی که برای نوجوانان طراحی شده است باید به ایجاد حسهایی مثل خودباوری، اعتماد به نفس و استقلال اهمیت دهند. برد و باخت نباید بیشتر از نیازهای واقعی دختران و پسران جوان اهمیت داشتهباشد. تستهای متفاوتی جهت ارزیابی وضعیت شخصیتی ورزشکاران در دسترس است. هریک از این تستها برای یک منظور و هدف خاص طراحی شدهاند. بنابراین باید تست مناسب انتخاب شود. به طور کلی میتوان گفت که در بین ورزشکارانی که به ورزشهای گوناگون می پردازند، از نظر شخصیتی تفاوت وجود دارد. احتمالا واضحترین اختلاف در بین ورزشکاران تیمی وانفرادی دیده میشود. به عنوان مثال ورزشکاران ورزش های تیمی برونگراتر، وابسته تر و پرخاشگرتر از ورزشکاران ورزشهای انفرادی هستند. به طور قطع، باید بین فوتبالیستها وتنیس بازان انتظار تفاوتهایی را داشت.
روانشناسان ورزیده میتوانند از وضعیت شخصیتی کمک بگیرند و تعیین کنند که چه نوع ورزشی برای ورزشکار مناسب است.اما نباید در انتخاب نوع ورزش از طرف روانشناس اصراری صورت گیرد.اگر یک ورزشکار نوجوان با شخصیت مناسب تنیس، بخواهد به ورزش فوتبال بپردازد، باید به وی این امکان داده شود. گاهی ورزشکار به نقطهای میرسد که نمیداند بین دو نوع ورزش کدام را به عنوان ورزش اول خود برگزیند.احتمالا درنظر گرفتن وضعیت شخصیتی دراین موقعیت میتواند بسیار کمککننده باشد.در بساری از موارد میان ورزشکارانی که در پستهای مختلف یک تیم بازی میکنند تفاوتهایی خصوصا از لحاظ شخصیتی یا روانشناختی یافت میشود. ( دروازهبان در مقایسه با سایر بازیکنان فوتبال ) خصوصیات شخصیتی ورزشکاران را میتوان در انتخاب وظایف ورزشکار دریک تیم دخالت داد البته مربی نباید فراموش کند که خصوصیات جسمانی مثل سرعت، قدرت و چابکی نیز اهمیت بسزایی دارند. در ضمن باید به خاطر داشت که خصوصیات شخصیتی که از تستهای متفاوت برداشت میشوند، نشانگر قوی و خوبی برای مهارت در ورزش نیستند. به علاوه در مورد هر ورزشکار باید به طور مجزا و جداگانه قضاوت شود.
خشونت………
بین سطح منطق اخلاقی ورزشکار و تمایل وی به خشونت ارتباط وجود دارد.مربیان وآموزگاران باید خشونت ورزشکار را به وسیله هدایت ورزشکار به احساس درست کاهش دهند. به ورزشکاران باید آموخته شود که خشونت در طی یک مسابقه ورزشی به اندازه خشونت در زندگی روزمره بد است.براساس فرضیه ناکامی – خشونت “برکوویتز” یک واقعه ناامید و ناکامکننده می تواند فرد را به طرف خشونت سوق دهد. مربیان باید به موقعیتهایی از بازی که میتواند منجر به خشونت گردد، توجه داشته باشند.وقتی یک ورزشکار ناکام و عصبانی میشود،مربی باید وی را از بازی بیرون کشیده، آرام و خونسرد نماید.رفتار خشونت آمیز در میدان بازی منجر به خشونت بیشتر میگردد ( چرخه معیوب ) .مربیان باید به ورزشکاران بیاموزند که خشونت به تیم آنها کمک نخواهد کرد و احساس بهتر بودن را نیز در آنها ایجاد نخواهد نمود.خشونت به احتمال بیشتر موجب عقب افتادن تیم میگردد نه کمک به آن.مربیانی که میخواهند موفق باشند نباید خشونت را ترویج کنند. یک عمل نشانی از خشونت حتی اگر یک یا دو بار موجب موفقیت در یک مسابقه گردد، در طولانی مدت به یک ناتوانی و اختلال جدی تبدل خواهد شد.اعمال خشونت آمیز بیشتر در تیمهای بازنده، در طی مسابقات با اختلاف زیاد و پس از یک چهارم اول بازی رخ میدهد درطی این موقعیتها مربی باید مراقب ورزشکارانی که سابقه رفتار خشونت آمیز دارند، باشد.تمام مسابقات ورزشی نقاط کلیدی حساسی دارند که باید به آنها توجه خاص داشت. درواقع از نظر روانشناسی، ” توجه انتخابی ” یکی از مهمترین خصوصیات شناختی یک ورزشکار موفق است.مثلا در والیبال، بلوک کردن توپ یک سلاح دفاعی مهم در امتیازگیری است.زیرا یک تیم معمولا در چرخشی از توپ که خودش سرویس میزند، بلوککننده ها باید به طور انتخابی به حملهکننده اصلی توجه داشته باشند و نباید حواسشان به حرکات پاسور یا سایر حملهکننده ها یا حتی به توپ باشد.
توجه ……
توجه انتخابی مهارتی آموختنی است. بدون شک بعضی از ورزشکاران در داشتن توجه انتخابی نسبت به سایرین برتر هستند. اما دلیلی وجود ندارد که این مهارت آموختنی نباشد. نقش مربی این است که نقاط کلیدی و حساس در بازی را به ورزشکاران خود نشان دهد و توجه ورزشکاران را به طور انتخابی به آنها جلب کند. یک مثال خوب ، پرتابهای آزاد در بسکتبال است. اما تعدادی از ورزشکاران این مهارت را در شرایط سکوت یاد میگیرند که دراین شرایط مسالهای برای انحراف توجه آنها وجود ندارد.
پدید آوردن شرایطی مشابه مسابقه، مثل حضور تماشاچیان و طرفداران تیم مقابل میتواند به ورزشکاران در آموختن این توجه انتخابی در شرایط نزدیک به مسابقه کمک کند.توجه انتخابی در شرایط مشابه مسابقه، مثل حضور تماشاچیان و طرفداران تیم مقابل میتواند به ورزشکاران در آموختن این توجه انتخابی در شرایط نزدیک به مسابقه کمک کند.ظرفیت پردازش اطلاعات دریک ورزشکار محدود است. اگر یک مربی به ورزشکار اطلاعاتی بیش از ظرفیت قابل پردازش وارد کند، شکست حاصل میشود.البته باید به خاطر داشت که این ظرفیت به توجه ورزشکار مربوط است و با هوش تفاوت دارد.محتوای اطلاعاتی مهارتهای مختلف را میتوان به نفع افزایش قابلیت پردازش اطلاعات کاهش داد. مثلا دریک فوتبالیست مبتدی، عمل در بیان کردن توپ به تنهایی به آن چنان فضای پردازشی نیاز دارد که برای مهارت دریبل کردن، ورزشکار میتواند هم به دریبل کردن و هم به پاس دادن هم به وضعیت پیشرفت بازی و … بپردازد. این بدان معنی نیست که فضای پردازشگر بیشتر شده بلکه محتوای اطلاعاتی دریبل کردن به نزدیک صفر رسیده است.محدود کردن توجه به یک امر، توجه را از سایر امور مهم باز میدارد.
توجه به امور مختلف به ورزشکار اجازه میدهد که به نقاط حساس ورزش توجه داشته باشد اما توجه به مسایل غیرمتبط میتواند به عملکرد ورزشی صدمه بزند. توجه صرف به یک موضوع، به ورزشکار اجازه میدهد که فقط به اصلیترین نکته بپردازد اما این امر نیز به عملکرد صدمه میزند، زیرا بسیاری از نکات مرتبط حذف میشوند. ورزشکاران موفق آنهایی هستند که بتوانند دریک موقعیت توجه خودشان را محدود و دریک موقعیت دیگر توجه خودشان را بازکنند.مهارتهای تمرکزی و توقف فکر میتواند به ورزشکار کمک کند که از خطاهای ایجاد شده توسط انحراف توجه و افکار منفی جلوگیری نماید.مهارتهای تمرکز و توقف فکر را میتوان قبل از مسابقات به ورزشکار آموزش داد تا وی بتواند از انها در مواقع لازم در مسابقات استفاده کند.درطی مسابقاتی مثل ماراتون و دو استقامت، اهمیت توجه درونی بیشتر از زمان تمرینات این ورزش است. برای اینکه یک دونده استقامت موفق باشد، باید بتواند در مدت زمانی طولانی توجه درونی داشته باشد. به وسیله مربیگری صحیح، ورزشکار یاد میگیرد که از این توجه درونی استفاده کند. اما این امر اشتباه است که اصرار بورزد که در تمام طول دویدن این توجه درونی را حفظ کند. توجه به امور دیگر نیز آرامش بخش است و زنگ تفریح روانشناسی مورد نیاز ورزشکار را تامین مینماید.
انگیزه واعتماد به نفس………………….
داشتن احساس موثر بودن در ورزشکاران جوان با سطح موفقیت آنها مرتبط است. مربی و آموزگار باید به ورزشکاران جوان اطمینان دهند که موفقیتهای فراوانی کسب خواهند کرد. این امر باعث احساس توانا بودن ورزشکار در مسابقه میشود. احساس مفید بودن در ورزشکاران جوان بااستفاده از مدلهای حرفهای و تاکید بر اینکه توانایی درونی به تنهایی نمیتواند نتیجه مسابقه را تعیین کند، ایجاد میشود. مربیان و اموزگاران باید به پیدایش احساس خود مفید بودن در ورزشکار جوان با روشهای تاکید به نقاط قوت در مقابل نقاط ضعف و فراهم آوردن الگوهای مناسب و تاکید براینکه کوشش و تلاش به اندازه توانایی درونی مهم است، کمک کنند. انگیزه را در کودکان میتوان از طریق تلاشهای موفق مکرر ایجاد کرد.
توصیف صحیح موفقیت به صورت نتیجه مثبت و نه فقط بردن، به پیشرفت کودکان کمک میکند و موفقیت میتواند به شکل بهبود مهارت ، نقش کوشش کردن یا لذت بردن توصیف شود.مهم است که یک ورزشکار جوان حداقل در یک فعالیت ورزشی موفقیت و احساس توانایی و قابلیت را در خود تجربه کرده باشد. یک موفقیت میتواند احساس و درک ورزشکار از خود راتقویت کند. با تجربه موفقیتهای بیشتر، ورزشکار اعتماد به نفس بیشتری به دست میآورد.در هنگام تلاش برای تشکیل احساس اعتماد به نفس، قابلیت و توانایی باید به مسایل تکاملی توجه داشت. در سن ۶تا ۷سالگی کودک شروع به ارزیابی خود درمقایسه با کارایی هم سن و سالان خود میکند. این امر یک خصوصیت تکاملی این سن است و باید جهت کمک به کودک تلاش شود تا وی قابلیت را تابعی از تلاش و عملکرد مطلق خودش و نه نتیجه کار بداند. اگر مربی به اهمیت تلاش و پیشرفت فرد تکیه کند، برد و باخت اهمیت کمتری مییابنداعتماد به نفس در موقعیتهایی مثل دودلی، مقایسه اجتماعی و اعمالی که برای فرد تناسب ندارند، در زنان بیشتر ازمردان مختل میشود. عوامل متعددی بر تغییرات اعتماد به نفس موثرند. یکی از این عوامل درک فرد از تواناییش است. انجام یک کار که احتیاج به قدرت عضلانی دارد، موجب برانگیخته شدن احساس عدم اعتماد به نفس در خانمها میشود، اما میتوان این احساس را با تصور فرد در مورد توانایی هایش اصلاح کرد.اگر وی باور داشته باشد توانایی چنین عملی درونی و غیرقابل تغییر است، در برابر انجام آن احساس عدم اعتماد به نفس خواهد کرد.اما اگر باور داشته باشد که توانایی انجام آن قابل آموختن و اکتسابی است، احساس وی در جهت مفید بودن واعتماد به نفس به طور قابل توجهی افزایش مییابد. این امر مهم است که به تمام ورزشکاران به ویژه بانوان آموزش داده شود که اعمال حرکتی، آموختنی و مهارتی هستند، حتی اگر برای فردمشکل یا بیتناسب به نظر برسند.اگراهمیت جایزه خارجی که به ورزشکار داده میشود در چشم ورزشکار مهمتر ازخود شرکت در ورزش باشد، میتواند انگیزه درونی راکاهش دهد. اگر جایزههای خارجی مثل جام، مدال و… در چشم ورزشکار جایزهای برای عملکرد مناسب و تشویق برای شرکت بیشتر ورزشکار گردد، انگیزه داخلی را تقویت میکند.ایجاد انگیزه درونی در ورزشکار و اعتماد به نفس، هدف نهایی برنامههای ورزشی نوجوانان است. برنامههای ورزشی نوجوانان که براساس انگیزه تعیین شده توسط سازمانها یا والدین طراحی میشوند، ممکن است انگیزه مورد نیاز در ورزشکار را فراموش کنند. به منظور کمک به ورزشکار درایجاد علاقه درونی به ورزش واعتماد به نفس، انگیزه ورزشکار برای ورزشکردن باید اهمیت بالاتری نسبت به انگیزه والدین یا مربی داشته باشد.
اضطراب و انگیختگی……………..
محرکهایی که از محیط میآیند و توسط مغز به عنوان تهدیدکننده فرد تفسیر میشوند، به طور خودکار پاسخ اضطرابی ایجاد میکنند. مربی و ورزشکار باید فیزیولوژی انگیختگی را بشناسد .مداخله و برنامههای مواجهه با استرس براساس توانایی معکوس کردن این پاسخ میباشند.اینکه ورزشکار به یک وضعیت تهدیدکننده ( رقابت ) با اضطراب وضعیتی پاسخ دهد یا خیر، وابسته به درک ورزشکار از موقعیتش است.خصوصیات هر ورزشکار منحصر به فرد است. تصمیمگیری باید براساس فرد باشد. مربی نباید پاسخ اضطرابی ورزشکار را دریک موقعیت رقابتی با پاسخ متصور از موقعیت مشابه غیررقابتی تفسیر کند. درک خود ورزشکار از موقعیت، سطح پاسخ اضطرابی را تعیین میکند.پاسخ اضطرابی وضعیتی به یک موقعیت استرس زا را میتوان ثبت کرد. خود ورزشکار میتواند پاسخهای رفتاری وابسته به اضطراب خود را ثبت کند. با ثبت این موقعیتها مربی میتواند به شناسایی و کنترل استرس رقابتی ورزشکار کمک کند.ارتباط بین انگیختگی و اضطراب وضعیتی جسمی (درک جسمی افزایش فعالیت سمپاتیک) و عملکرد ورزشی به شکل Uوارونه است در حالیکه ارتباط بین اضطراب وضعیتی شناختی و عملکرد ورزشی خطی و منفی است.تهدیدکننده های واقعی عملکرد ورزشکار ، نگرانی ، عدم وجود خودباوری و بیقراری است. با دانستن این امر مربی باید به ورزشکار کمک کند براین تهدیدکننده های ناتوانکننده فائق آید. همزمان ، بهترین سطح اضطراب وضعیتی جسمی باید مورد تشویق قرار گرفته، حفظ شود. زیاد بودن اضطراب وضعیتی جسمی و نیز کم بودن آن مضر است.جهت و شدت اضطراب وضعیتی مشخص میکند که آیا این وضعیت برای عملکرد ورزشی مفید یا مضر است. با توجه به اختلافات بین افراد، بسیار مهم است که یک مربی یا آموزگار بداند که آیا ورزشکار سطح خاصی از اضطراب را به شکل مثبت یا منفی تحمل میکند.امادهسازی ورزشکاران برای رقابت بیشتر از ارتقاء روحیه آنها میباشد و باید بهترین سطح انگیختگی برای هر ورزشکار را شامل شود.بهترین سطح انگیختگی، بسته به پیچیدگی عملکرد ورزشکار و سطح مهارتی وی متفاوت است. ورزشکاران بسیار ماهر و ورزشکارانی که کارهای ساده را انجام میدهند احتیاج به سطح نسبتا پایینی از انگیختگی دارند.بالارفتن سطح انگیختگی موجب باریک شدن محدوده توجه ورزشکار میشود.ورزشکاران رشتههایی که نیازمند توجه به نکات متعدد هستند، احتیاج به سطح پایین تری از انگیختگی دارند.پاسور والیبال باید متوجه تمام جوانب بازی باشد. دید تنگ برای پاسور مضر است. پایین بودن سطح انگیختگی موجب وسیع شدن محدوده توجه ورزشکار میشود. ورزشکاران رشتههایی که نیازمند محدوده باریک توجهی هستند، احتیاج به انگیختگی بالاتری دارند. مثلا در ورزشهایی مثل پرتاب نیزه و دیسک که فقط با یک حرکت ضربه را وارد میکنند، احتیاج به باریک بودن محدوده توجهی دارند. ورزشکارانی که نیاز به تصمیمگیری آنی دارند، احتیاج به سطح متوسطی از انگیختگی دارند.
امید به روزی داریم که این رشته علمی جایگاه مناسب خود را در جامعه ورزشی پیدا کند و بتوانیم با به کارگیری اصول آن شاهد موفقیت بیشتر و ارتقاء سلامت روانی ورزشکاران کشور خودمان باشیم.
ورزش هوازی یا ایروبیک ورزشی است که ضربان قلب در حدود 65 تا 80 درصد حداکثر میزان ضربان قلب برای مدت حداقل 20 دقیقه قرار داشته باشد. هر چند برخی ورزش ها مانند وزنه برداری به طور ناگهانی سبب افزایش ضربان قلب و رسیدن آن به مقدار ضربان مذکور می شوند اما چون ضربان برای مدتی نسبتا طولانی در این مقدار ثابت نمی ماند ورزش هوازی به حساب نمی آیند.
ورزش هوازی و غیر هوازی
ایروبیک در زبان انگلیسی به معنی « با اکسیژن » می باشد. هنگامی که برای مدت طولانی ماهیچه ها مشغول فعالیت هستند آنها به منظور ادامه فعالیت از خون اکسیژن بیشتری را جذب می کنند. قلب و ریه ها به منظور تامین اکسیژن مورد نیاز ماهیچه ها در این بازه زمانی سریع تر کار می کنند. هنگامی که ماهیچه ها به صورت ناگهانی تحت فشار بسیار شدید قرار می گیرند ( مانند وزنه برداری یا دوی 100 متر ) قلب قادر به تامین اکسیژن مورد نیاز آنها نمی باشد و این ورزش ها نمی توانند مستمر و ادامه دار باشند و در بازه های کوتاهی از زمان انجام می شوند، به همین دلیل به آنها ورزش های بی هوازی می گویند.
انواع ورزش های هوازی
هر تمرینی که سبب افزایش ضربان قلب برای مدت نسبتا طولانی شود ورزش هوازی است. فعالیت های روزمره مانند پیاده روی و یا بالا رفتن از پله ها اگر با شدت انجام شوند ورزش هوازی به حساب می آیند.ورزش های هوازی عموما شامل به کار گرفتن عضلات اصلی بدن مانند عضلات ران، بازو ها، عضلات سینه و پشت پا که نیازمند اکسیژن بیشتری می باشند است. دویدن، دوچرخه سواری و شنا از ورزش های هوازی معمول می باشند، اگرچه طیف گسترده ای از فعالیت ها مانند بازی بسکتبال، یوگا و ... هم می توانند ورزش هوازی به حساب آیند.
سلامت قلب
ورزش های هوازی تاثیر چشمگیری در افزایش سلامت قلب دارند. وظیفه قلب رساندن خون به مغز، ماهیچه ها و سایر ارگان های بدن است. از آنجا که قلب در طول زمان انجام ورزش هوازی با شدت بیشتر کار می کند به مرور زمان قلب قوی تر می شود. حال که قلب قوی شده در زمان های عادی نیازی ندارد با شدت و قدرت برای رساندن خون به ارگان های بدن کار کند و ضربان قلب در حال استراحت قرار می گیرد. این امر خطر حملات قلبی و سایر بیماری های قلبی را کاهش میدهد.
کاهش وزن
از دیگر فواید ورزش های هوازی به وجود آودن شرایطی برای سوزاندن کالری در زمانی نسبتا طولانی است. هنگامی که ماهیچه ها کار می کنند به انرژی نیاز دارند. بخشی از این انرژی از کالری مواد غذایی که شما می خورید تامین می شود . اگر شما به اندازه کافی ورزش هوازی انجام دهید بدن برای تامین انرژی مورد نیاز ماهیچه ها چربی های اضافه را می سوزاند. کاهش وزن از طریق ورزش های هوازی به همراه یک رژیم غذایی مناسب بسیار سالم تر از رژیم غذایی تنها است. زیرا یک رژیم غذایی سخت گیرانه و کم کالری باعث ضعف و کاهش حجم عضلانی شما می شود.
فواید دیگر
ورزش های هوازی علاوه بر افزایش سلامت قلب و کمک به کاهش وزن فواید دیگری مانند افزایش سطح انرژی بدن و میل جنسی دارند. این ورزش ها همچنین باعث کاهش استرس و فشارهای ذهنی می شوند. علاوه بر این موارد ورزش کردن در بسیاری از افراد سبب افزایش اعتماد به نفس می شود.
منبع:
اغلب وقتی صحبت از ورزش میشود، به یاد فواید ورزش میافتیم اگرچه اثرات مفید ورزش برکسی پوشیده نیست، اما ورزشی سودمند است که بر اساس توجه به ساختار عضلانی اسکلتی و در نظر گرفتن محدودیت های خاص که در بعضی افراد وجود دارد، برنامه ریزی و انجام شود. به عنوان مثال تمام حرکات ورزشی سودمند نمیباشند و ضرر ناشی از انجام برخی از حرکات بیشتر از فایده آن ها است.اگر چه نمیتوان با مطالعه تجربی اقدام به اثبات چنین حالتی کرد زیرا از لحاظ اخلاقی نمیتوان حرکات مضر را تجویز نمود و نتایج آن را بررسی کرد، اما با بررسی بیومکانیک بدن میتوان این حرکات را به سه دسته کلی مشکوک، مضر و ممنوع تقسیم بندی کرد
ایجاد آسیب در اثر یک حرکت تمرینی خاص به فردی که آن تمرین را انجام می دهد بستگی دارد. برخی از حرکات تمرینی میتوانند فوایدی برای فرد داشته باشند اما مضرات آن ها بیشتر از فایده شان است.برخی دیگر از حرکات برای ورزشکاران حرفهای مفید میباشند اما انجام آن ها درافرادی که تازه تمرینات ورزشی را شروع کردهاند باعث آسیب میشود. از طرف دیگر کسانی که به مبتلا به مشکلات عضلانی و مفصلی میباشند باید در انتخاب حرکات تمرینی دقت بیشتری می نمایند. مثلاً انجام برخی تمرینات در پوکی استخوان ، روماتیسم مفصلی و یا کمر درد و . . . باعث بدتر شدن بیماری میگردد.خوشبختانه تقریباً برای تمام حرکات مضر، تمرینی بصورت جایگزین وجود دارد و برای هرکس حتی در شدیدترین حالات بیماری تمریناتی وجود دارد که به حفظ سلامت کمک مینمایند.
در اینجا به برخی از شایع ترین حرکات ورزشی ممنوع که میتوانند باعث ایجاد آسیب عضلانی و یا مفصلی شوند میپردازیم.
۱-بالابردن هر دو پا بصورت مستقیم
شاید بالابردن هر دو پا بصورت مستقیم که با رعایت اصول صحیح انجام می شود،در یک ورزشکار به عنوان بخشی از تمرین در نظر گرفته شود. در افراد غیر ورزشکار این تمرین را به عنوان روشی جهت تقویتleg raise عضلات شکم توصیه می کنند . اگر در حین تمرین عضلات شکم خسته شود یا عضلات از ابتدا ضعیف باشند این حرکت باعث افزایش قوس کمر شده و فشار به دیسک بین مهرهای در ناحیهای کمری افزایش مییابد از طرف دیگر انقباض قوی عضلات جلو و عقب ستون فقرات باعث افزایش فشار داخلی دیسک کمر شده و درد بیمار را بدتر کرده یا حتی باعث عود دیسک میشود. لذا در افرادی که بیرون زدگی دیسک دارند تازمانی که عضلات شکمی بخوبی تقویت نشده این حرکت ممنوع است.
۲-دراز و نشست
دراز و نشست به عنوان روشی برای تقویت عضلات شکم مورد توجه قرار گرفته است. اما اگرsit up عضلات شکم ضعیف باشند به جای فعال شدن و تقویت عضلات شکم ، عضلات ستون فقرات فعال شده و اگر این تمرین بدرستی انجام نپذیرد، با افزایش قوس کمر و فشار به دیسک میتواند به ستون فقرات کمر آسیب وارد کند. در افرادی که مفاصل آن ها شلی بیش از حد دارد بخصوص در کودکان باید این نکته در نظر گرفته شود.علاوه بر این حلقه کردن دست ها به پشت سرعلاوه بر تحت فشار قراردادن کمر، باعث آسیب مهرههای گردن نیز میشود.
برای انجام دراز و نشست در افرادی که این ورزش ممنوعیت خاصی ندارد زانو ها باید خم باشند و دراز و نشست بصورت آهسته انجام شود. نباید پاها به جائی گیر داشته باشند زیر گیردادن پاها باعث میشود به جای فعال شدن عضلات شکم، عضلات کمر فعال شوند. در صورت ضعف نسبی عضلات شکم میتوان یک بالشت کوچک را در پشت شانه قرارداد و دست ها به جای آنکه پشت سر قرار گیرند، روی سینه باشند.ا
۳-حرکات گردن
بطور کلی انجام حرکات ناگهانی ستون فقرات به نظر اکثر متخصصین ممنوع است. حرکات چرخش گردن اگر به ملایمت انجام شود و گردن به عقب خم نشود بدون اشکال است. اما خم شدن گردن به سوی عقب بخصوص در افراد سالمند یا افرادی که بیماری روماتیسم مفصلی دارند میتواند همراه با خطرات جدی باشد. انجام این حرکت اگر به صورت ناگهانی باشد میتواند به عروق و اعصاب قاعده جمجمه آسیب وارد کند. افرادی که اصطلاحاً دچار سائیدگی مهرههای گردن بوده یا پوکی استخوان دارند یا سابقه ضربه و درد گردن دارند نیز در معرض آسیب بیشتر میباشند. (قراردادن بالشتک پشت سری روی صندلی اتوموبیل نیز دقیقاً بخاطر جلوگیری از حرکت ناگهانی گردن به سمت عقب در هنگام تصادف است).
۴- کشش عضلات
یکی از ضروری ترین کشش ها برای حفظ سلامت ستون فقرات، کشش عظلات پشت ران است. اما انجام آن به صورت غیر اصولی باعث آسیب مفاصل میشود. به عنوان مثال برخی این کشش را با قراردادن یک پا برروی جای بلند انجام میدهند. اگر زاویه پایی که در بالا قرار گرفته نسبت به خط عمود بیشتر از ۹۰ درجه باشد و تنه به جلو خم شود، بر اساس تحقیقات انجام شده ممکن است این حالت باعث فشار به عصب سیاتیک شود.در افرادی که کوتاهی عضلات پشت ران دارند این حرکت آسیب بیشتری وارد میسازد.
۵- اسکوات
در حرکت اسکوات توصیه می شود زانو تا زوایه ۹۰ درجه خم شود، چرا که بیش از آن موجب آسیب مفصل زانو می شود. همچنین می توانید حرکت جایگزین آن را انجام دهید.این حرکت جایگزین هم موجب کشش عضلات و هم موجب تقویت عضلات پا می شود.پاها را به اندازه یک گام از هم دور کنید، سپس زانو را خم کنید و بلند شوید.
۶- حرکات کششی
ایستان با پای صاف و خم شن جهت لمس انگشتان پا سبب کشیدگی لیگامنت ها و کپسول های مفصلی زانو می شود. به جای آن اندکی زانو را خم کنید تا همزمان با کشش عضلات همسترینگ از کشیدگی لیگامنت ها جلوگیری کنید.
۷- حرکت لگد زدن
زمانی که در این حرکت وضعیت پا بالاتر از لگن است ، ناحیه کمر بیش از حد باز شده و قوس بر می دارد.در این حرکت پا را باید تا حدی بالا آورد که به موازات خط راست بدن قرار گیرد و به کف زمین خیره شوید.
۸- حرکات ستون فقرات
اگر چه برخی عقیده دارند که خم شدن ستون فقرات به سمت عقب کلاً ممنوع است. اما با توجه با اینکه این حرکات جزئی از حرکات طبیعی ستون فقرات بوده و به طور روزمره انجام میشوند انجام این حرکات مشکلی ایجاد نمیکند مگر اینکه به صورت کنترل نشده و ناگهانی باشد. زیرا در این صورت به بافت های قسمت پشتی ستون فقرات آسیب وارد می شود. انجام این حرکات بصورت ملایم و کنترل شده میتواند به عنوان ورزش مناسبی در برخی افراد مبتلا به کمردرد در نظر گرفته شود ولی در بعضی دیگر بخصوص آن هایی که لیز خوردگی مهرههای کمری دارند انجام این حرکات کاملاً ممنوع است.
اصول کلی انجام تمرین های ورزشی
۱-قبل از انجام تمرین، بدن باید حداقل به مدت پنج تا ده دقیقه گرم شود.
۲-از خم کردن بیش از حد مفاصل بخصوص گردن و زانو پرهیز شود.
۳-از چرخاندن ناگهانی گردن و ستون فقرات پرهیز شود.
۴-انجام حرکات چرخشی یا حرکاتی که باعث فشار از پهلو به مفصل زانو گردد پرهیز شود.
۵-از انجام کشش های عضلانی به صورت ضربهای خودداری شود و کشش بصورت فشار پیوسته و یکنواخت اعمال شود.
۶-هر حرکتی که باعث درد شود یا آن را تشدید کند ممنوع است .
۷-انجام کشش ها بصورت ناگهانی ممنوع است. کشش ناگهانی باعث پاره شدن فیبرهای عضله شده و نهایتاً باعث کوتاه تر شدن عضله میگردد.
۸-بعد از تمرین نباید فعالیت به طور ناگهانی قطع شود. در عرض هفت تا ده دقیقه و به آرامی فعالیت تمام شود.
در صورت پیدا شدن علایم زیر تمرین به سرعت قطع شود:
۱-احساس ناراحتی یا درد قابل توجه
۲-احساس درد در قفسه سینه
۳-تنگی نفس شدید
۴-نامنظم شدن ضربان قلب
کوهنوردان کردستانی با وجود هفت سال تلاش برای اخذ مجوز برای تأسیس خانهی کوهنورد، متأسفانه تاکنون موفق به گذر از این روند طولانی نشدهاند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقهی کردستان، مشکل اساسی کوهنوردان سنندجی در اختیار نداشتن مکانی منسجم و دارای امکانات بهروز و مجهز به نام خانهی کوهنورد است .
این مسأله هفت سال پیش مطرح شده و مسئولان این حوزه وعدههای مختلفی در این رابطه به کوهنوردان کردستانی دادهاند که متأسفانه پس از گذشت هفت سال از مطرح شدن آن تاکنون هیچ یک از این وعدهها عملی نشده است.
از سه سال پیش، این مسأله بهطور جدی توسط کوهنوردان پیگیری شده است، اما با وجود اخذ مجوز از استاندار، فرمانداری، معاونت عمرانی، میراث فرهنگی و تربیت بدنی کردستان(در دورههای پیشین ریاست)، تاکنون مجوز رسمی برای احداث آن صادر نشده و این مسأله پس از طی مراحل مختلف، مدت 9 ماه است که در شورای شهر و شهرداری سنندج بیپاسخ مانده است.
«صلاح حقیقیان»، مدیرعامل کانون کوهنوردان کردستان در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقهی کردستان، در اینباره اظهار کرد: هرچند که موضوع تأسیس خانهی کوهنورد هفت سال پیش مطرح شد اما از سه سال پیش تلاشها به طور جدی برای اخذ مجوز تأسیس چنین مکانی آغاز شد.
وی افزود: سه سال قبل پس از موافقت استاندار وقت کردستان، این موضوع برای بررسیهای کارشناسی به معاونت عمرانی ارجاع داده شد و پس از اخذ موافقت آن معاونت نیز بر اساس نامهای به منابع طبیعی اعلام شد که تصمیم خود را در این خصوص پس از بررسیهای لازم اعلام کند.
مدیرعامل کانون کوهنوردان کردستان خاطرنشان کرد: پس از پیگیریهای مکرر، ادارهی منابع طبیعی نیز موافقت خود را اعلام کرده و پس از آن توسط مدیرکل وقت ورزش و جوانان و شورای ورزش نیز تصویب شد که این مکان واقع در تقاطع تکیه و چمن در دامنهی کوه آبیدر که بهصورت معدنی متروکه است، بهعنوان یک مکان ورزشی میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
وی تصریح کرد: پس از گذراندن همهی این مراحل موضوع به شهرداری سنندج که متولی آبیدر است واگذار و مقرر شد که ظرف مدت یک هفته نتیجه تصمیم خود را اعلام کنند اما متأسفانه مدت 9 ماه است که این موضوع در سازمان پارکها و فضای سبز شهرداری سنندج بدون پاسخ مانده است.
حقیقیان تصریح کرد: پس از گذشت 9 ماه از تسلیم این درخواست به شهرداری سنندج، تنها ادامه نامهنگاریها به شورای شهر و ارجاع آن توسط شورا به شهرداری را شاهد بودهایم.
وی ادامه داد: پیرو جانمایی کاربری و سرمایهگذاری که شرکتهای مشاور برای کوه آبیدر طراحی و مشخص کردهاند، نقطهی مورد نظر برای کاربری ورزشی و کمپ کوهستان طراحی شده و ادارهکل منابع طبیعی و کارگروه گردشگری بر اساس این مهم موافقت خود را جهت ایجاد و تأسیس خانهی کوهنورد صادر کردهاند.
وی با اشاره به اینکه خانهی کوهنورد قابلیتهای زیادی را دارد، گفت: این مکان میتواند همهی زیر شاخههای رشتهی کوهنوردی از قبیل غارنوردی، سنگنوردی، پاراگلایدر و ... را در بر گرفته و خدمات متعددی به کوهنوردان و سایر ورزشکاران ارائه دهد.
حقیقیان، تأسیس خانهی کوهنورد را در ارتقای این رشته بسیار مهم دانست و گفت: در این مکان میتوان در زیر شاخههای کوهنوردی بهصورت تخصصی فعالیت کرد همچنین زمینهی آموزش تخصصی در عرصهی صعودهای برون مرزی و هیمالیانوردی نیز فراهم شود.
وی خاطرنشان کرد: ساختاری که برای این تأسیس این مکان در نظر گرفته شده است شامل سالن آمفیتئاتر، کلاسهای آموزشی، سالن همراه با تجهیزات ورزشی ویژه، دیواره سنگنوردی داخل و خارج سالن، سوئیتهای اقامتی و خوابگاه ورزشکاران است.
مدیرعامل کانون کوهنوردان کردستان در ادامه افزود: تأسیس این مکان میتواند زمینهی فعالیت برای همهی رشتههایی را که با طبیعت در ارتباط هستند فراهم کرده و نیز نقش مهمی در حفظ ساختارهای طبیعی و نگهداری از محیط زیست و حیات گونههای گیاهی و جانوری در منطقه بهویژه کوه آبیدر ایفا میکند.
وی اظهار کرد: طی سالیان متمادی کانون کوهنوردان بهصورت داوطلبانه در کاشت نهال در این منطقه، احیای مسیرهای پاکوب، احداث کمپ امداد و نجات، جمعآوری زباله و پاکسازی کوه، تلاش برای مهار آتشسوزیها در آبیدر و نیز بذرپاشی و احیای مراتع سوخته شده پیش قدم بوده و با ایجاد خانهی کوهنوردان همهی این فعالیتها به صورت متمرکز و منسجمتر از پیش انجام میگیرد.
وی، با اشاره به اینکه به تأخیر انداختن صدور مجوز احداث خانهی کوهنوردان آسیبهای فراوانی به پیشرفت این رشته در کردستان وارد میکند، خاطرنشان کرد: برآورد هزینهای که در ابتدا برای احداث این مکان در نظر گرفته شد، 200 میلیون تومان بود که علاقهمندان به این رشته با اشتیاق آن را تقبل کردند اما متأسفانه پس از گذشت چند سال، علاوهبر چند برابر شدن هزینهها، اسپانسرهای آن نیز دلسرد و ناامید شدهاند.
وی افزود: تنها چیزی که مانع از دلسرد شدن کوهنوردان کردستانی بوده و تا امروز با جدیت و قاطعانه آن را پیگیری کردهاند، عشق و علاقه به این رشته و باور به تأثیرات مطلوب احداث این مکان است.
حقیقیان، با انتقاد از دیدگاه مسئولان به این مسأله، ادامه داد: تاکنون پس از گذشت سه سال پیگیری مکرر و پشت سر گذاشتن سختیهای زیاد، تنها چیزی که بهعنوان نتیجه حاصل شده است پروندهای قطور و بدون عمل است.
وی همچنین خاطرنشان کرد: هماکنون تنها خواستهی کوهنوردان کردستانی تسریع روند اخذ مجوز است تا به تأخیر انداختن آن بیش از این موجب دلسردی علاقهمندان آن نشود.
مدیرعامل کانون کوهنوردان کردستان با اشاره به اینکه کوهنوردان کردستانی بهعلت عدم وجود خانهی کوهنورد ضررهای زیادی را متحمل شدهاند، یادآور شد: کوه آبیدر پتانسیل لازم برای احداث چنین مکانی را دارد و به طور قطع میتوان گفت تأثیر مطلوبی در کاهش مشکلات این رشته در استان خواهد داشت.
مدیر عامل کانون کوهنوردان کردستان در تاریخ 9 دیماه در جلسهای در شورای شهر سنندج این مسأله را مطرح و از اعضای شورا خواست تا در این زمینه همکاری و نتیجهی تصمیم خود و شهرداری را هر چه سریعتر اعلام کنند.
رئیس شورای شهر سنندج نیز در همین جلسه از مدیرعامل کانون کوهنوردان خواست تا یکماه برای پیگیری این موضوع به شورا فرصت دهد.
متأسفانه پس از گذشت بیش از یکماه از مطرح کردن این مسأله در شورای شهر سنندج، تاکنون هیچگونه اظهار نظر شفافی در این زمینه بیان نشده و این درخواست همچنان بیپاسخ مانده است.
حال با کسب افتخارات متعدد کوهنوردان کردستانی و با وجود نداشتن مکانی مشخص و مجهز برای ارائهی آموزشهای لازم جهت موفقیتهای هر چه بیشتر آنان، میتوان نتیجه گرفت که این درخواست نه تنها زیاد نیست بلکه معقولانه است و کوهنوردان کردستانی سزاوار دسترسی بیشتر به امکاناتی هستند که زمینهی موفقیتهای هر چه بیشتر آنان را فراهم کند.
براساس این گزارش، در سال 91 با همت یکی از کوهنوردان خواستار احداث یک دیوارهی سنگنوردی مصنوعی در پارک 28 دی سنندج با داشتن اسپانسری که همهی هزینههای این دیوار را تقبل کردند، شد که در آن زمان مژدهای برای کوهنوردی استان بود.
پس از شش ماه تلاش برای اخذ مجوز توسط کوهنوردان کردستان متأسفانه بیتوجهی مسئولان وقت به این مسأله مانع از اخذ مجوز شده و امکان پیگیری مجدد آن را غیرممکن کرد.
امید است این روند طولانی برای کوهنوردان کردستانی به پایان رسیده و با وجود همه مشقتهای پیشروی آنان، بار دیگر با مجوز ندادن به آنان برای تأسیس خانهی کوهنورد، درهای امید به روی آنان بسته نشود.
گزارش: «سرگل آرش» خبرنگار ایسنا منطقهی کردستان
نقل از : ایسنا
تا به حال حتما با گیاه هایی روبرو شده اید که دست زدن به آن ها می تواند دردی را در بدن شما ایجاد کند. یک نمونه این گیاهان گزنه است اما این بار به سراغ گیاهی خواهیم رفت که می تواند به راحتی شما را از پا در بیاورد.
"جیمپی جیمپی" نام گیاهی است که بیشتر در شمال استرالیا می روید و به عنوان یکی از خطرناک ترین و سمی ترین گیاهان دنیا نیز شناخته می شود. این گیاه می تواند راحت حیوانات و گاهی انسان ها را از پا در بیاورد.
با دست زدن به این گیاه خطرناک درد عجیبی در بدن پیچیده می شود و سپس اندام ها از کار می افتند تا فرد بمیرد. اگر خوش شانس باشید و از مرگ نجات پیدا کنید باز هم این درد تا آخر عمر همراه شما خواهد بود و زندگی را سخت می کند.
افرادی که برای تحقیق روی این گیاه کار می کنند همیشه از لباس های بسیار ضخیم به همراه کلاه های مخصوص استفاده می کنند. گاهی اوقات گرد های این گیاه در هوا هم می تواند قربانی بگیرد.
مطالعات علمی ثابت کرده که هنوز بیش از نیمی از دنیای زیر آب کشفنشده باقی مانده است.
دنیای
زیر آب همواره یک جاذبه رمزآلودی را برای گروههای مختلف افراد از
جویندگان طلا گرفته تا متخصصین و دانشمندان حیات زیر آبی و علاقه مندان به
غواصی داشته است.
مجموعه صخرههای مرجانی، کشتیهای غرقشده و اعماق دریا و یا حتی آثاری از گنجهای قدیمی از دسته مواردی است که غواصان حرفه ای و آماتور را برای گشت و گذار به زیرآب دعوت می کند.
افرادی که غواصی را امتحان کردهاند آن را تجربهای آرام و دلنشین و به همراه مناظر بصری فوقالعاده توصیف می کنند.
هرگاه صحبت از غواصی به میان میآید انتخاب بهترین مکان برای انجام این ورزش و تفریح نیز اهمیت پیدا می کند.
در ادامه نگاهی خواهیم داشت به برترین نقاط دنیا برای غواصی.
پلای دل کارمن – مکزیک
صخره
های زیرآبی دل کارمن در مکزیک یکی از خاص ترین و زیباترین مکان ها برای
غواصی است. این مکان توریستی انتخابی مناسب برای تازه کارها نیز است. این
مکان پر از دالان ها و آب راه هایی به رنگ های آبی ، سبز و بنفش است که هر
کدام مجموعه بزرگی از حیات زیرآبی را پوشش می دهد.
صخره ریچلیو – جزایر سورین تایلند
صخره
ریچلیو محل زندگی بسیاری از موجودات زیبای دریایی مانند خفاش ماهی، ماهی
قورباغهای و باراکودا است. بسیاری از علاقه مندان برای ثبت تصاویر زیرآبی
نزدیک از موجودات دریایی به ویژه نهنگ های کوسه ای خاص این منطقه به این
نقطه می آیند.
مایا تیلا – مالدیو
مالدیو
متشکل از 26 صخره مرجانی حلقه ای شکل و 1192 جزیره کوچک است. با وجود
اینکه 85 تفریحگاه توریستی در مالدیو وجود دارد فعالیت های غواصی بسیار
کنترل شده است و امکان غواصی در هر نقطه وجود ندارد. مایا تیلا که 20 دقیقه
از جزیره مایا تیلا فاصله دارد زیستگاه انواع ماهیان استوایی مانند دلقک
ماهی ، آنجل و ماهی پروانه ای است.
برادر بزرگ – دریای سرخ ، مصر
برادران
یا به زبان محلی اخوین ؛ نام دو جزیره کوچک با صخره های مخروطی شکل است که
به دلیل فعالیت های آتش نشانی ایجاد شده اند. این دو جزیره 5 دقیقه از هم
فاصله دارند و خرابه های کشتی در اطراف هر دوی آنها وجود دارد. آبهای اطراف
مملو از موجودات جذاب دریایی و صخره های مرجانی رنگارنگ است.
حفره آبی بزرگ ، بلیز
غواصی
در 12 ماه سال در بلیز جریان دارد. اما بهترین فصل سال برای غواصی در صخره
آبی بزرگ 124 متری معروف بین ماه های آوریل و ژوئن است. در این موقع از
سال شفافیت آب در بیشترین حد ممکن بوده و وزش باد شدید وجود ندارد. این
حفره بزرگ توسط صخره های مرجانی احاطه شده است و قطر آن 300 متر است .
دیواره حفره آهکی بوده و هر ساله غواصان زیادی را برای جستجو و غواصی در
غارهای فرعی موجود در حفره و تماشای موجودات زنده ساکن زیر آب در این منطقه
می کشاند.
تیستلگروم – دریای سرخ ،مصر
کشتی
اس اس تیستگلروم که سال 1941 در نزدیکی منطقه سینای پنی سولا در مصر غرق
شده امروزه مانند یک موزه زیردریایی در عمق 130 متری قرار گرفته است. لاشه
کشتی پس از گذشت این سالها همچنان سالم مانده است و غواصان می توانند با
به همراه داشتن چراغ به گشت و گذار در میان اتاق های مختلف و زیستگاه های
دریایی شکل گرفته در نقاط مختلف کشتی بپردازند.
بارکورا جزایر سیپادان – مالزی
منطقه
باراکودا در شمال شرقی جزیره سیپادان واقع شده و تنها 5 دقیقه با قایق تا
ساحل فاصله دارد. افرادی که تجربه غواصی در این منطقه را داشته اند از وجود
تنوع غنی زیستی با انواع ماهی های رنگارنگ ، لاک پشتهای دریای سبز و کوسه
های سرچکشی صحبت کرده و منظره را مانند یک خیابان شلوغ و رنگارنگ در دهلی
هند توصیف می کنند.
دیوار آبی پالائو – میکرونزی
در
ژانویه 2014 انجمن جهانی غواصان دیوار آبی پالائورا بهترین نقطه برای
غواصی در دنیا تعیین کردند. پالائورا در 100 مایلی فیلیپین و در جنوب شرقی
این کشور واقع شده است. در این منطقه غارها و صخره های متعدد زیرآبی روشن
با رنگ های زیبا و تنوع زیستی غنی وجود دارد.