اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی
اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

نیروی شفابخش طبیعت برای افراد درون گرا

انسان‌ها از گذشته‌های دور برای یافتن آرامش و آسودگی به دل طبیعت می‌زدند. از طرفی، طبیعت الهام‌بخشِ آثار بسیاری از بزرگان هنر و ادبیات مثل جان کیتس (John Keats)، جان میلِی (Millais)، و ترنر (Turner) بوده است. این هنرمندان و نویسندگان در طبیعت چیزی را می‌دیدند که ما امروزه همچنان آن را می‌بینیم: یعنی پناهگاهی امن، و فرصتی ناب برای فرار از هرج‌و‌مرج شهر.

اما چه چیزی درباره طبیعت هست که باعث می‌شود همه ما (چه برون‌گرا باشیم، چه درون‌گرا) تا این اندازه نسبت به آن احساس خوبی داشته باشیم؟

طبیعت باعث شادمانی همگان می‌شود

مدت زیادی است که دانشمندان نسبت به تأثیرِ طبیعت بر انسان‌ها کنجکاوند. و تمام مطالعاتِ آن‌ها به یک نتیجه ختم می‌شود: طبیعت باعث آسودگی و راحتی افراد می‌شود.

یک توضیح احتمالی در مورد این پدیده را می‌توان در نظریه‌ی فرگشتی یک زیست‌شناس به نام ئی. اُ. ویلسون (E.O. Wilson)  یافت. بر اساس فرضیه‌ی زیست‌گرایی ویلسون، آدم‌ها بیرون رفتن را دوست دارند، زیرا محیط بیرون جایی است که روزگاری اجداد ما در آن غذا، سرپناه، و امنیت را می‌یافتند. این موارد برای بقای ما ضروری‌اند، لذا به‌طور فطری به آن‌ها گرایش داریم.

پژوهش‌های کنونی این ایده‌ را جلوتر برده‌اند و نشان داده‌اند که چگونه طبیعت، با کاهش سطح استرس، می‌تواند روی خُلق‌ ما تأثیر مثبت بگذارد و مجموعاً به حال خوبِ ما منجر شود.

اما طبیعت به‌طور ویژه برای درون‌گراها آرام‌کننده است

خود من به‌عنوان یک درون‌گرا، همیشه عاشق بیرون رفتن بودم. من زمانی‌که استرس دارم، کلافه‌ و ناامیدم، یا نیاز به آرامش و سکوت دارم به طبیعت پناه می‌برم. دراز کشیدن روی چمن‌ها، یا دویدن روی ماسه‌های کنار ساحل نوعی احساس اتصال به من می‌دهد که به‌ندرت نظیر آن را کنار آدم‌ها تجربه می‌کنم.

قبلاً تصور می‌کردم تنها کسی هستم که چنین احساسی دارد، تا این‌که بعد فهمیدم این یک حس مشترک بین بیشتر آدم‌های درون‌گراست. درون‌گراها برای شارژ دوباره نیاز به زمان دارند و طبیعت این فرصت را به‌خوبی برای آن‌ها فراهم می‌کند. محیط بیرون فضای امنی در اختیار آدم‌هایی مثل ما می‌گذارد که معمولاً نظیر آن را نمی‌توانیم در محیط‌های شلوغ با محرک‌های خیلی زیاد پیدا کنیم.

بنابراین، درست است که وقت گذراندن در محیط بیرون برای همه آدم‌ها سودمند است، اما این مسئله برای درون‌گراهای عاشقِ خلوت و سکوت به‌طور ویژه ارزشمند است. در ادامه این مقاله، چهار دلیل را بررسی می‌کنیم که نشان می‌دهند چرا درون‌گراها از بودن در طبیعت لذت می‌برند و در نتیجه قرار گرفتن در طبیعت برایشان سودمند است.

کمپ زدن در این مکان ها ممنوع!

کمپ زدن در طبیعت جذابیت و لذت خاص خودش را دارد که برخی نمی توانند از آن دل بکنند. در ادامه برای آشنایی شما با «اصول کمپینگ» و (مکان های خطر ناکی که نباید کمپ بزنید) مطالبی را بیان می کنم.

1. کمپ تان در کنار رودخانه نباشد چراکه احتمال طغیان آب وجود دارد.

2. در کنار چشمه نباشد. پرندگان و جوندگان برای خوردن آب و حیوانات درنده برای شکار طعمه های خود به چشمه ها می آیند و این موضوع می تواند برای شما خطرناک باشد.

3. در کنار غارها و حفره های درختان نباشد، این مکان ها معمولا پناهگاه حیوانات وحشی هستند.

4. در علفزارهای بلند نباشد چون احتمال وجود مار و مارگزیدگی در علفزارها وجود دارد.

5. در اطراف باتلاق ها نباشد. به علت وجود حشرات که مانع آسایش شما خواهند بود.

6. کف رودخانه های خشک نباشد، زیرا با یک رگبار در بالا دست سیل شما را خواهد برد.

7. مسیر عبوری حیوانات نباشد. حیوانات مانند انسان بیشتر مواقع از مسیرهای خاص در طبیعت گذر می کنند وجود شما در این مسیرها می تواند باعث درگیری شود.

8. کف بستر محل کمپ، سنگی نباشد. در بسترهای سنگی نمی توان بستر نرمی داشت و بدن شما کوفته شده و فردای خوبی در سفر نخواهید داشت و از طرفی نمی توان میخ چادر را کوبید.

9. چادر در مسیر باد نباشد. به علت بادخور بودن صدای مزاحم تا صبح مانع آسایش شما خواهد شد، البته چادرهای حرفه ای کمتر صدا دارند.

10. در بستر برفی نباشد. به علت گرمای بدن شما که با بستر برفی برخورد می کند و باعث آب شدن قسمت هایی از آن می شود و ناهمواری های کف آسایش خواب شما را برهم می زند.

11. زیر درختان کهن نباشد. خیلی از درختان کهن پس از طی عمرشان خود به خود سقوط می کنند.

12. زیر دیواره سنگی نباشد. احتمال ریزش سنگ در نیمه شب و آسیب دیدن وجود دارد.

13. در نزدیکی لانه مورچه ها نباشد. از کوچک ترین درز چادر وارد شده و یا مواقعی که درب چادر باز است داخل می شوند.

14. بستر دارای شیب نباشد. در ابتدا مشکلی به نظر نمی رسد ولی خوابیدن در محل شیب دار باعث تجمع خون در سر یا پای شما می شود و اگر شیب به پهلو باشد مانع خواب شما می شود.

نویسنده: میثم رودکی

اصول کمپینگ در زمستان و پاییز

زمستان و پاییز زمان بسیار مناسب و لذت بخشی برای کمپ زدن است. نکته کلیدی در مورد یک کمپینگ موفق و لذت بخش در فصول سرد این است که بدانید حتی یک ذره گرما نیز اهمیت زیادی دارد.

با فرا رسیدن فصل پاییز هوا سرد شده وکمپ زدن یا همان کمپینگ که این روزها طرفداران زیادی پیدا کرده دشوار می شود. با این وجود کمپ زدن در شرایطی که هوا سرد است، باران یا حتی برف می بارد، لذت خاص خودش را دارد که برخی نمی توانند از آن دل بکنند. علاوه بر این، با سرد شدن هوا از شلوغی مکان های پرطرفدار که معمولا برای کمپ زدن استفاده می شود کاسته شده و بدین ترتیب کمپ زدن جذابیت بیشتری پیدا می کند. با این وجود، کمپ زدن در فصل پاییز و زمستان به تفکر و برنام ریزی های بیشتری نسبت به کمپ زدن در فصول گرم سال نیاز دارد.

اگر از آن دسته کوهنوردان و طبیعتگردانی باشید که سابقه کمپ زدن در فصول مختلف سال را دارید بدون شک با دستورالعمل ها و اصول کمپینگ در فصول سرد سال آشنا هستید. با این وجود در ادامه این مطلب شما را با اصول کمپ زدن در شرایط آب و هوایی نامناسب و سرد آشنا می کنم.

مناسب ترین مکان را پیدا کنید

در فصل تابستان بهترین فضا برای کمپ زدن مکانی است که دارای سایه بوده و در معرض مستقیم نور آفتاب قرار نداشته باشد اما در فصل زمستان آفتاب صبحگاهی می تواند یک دوست بسیار خوب و مفید باشد. هنگام انتخاب مکان کمپ در فصول سرد سال باید محل طلوع آفتاب را در نظر بگیرید و طوری چادر خود را برپا کنید که بتوانید بهترین استفاده را از اولین اشعه های صبحگاهی آفتاب داشته باشید. همچنین چادر شما باید طوری قرار گیرد که در آن از باد در امان باشد. شاید در هوای سرد احساس تشنگی نکنید اما حفظ رطوبت بدن در فصل زمستان به اندازه فصل تابستان مهم است. هنگام کمپ زدن در هوای سرد، نوشیدنی گرم مثل چای یا نسکافه را فراموش نکنید.

دست هایتان را نادیده نگیرید

اگر می خواهید در هوای برفی کمپ بزنید پوشش دست هایتان را جدی گرفته و سعی کنید از دستکش های پلار دوپوش استفاده کنید. دست ها در کوهنوردی و کمپ زدن کارآیی بالایی دارند و صدمه دیدن و سرمازدگی آن ها شرایط شما را به شدت دشوار می کند.

درست لباس بپوشید

در صورتی که می خواهید در فصل پاییز و زمستان کمپ بزنید باید بدانید که لباس هایی که می پوشید باید طوری باشند که در شرایطی که هیچ فعالیتی ندارید نیز شما را نگه دارند. در طول رسیدن به نقطه ای مناسب برای کمپ زدن، بدون شک نیاز به مدتی پیاده روی حتی کوهنوردی خواهید داشت که در جریان آن کمتر سرما را حس کرده و بدن تان گرما تولید می کند اما وقتی که به محل کمپ رسیدید و زمان استراحت و سکون فرا رسید شرایط متغییر است و حفظ دمای بدن در شرایطی مناسب سخت تر می شود. بنابراین باید لباس هایی همراه داشته باشید که در طول مدتی که تحرک بدنی ندارید نیز شما را گرم نگه دارند. به شما استفاده از لباس های دارای رویه پشمی را توصیه می کنیم که در هنگام فعالیت بدنی نیز باعث تجمع عرق در زیر لباس نشده و خاصیت تنفسی خوبی دارند.

از سربند یا کلاه استفاده کنید که در صورت نیاز می توانید برای حفظ دمای بدن آن را برداشته یا سر کنید. همچنین بهتر است از لباس های سبکی استفاده کنید که هم ضد آب بوده و هم امکان ورود و خروج هوا از بین الیاف آن ها ممکن باشد. علاوه بر این عایق بندی سر و پا می تواند شما را گرم نگه دارد. از این رو استفاده از یک کلاه ساده روی کلاه پشمی توصیه می شود. همچنین برای کمپ زدن بهتر است جوراب های کتانی تان را در خانه جا گذاشت و از جوراب های پشمی استفاده کنید. لازم نیست بوت های گران قیمتی نیز داشته باشید اما نکته مهم در مورد بوت های مناسب کمپ زدن، ضد آب بودن آن هاست.

گزینه ای به نام آتش

وقتی که به محل کمپینگ مناسب رسیدید قبل از این که هر کاری بکنید به فکر روشن کردن آتش باشید. به محض اینکه وسایل تان را زمین گذاشتید به سراغ کارهایی بروید که برای روشن کردن آتش لازم است، قبل از هر کار دیگری. از قبل برای این کار برنامه ریزی کرده و همیشه چیزهای ضروری و اضطراری برای روشن کردن آتش را همراه داشته باشید. برای روشن کردن آتش در هوای سرد ابزارهای مختلفی وجود دارد که از تکنولوژی ساده تا پیشرفته متفاوت خواهند بود اما نکته مهم این است که از قبل به این موضوع فکر کرده و برای بدترین شرایط آماده باشید.

چوب مناسب را پیدا کنید

قبل از شروع آتش، ابتدا شاخه های کوچک را انتخاب کرده و برای این که آتش روشن شود با استفاده از چاقو لایه هایی نازک از چوب را تراشیده و به عنوان آتش زنه زیر شاخه های کوچک قرار دهید. این لایه های تراشیده شده مانند کاغذ عمل کرده و باعث می شود که آتش روشن شود و در ادامه می توانید با اضافه کردن شاخه های کوچک و ریز به آن آتش را به شرایطی برسانید که دیگر خاموشی در کار نباشد. با روشن شدن آتش می توانید شاخه های بزرگ تر و حتی کنده را به آن اضافه کنید. شعله های کوچک را با فوت کردن به آن ها می توانید بزرگ تر کنید، یا هر چیزی شبیه بادبزن که بتوان با آن اکسیژن بیشتری به شعله ها رساند. هر چقدر که بتوانید هوای بیشتری به آتش برسانید بازخورد بهتری از آتش خواهید گرفت.

چیزی شبیه لانه بسازید

کنده ها و چوب های بزرگ و قطور را اطراف محل روشن کردن آتش قرار دهید و سپس در کنار آن با قرار دادن تکه های کوچک تر یک چیزی شبیه لانه درست کنید. در حالی که تکه چوب های کوچک و متوسط آتش گرفته اند چوب های بزرگ تری روی بالای آتش قرار دهید. در این کار نباید آنقدر زیاده روی کنید که ساختار لانه ای که درست کرده اید فرو بریزد. باید ستون هایی از چوب های محکم و قطور برای آتش خود درست کرده باشید. آتش نیاز به اکسیژن دارد از این رو نباید مسیر رسیدن هوا به شعله های زیرین را مسدود کنید.

برای ژاله زایی آماده باشید

در حالی که در یک چادر گرم در شبی سرد نفس می کشید، ژاله زایی (قطرات آبی که روی سقف چادر در هنگام سرد بودن هوا در قسمت داخلی ان ایجاد می شود) شکل می گیرد حتی اگر چادر شما بسیار مرغوب بوده و مخصوص فصل سرد یا چهار فصل باشد. برای چنین چیزی آماده باشید و بدانید که کار زیادی در مورد ژاله زایی و ممانعت از آن نمی توانید انجام دهید. در چنین شرایطی در هنگام صبح با موجی از قطرات سرد آب یا حتی ذراتی مانند برف در درون چادر خود مواجه خواهید شد که درون آن را به شدت سرد و مرطوب می سازد. کیسه خواب و زیرانداز خود را قبل از استفاده مجدد خشک کنید. برای کاهش ژاله (شبنم) زایی می توانید در طول شب کمی از در یا پنجره چادرتان را باز نگه دارید که اگر چه باعث می شود کمی از گرمای چادر کم شود اما آن را خشک نگه می دارد.

هنگام خوابیدن لباس هایتان را در نیاورید

آن حکمت قدیمی که می گفت برای داشتن خوابی راحت قبل از رفتن به رختخواب سعی کنید لباس هایتان را در بیاورید در کمپ زدن کاربرد ندارد. اگر هنوز آتش دارید، قبل از خواب کمی آب جوش درست کرده و در یک بطری آب عایق در برابر گرما ریخته با خود به کیسه خواب ببرید. همچنین نگه داشتن لباس های خیس در نزدیکی بدن بهترین گزینه برای خشک کردن آن هاست به نحوی که صبح پس از بیدار شدن با لباس های خشک مواجه خواهید شد.


سرآسیاب منصور آباد، فیروزه‌ای در دل رستم



دریاچه سرآسیاب منصور آباد شهرستان رستم با فاصله‌ ۲۸ کیلومتری از شهر مصیری یکی از مکان‌های گردشگری و تفریحی است که ترکیب رنگ منحصر به فرد آن با طبیعت اطراف زیبایی دو چندانی به آن می بخشد.

این شهرستان واقع در شمال غربی فارس از جمله مکانهای گردشگری به شمار می‌آید که هر ساله میزبان گردشگران زیادی نیز می‌باشد.

رستم از دو بخش مرکزی و سورنا تشکیل شده که قبل خود جزئی از ممسنی بوده و مردم این شهرستان از قوم بزرگ لر می باشند.

جاذبه‌های متعدد طبیعی به همراه بناهای کهن تاریخی، مهم‌ترین مکان‌های دیدنی رستم را تشکیل می‌دهند که دریاچه سر آسیاب منصور آباد یکی از آنها می باشد.

این جاذبه طبیعی در ۲۸ کیلومتری شهر مصیری مرکز شهرستان رستم، و در کنار روستای سر آسیاب منصور آباد واقع شده است.

در این دریاچه علاوه بر امکان قایق رانی و ماهیگیری، چشمه سار های جوشنده و بارگاه امامزاده سید نورالدین(ع) چشم انداز خاصی به سر آسیاب منصور آباد می دهند که تفریحی زیارتی و سیاحتی میتوان در آنجا داشت.

در مسیر جاده این جاذبه طبیعی مزارع برنج، ماش، گندم، ذرت، کلزا و… در فصول مختلف با قرار گرفتن در دو طرف زیبایی و سر سبزی خاصی را رقم می زنند.

سر آسیاب رستم منطقه‌ای کوهستانی و بکر با محیطی مناسب برای کوهنوردی، چادر زدن و پیک نیک می باشد

چشمه سراب سیاه یکی از مهمترین سرچشمه های آب رودخانه تنگ شیو رستم بوده و بعد از پیوستن به رودخانه فهلیان در انتهای خاک ممسنی و رستم تشکیل رودخانه معروف زهره را می دهد.

کتیبه‌ای تاریخی متعلق به دوره ساسانی – پهلوی یا پارتی – پهلو  در حاشیه این دریاچه تاریخی نیز کشف شده است که بعد از طی مراحل قانونی لازم با شماره ۳۱۱۱۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این کتیبه در ۹ سطر به خط ساسانی_پهلوی و با ابعاد ۱۱۰ در ۱۰۰سانتی متر مربع و با فاصله ۱/۵ متری از سطح آب حک شده است.

انواع ترمز دوچرخه کوهستانی را بشناسید (بررسی 5 مدل حرفه ای)

ترمز دوچرخه از هر نوعی که باشد شامل قطعاتی مانند کت ترمز، لقمه ترمز، کالیپر، دیسک ترمز و سیم ترمز است. به‌طورکلی ترمز دوچرخه به دو گروه مختلف با سیستم‌های متفاوت تقسیم‌بندی می‌شود که شامل ترمزهای طوقه‌ای و ترمزهای دیسکی است. هرکدام از این مدل‌ها نیز خود شامل مدل‌های متفاوتی می‌شود که برای ترمز دوچرخه ساده و حرفه‌ای مناسب هستند و در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم.

ترمزهای طوقه‌ای یا Rim Brake

سیستم سازوکار انواع ترمز دوچرخه قدیمی به‌گونه‌ای است که دو عدد لقمه پلاستیکی روی طوقه متصل می‌شود و با فشار دادن کابل، حرکت طوقه‌ها متوقف می‌شود و برای ترمز دوچرخه ساده مناسب است. ترمز طوقه‌ای نیز خود به دو نوع کالیپر یا Caliper و کانتیلیور یا  Cantilever تقسیم‌بندی می‌شود و هرکدام انواع متفاوتی را شامل می‌شوند.

• کالیپر: ترمزهای کالیپر توسط یک پیچ مرکزی به دوشاخ جلویی متصل می‌شوند. اندازه این ترمزها کوچک است و از همین رو فضای کمی را اشغال می‌کنند. مزیت استفاده از این ترمزها تنظیمات راحت، قیمت ارزان و وزن پایین است. از معایب این ترمز نیز می‌توان به این نکته اشاره کرد که ترمزهای کالیپر در محیط‌های مرطوب و گل‌ولای کوهستان عملکرد ضعیفی دارند.

• U-Brakes: تنها تفاوت این ترمزها با ترمز کالیپر محل قرارگیری اهرم‌ها روی دوچرخه است. در ترمزهای یو بریک هرکدام از اهرم‌ها با یک پیچ به بدنه متصل می‌شوند. این ترمزها معمولاً در دوچرخه‌های BMX مورداستفاده قرار می‌گیرند.

• ترمزهای Cantilever: این ترمزها نیز به چند مدل دسته‌بندی می‌شوند که در ادامه به ذکر آن خواهیم پرداخت. برای خرید ترمز دوچرخه کانتیلیور لازم به ذکر است که برای نصب این ترمزها دو بازوی مستقل در دو طرف دوچرخه وصل می‌کنند.

• ترمزهای V-brake: اهرم‌های این ترمز در دوشاخ جلویی دوچرخه قرار می‌گیرند. این ترمزها دو اهرم جدا دارند که روی هرکدام از این اهرم‌ها جایگاهی برای اتصال پد ترمز در نظر گرفته شده است.

• ترمزهای Mini-V Brakes: این ترمزها دقیقاً مانند ترمزهای وی بریک است با این تفاوت که اهرم‌های کوچک‌تری دارند. این ترمزها برای دوچرخه‌های BMX مناسب هستند.

• ترمز X-Brakes: در سازوکار این ترمزها دو محور متقاطع توسط یک کابل به هم متصل می‌شوند. این ترمزها شباهت‌های زیادی به ترمزهای وی بریک دارند.

تا اینجا ترمزهای طوقه‌ای را بررسی کردیم که از انواع ترمز دوچرخه قدیمی به شمار می‌روند. با ما همراه باشید تا در ادامه به بررسی و معرفی ترمزهای دیسکی بپردازیم.

ترمزهای دیسکی دوچرخه کوهستانی

انواع ترمز دیسکی شباهت‌های زیادی به ترمزهای موجود در ماشین و موتورسیکلت دارند و به دو نوع ترمزهای دیسکی - مکانیکی و ترمزهای دیسکی - هیدرولیکی تقسیم‌بندی می‌شود. سیستم این ترمزها به شکلی طراحی شده که صفحه‌ای به نام روتور Rotor در مرکز چرخ‌ها و در میان پدهایی قرار گرفته که این پدها زمانی که ترمز می‌کنید به صفحه روتور می‌چسبند و از این طریق باعث کاهش سرعت و متوقف شدن دوچرخه می‌شوند. در ادامه انواع ترمز دیسکی را که پیش‌تر ذکر کردیم، بررسی می‌کنیم:

• ترمزهای دیسکی - مکانیکی: مکانیسم این ترمزها به شکلی طراحی شده که نیرو از طریق کابل به لنت منتقل شود. این ترمزها به نسبت ترمزهای هیدرولیکی سیستم ساده‌تری دارند و قیمت آنها نیز پایین‌تر است. از مزایای خرید ترمز دوچرخه دیسکی می‌توان به عملکرد عالی در هوای برفی و بارانی و عملکرد خوب این ترمز در زمان تاب داشتن طوقه اشاره کرد. مانند هر محصولی این ترمز نیز معایب خود را دارد که شامل امکان پارگی و زنگ‌زدگی سیم ترمز و ترمزگیری با نیروی زیاد می‌شود. همچنین لازم به ذکر است که تعمیر و نگهداری این ترمزها به تخصص نیاز دارد.

• ترمزهای دیسکی - هیدرولیکی: از این نوع از ترمزها به دلیل سیستم پیشرفته موجود در آن در دوچرخه‌های حرفه‌ای استفاده می‌شود. به دلیل تکنولوژی جدیدتر به‌کاررفته در این ترمزها بهترین و قوی‌ترین عملکرد را در ترمزگیری از خود نشان می‌دهند. از مزایای این ترمزها می‌توان به این موارد اشاره کرد:

o در این ترمزها جابه‌جایی اهرم خیلی کم اتفاق می‌افتد.

o در صورت تاب برداشتن طوقه، این ترمز به‌راحتی به کار خود ادامه می‌دهد.