درباره من
درود . در صورت نیاز به شماره: 09172618717 تماس بگیرید
ادامه...
مقایسه بهترین زین دوچرخه (بررسی ۵ مدل حرفه ای)
ممکن است انتخاب بهترین زین دوچرخه برای شما نیز یک دغدغه باشد. چرا که انتخاب یک زین مناسب کمک مؤثری برای عملکرد بهتر و جلوگیری از حادثه احتمالی در هنگام ورزش است. برای انتخاب زین باید به سه نکته توجه کرد: جنسیت ورزشکار، نوع رشته ورزشی و اندازه لگن دوچرخه سوار.
بررسی پنج مدل حرفه‌ای
- زین حرفه‌ای دوچرخه پرولوگو مدل Kappa Evo Dea T20
این زین ایرودینامیک به دلیل ساخته شدن از الیاف مصنوعی و زیرسازی با فوم میاکروفایبر بسیار سبک است و دوچرخه سوار در هنگام رکاب زدن و مسابقات با آن احساس راحتی می‌کند. در این زین از آلیاژ کروم استفاده شده است که مانع از تغییر شکل و کج شدن حالت زین می‌شود.
- زین حرفه‌ای دوچرخه پرولوگو مدل Scratch Pro Plus 134
این زین هم همانند مدل بالاست و همان ویژگی‌های جذاب و کاربردی دیگر مدل پرولوگو را دارد اما علاوه بر موارد گفته شده این زین به دلیل ساخته شدن از آلیاژ تیتانیوم هم بسیار سبک است و هم استحکام زیادی دارد. تغییر شکل نمی‌دهد و فرم آن به مرور زمان تغییر نمی‌کند. با طراحی ایرودینامیکی که دارد و سبکی وزن و راحتی زیاد، برای مسابقه گزینه مناسبی است.
زین حرفه‌ای دوچرخه کوهستان فیزیک مدل گوبی ایکس ام FIZIK Saddle MTB Black GOBI XM Handmade ITALY Crabon
این زین ساخت ایتالیا و دست ساز است. از بهترین زین دوچرخه هایی است که کاملاً با عملکرد ستون فقرات متناسب بوده و نمی‌گذارد فشار زیادی به این بخش وارد شود. طراحی بسیار خاص آن به صورتی است که به حرکت راحت ران‌ها کمک می‌کند و عملکرد خوبش، قیمت به نسبت بالای آن را توجیه می‌کند.
- زین دوچرخه فیزیک مدل اطلس Fizik Saddle Atlas
این زین سبک و راحت بوده و طراحی پیشرفته دارد. ظاهر زیبا و کیفیت مواد و ساخت این زین قابل توجه است و در کنار قیمت تقریباً مناسب آن یک انتخاب حرفه‌ای در سطحی متوسط محسوب می‌شود.
- زین برند Terry Butterfly Century مدل PRO Falcon Saddle Carbon
این زین شکل تختی دارد و پوسته آن با پلیمر تقویت شده کربن ساخته شده که به همین علت بسیار با دوام است. یک زین با بالشتک نرم و راحت و مناسب برای جاده است. کاور رویی زین از جنس پیو و با ماندگاری بالاست.
قیمت انواع بهترین زین دوچرخه
بسته به این که شما از دوچرخه خود چه استفاده‌ای می‌کنید نوع زینی که می‌خواهید متفاوت است. علاوه بر این، سن و جنسیت نیز مسأله دیگری است که باید به آن توجه کرد. بعد از تعیین ویژگی‌های آن چیزی که می‌خواهید عامل مهم دیگر کیفیت کالایی است که می‌خواهید خریداری کنید. در این صورت از مبالغی حدود ۱۵۰ هزار تومان تا حدود چهار میلیون تومان بازه‌ای است که شما می‌توانید انتخاب‌های متفاوتی داشته باشید.
برای مشاهده انواع دوچرخه بچگانه روی تصویر زیر کلیک کنید
چرخه جاینت
برند جاینت علاوه بر دیگر تولیدات متنوع ورزشی، مدل‌های مختلف زین و روکش زین را نیز تولید می‌کند. مدل‌های flow، Luxe، Liberty، Contact SL Upright، Core Connect Upright، Sport Contact Upright و چندین مدل دیگر که هر کدام با ویژگی‌هایی که دارد می‌تواند با نیاز شما متناسب باشد.
این زین‌ها از استحکام بالایی برخوردارند و ساختاری آیرودینامیک و متناسب با اندام و آناتومی بدن دارند. در ساخت روکش این زین‌ها از مواد آنتی باکتریال و غیر حساسیت‌زا استفاده شده است. به طور کلی تمامی استانداردهای روز دنیا در ساخت این زین‌ها به کار گرفته شده است.
زین دوچرخه مخصوص بانوان
معمولاً برای بانوان زینی متناسب با اندام و آناتومی بدن زنانه طراحی و استفاده می‌شود. چرا که ساختار بدنی زنان و مردان با هم تفاوت دارد و در قسمت لگن اندام یک زن کمی پهن‌تر و البته کوتاه‌تر است. به همین علت بهترین زین دوچرخه برای خانمها زینی است که برای استفاده‌ی آنها طراحی شده باشد تا از آسیب احتمالی جلوگیری کند و همین طور راحتتر نیز باشد.
نحوه صحیح نشستن روی دوچرخه را بیاموزید!
نحوه صحیح نشستن روی دوچرخه یکی از نکات مهم در هنگام دوچرخه سواری است که رعایت نکردن آن عواقب بدی برای بدن دارد. امروزه دوچرخه سواری جزو محبوب‌ترین و کم‌خرج‌ترین ورزشها محسوب می‌شود. همچنین یک نوع وسیله نقلیه بی ضرر و کم هزینه است که بسیاری از مردم برای رفت و آمدهای خود از آن استفاده می‌کنند؛ بنابراین آگاهی داشتن از فرم بدن روی دوچرخه و همچنین رعایت اصول دوچرخه سواری امری ضروری است. اگر شما جزو کسانی هستید که از این نکات آگاهی ندارید، در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا با نحوه صحیح نشستن روی دوچرخه آشنا شوید.
استاندارد بودن دوچرخه
قبل از هر چیز از استاندارد بودن دوچرخه خود اطمینان حاصل کنید زیرا اگر همه اصول و نکات ایمنی در نحوه صحیح نشستن روی دوچرخه را رعایت کنید اما دوچرخه‌ای که دارید استاندارد نباشد هیچ فایده‌ای ندارد.
طراحی دوچرخه اگر استاندارد و ارگونومیک باشد، بدن روی آن به نسبت بسیار زیادی به شکل صحیح و اصولی قرار می‌گیرد و در نهایت نیروی شما کمتر اتلاف می‌شود و فشار و خستگی کمتری را احساس می‌کنید. همچنین به این نکته توجه داشته باشید که از دوچرخه مناسب با سایز خودتان استفاده کنید زیرا اگر دوچرخه کوچک یا بزرگ باشد رعایت نحوه صحیح نشستن روی دوچرخه امکان‌پذیر نیست.
تنظیم ارتفاع صندلی دوچرخه و نحوه صحیح نشستن روی آن
بعد از انتخاب دوچرخه استاندارد و مناسب سایز خود، گام بعدی تنظیم ارتفاع صندلی و زین دوچرخه است. برای تنظیم صندلی دوچرخه می‌توانید از مراحل زیر پیروی کنید:
- ابتدا از شخصی بخواهید تا دوچرخه را نگه دارد.
- یکی از پدال‌ها را در بالا و دیگری را در پایین قرار دهید.
- سپس هنگامی که سوار دوچرخه شدید یک پایتان را روی پدالی که پایین‌تر است قرار دهید و ارتفاع صندلی را طوری تنظیم کنید که پایی که رو پدال قرار داده‌اید بدون کشیدگی و فشار روی پدال قرار بگیرد و کمی زانو خم باشد.
- آن‌قدر ارتفاع زین را تغییر دهید تا حالت بالا برایتان ایجاد شود.
نحوه صحیح گرفتن فرمان در دوچرخه سواری
طرز گرفتن فرمان دوچرخه نیز یکی از نکات مهم در نحوه صحیح نشستن روی دوچرخه است. برای نشستن صحیح روی دوچرخه باید فرمان خود را طوری تنظیم کنید که به ترمزها و دنده به خوبی دسترسی داشته باشید. همچنین توجه داشته باشید که هنگام گرفتن فرمان، آرنج نباید کاملاً صاف باشد و می‌بایست مقدار کمی به سمت بیرون خم شود تا به مفصل آرنج آسیب وارد نشود.
بعد از تنظیم درست فرمان، هنگامی که سوار دوچرخه می‌شوید بدن باید به حالت مثلث شکل به خود بگیرد و این حالت نحوه صحیح نشستن روی دوچرخه است زیرا باعث دفع فشار و انتقال صحیح نیرو به چرخ است.
در تنظیم ارتفاع فرمان دوچرخه کوهستان به این نکته توجه داشته باشید که به وسیله واشرهای کرپی می‌توانید ارتفاع فرمان دوچرخه را کم یا زیاد کنید. در دوچرخه‌های کوهستانی معمولاً فرمان پایین‌تر از زین قرار می‌گیرد.
در تنظیم ارتفاع فرمان در دوچرخه سواران جاده، بهترین حالت زاویه نود درجه بین بالا تنه و بازو است. برای داشتن راحتی بیشتر آرنج‌ها کمی خم می‌شود اما زمانی که می‌خواهید دوچرخه سواری سرعتی داشته باشید این خمیدگی می‌تواند بیشتر شود تا بتوانید شتاب بیشتری به دوچرخه بدهید.
معرفی کامل انواع دوچرخه و کاربردهای آنها
با پیشرفت روز افزون علم و ورود تکنولوژی به فرایند طراحی و تولید دوچرخه، انواع مختلفی از دوچرخه‌ها به وجود آمده به همین دلیل هم هر شخصی در هنگام خرید دوچرخه با گزینه‌های انتخابی بسیار متنوعی رو به رو خواهد شد. برای اینکه بتوان مناسب‌ترین دوچرخه را انتخاب کرد باید با انواع دوچرخه آشنا شده و اطلاعات کافی در مورد ویژگی‌ها و کاربردهای هر کدام به دست آورد. در این مقاله قصد داریم شما را با انواع دوچرخه آشنا کرده و کاربردهای هر کدام را برایتان معرفی کنیم. همراه ما باشید تا اطلاعات خود را در مورد دوچرخه‌های مختلف تکمیل نمایید.
زمانی که می‌خواهید بهترین نوع دوچرخه را برای خودتان انتخاب کنید باید به این سوالات پاسخ دهید:
- با چه کسی سوار دوچرخه خواهید شد؟
- در چه مکانی می‌خواهید از دوچرخه استفاده کنید؟
- چه انتظاری از دوچرخه خود دارید؟
- چه ویژگی‌هایی برایتان مهم است؟
مطمئناً یک دوچرخه معمولی نمی‌تواند در مناطق کوهستانی به درد شما بخورد یا شما نمی‌توانید یک دوچرخه مسابقه را در داخل شهر مورد استفاده قرار دهید. هر کدام از انواع دوچرخه برای خود ویژگی‌های خاصی دارد، این ویژگی‌ها زمانی به درد شما خواهد خورد که به صورت درست از آن استفاده کنید. در ادامه شما را با انواع دوچرخه آشنا خواهیم کرد:
۱- دوچرخه جاده‌ای:
دوچرخه‌های جاده‌ای طراحی شده‌اند تا بتوانند سواری مناسبی بر روی آسفالت‌های صاف برای دوچرخه سوار به همراه بیاورند. آنها دارای لاستیک‌های صاف و نازک هستند و حتی می‌توانند برای مسابقه دادن در جاده نیز مورد استفاده قرار گیرند. دوچرخه‌های جاده‌ای معمولا از دیگر انواع دوچرخه بسیار سبک‌تر هستند. اغلب دوچرخه‌های جاده‌ای قادر به حمل بارهای سنگین نبوده و بنابراین نمی‌توان از آنها برای رفت و آمدها و تورها استفاده کرد. البتع برای این مدل دوچرخه ها تایریا لاستیک شوالب راکت ران تیوبلس Schwalbe tire ROCKET RON 27.5*2.10 بسیار مناسب است.
۲- دوچرخه Cyclocross:
دوچرخه Cyclocross نوع خاصی از دوچرخه‌های جاده‌ای است که طراحی متفاوت‌تری داشته و می‌تواند هم در مسیرهای آسفالت و هم ماسه و چمن کاربرد داشته باشد. آنها دارای یک دسته دنده‌دار مانند دوچرخه‌های معمولی هستند اما تایرها برای کنترل بهتر دوچرخه کمی ضخیم‌تر در نظر گرفته شده‌اند. ترمز دوچرخه‌ها بسیار سبک است. البته این نوع دوچرخه‌ها به دوچرخه‌های CX نیز معروف بوده و از آنها با این نام نیز یاد می‌شود.
۳- دوچرخه‌های مسافرتی:
دوچرخه‌های مسافرتی که با نام دوچرخه توریستی نیز شناخته می‌شوند نوع خاصی از دوچرخه‌های جاده‌ای هستند. طراحی این نوع دوچرخه‌ها به صورتی طراحی شده‌اند که بتوان آنها را بر روی پیاده‌رو و سنگ فرش‌ها به راحتی مورد استفاده قرار داد. یکی از مزایای دوچرخه‌های مسافرتی این است که برای سوارکاری‌های طولانی مدت بسیار مناسب هستند. دوچرخه‌های مسافرتی نسبت به دوچرخه‌های معمولی دنده‌های سبک‌تری دارند تا بتوانند بارهای سنگین را در تپه‌های شیبدار حمل کنند.
۴- دوچرخه جاده ای Adventure:
این نوع دوچرخه یکی از جدیدترین انواع دوچرخه در دنیا است. گاهی اوقات به این نوع دوچرخه‌ها، دوچرخه‌های همه کاره گفته می‌شود چراکه می‌توانند در انواع و اقسام شرایط مختلف مانند شن، ماسه و حتی آسفالت سواری خوبی را ارائه دهند. دوچرخه‌های Adventure شبیه به دوچرخه‌های Cyclocross بوده و توانایی استفاده از لاستیک‌های پهن را نیز دارند. مزیت بزرگ این نوع دوچرخه‌ها علاوه بر همه کاره بودنشان، مقرون به صرفه بودن آنها است. اگر در طول روز در داخل شهر به صورت طولانی مدت سوار دوچرخه می‌شوید بهتر است این نوع دوچرخه‌ها را برای خود انتخاب نمایید.
۵- دوچرخه‌های Time Trial:
دوچرخه‌های Time Trial طراحی بسیار ویژه‌ای دارند تا بتوانند آیرودینامیک خود را به حداکثر برسانند. طراحی این نوع دوچرخه‌ها به صورتی است که فرد دوچرخه سوار بعد از سوار شدن بر روی دوچرخه بتواند به سمت جلو خم شده تا مقاومت در برابر باد در سرعت‌های بالا به حداقل برسد. این نوع دوچرخه‌ها برای شهر مناسب نبوده و بیشتر در مسابقات استقامتی از آنها استفاده می‌شود.
۶- دوچرخه‌های دنده ثابت:
دوچرخه‌های دنده ثابت برای پیست‌های دوچرخه سواری داخل سالن (velodrome) طراحی شده‌اند. این پیست‌ها دارای یک مسیر بیضی شکل خاص هستند تا دوچرخه‌ها بتوانند داخل پیست با سرعت بالا حرکت کند. می‌توان گفت که دوچرخه‌های دنده ثابت تنها دوچرخه‌هایی هستند که توانایی سر خوردن ندارند به این معنی که زمانی که دوچرخه در حال حرکت است حتما باید پای شما روی پدال باشد. این نوع دوچرخه‌ها دارای صندلی‌های صاف هستند.
نکته مشخص این است که این نوع دوچرخه‌ها را نمی‌تواند بیرون از پیست مورد استفاده قرار داد چراکه فقط مخصوص مسابقات طراحی شده‌اند.
فواید دوچرخه سواری برای بدن و تقویت کمر
یکی از این ورزشها که همیشه جذابیت داره دوچرخه سواریه. یک ورزش فوق العاده با تحرک مناسب که برای بدن کلی فایده داره. ورزشی که هم میشه برای تضمین سلامتی و هم برای مواردی مثل کاهش وزن ازش بهره برد. در این مطلب قصد دارم کمی از فواید دوچرخه سواری برای سلامتی و بدن با شما صحبت کنم.
عامل تقویت ماهیچه ها
وقتی شما در حال دوچرخه سواری و رکاب زدن هستین، به خاطر فشاری که برای به جلو بردن دوچرخه وارد میکنین بسیاری از عضلاتتونو درگیر میکنین. عضلات چهار سر ران، همسترینگ، ماهیچه های پشت پا و پنجه از جمله ی اینهاست. خوبه که بدونین علاوه بر عضلات پا ماهیچه های دستتون هم درگیر این ورزش میشه و کمک میکنه تا قسمت های سست تر بدن بیشتر تحرک پیدا کنن. با تمرین مداوم به وسیله ی دوچرخه علاوه بر اینکه سلامتی عضلاتتون تضمین میشه کمک میکنین تا ماهیچه های قوی تری داشته باشین و همچنین از عوارضی مانند سکته ی مغزی هم دور باشین. هنگامی که دوچرخه سواری میکنین به خاطر پمپاژ مناسب خون در سنین بالاتر از گرفتگی رگهای قلبی هم به دور خواهید ماند.
بنابر تحقیقات انجام شده فعالیت های ورزشی مثل دوچرخه سواری تاثیر بسیار مثبتی روی عمکرد روده بزرگ داره و باعث تحریک انقباض عضلات روده میشه. این تحقیق نشون میده که فعالیت های ورزشی زمان حرکت غذا درون روده را کاهش و عاملی موثر بر روی راحتتر و بهتر شدن عمل دفع بدن است. علاوه بر آن روشی مناسب برای محافظت و جلوگیری از بروز سرطان روده و انواع بیماری های روده ای در بدن به شمار میره.
مقاوم در برابر بیماری ها
زمانی که از دوچرخه سواری لذت میبرین و این ورزش کلی انرژی مثبت به شما میده، شما بدون اینکه بدونین در حال تقویت بیشتر سیستم ایمنی بدنتون هستین. این موضوع باعث میشه که شما هر چه کمتر به پزشک و رسیدگی های پزشکی که به دلیل بروز انواع مشکلات فیزیکیه نیاز پیدا کنین. با ورزش کردن سیستم ایمنی بدن آمادگی بیشتر و همچنین قدرت بیشتری برای مبارزه با بیماری ها را خواهد داشت و مواردی مثل عفونتها و اختلال در عملکرد اعضای بدن کمتر به وجود میاد.
فواید دوچرخه سواری برای خانمها
خانمها به دلیل ظرافت و آسیب پذیر بودنشون باید بیشتر از خودشون مراقبت کنن. یکی از بهترین روش های مراقبت، ورزش کردنه و چه ورزشی بهتر از دوچرخه سواری. اونها میتونن با دوچرخه سواری هم محافظت بیشتری از بدنشون داشته باشن و هم فیزیک مناسبی برای خودشون به وجود بیارن. برخی از فواید دوچرخه سواری برای خانوم ها عبارتند از:
- کاهش بیماری های قلبی، سکته مغزی، سرطان و دیابت.
- کاهش چربی های اضافه ی شکمی و چاقی.
- بسیاری از مشکلات مشترک بین خانم ها را کاهش میده.
- سلامت روان را بهبود می بخشه.
- در بهتر شدن شرایط زندگی اجتماعی فرد موثره.
- عزت نفس و اعتماد به نفس را بالا میبره.
- عاملی برای صرفه جویی در زمان.
همه ی افرادی که از این ورزش بهره میبرن باید مراقب خطرات محیطی که ممکنه براشون پیش بیاد باشن. خطراتی مانند برخورد با اتومبیل یا عابرین پیاده و یا لیز خوردن دوچرخه در شرایط بد جوی و مسائلی شبیه اینها.
دوچرخه سواری برای کودکان
بچه ها علاقه ی بسیار زیادی به دوچرخه و دوچرخه سواری دارن و این اصلا چیز بدی نیس و خیلی هم مفیده. اونها با این کار علاوه بر بازی کردن بدون اینکه بدونن به بدنشون هم کمک میکنن تا سالمتر بمونه. دوچرخه سواری در کودکان علاوه بر اینکه براشون خیلی سرگرم کنندست فواید خیلی خوبی داره مثل:
- از نظر فیزیکی برای بدنشون بسیار مفیده.
- ذهن آنها را خلاقتر و بازتر میکنه.
- روشی عالی برای رشد بیشتر و قویتر شدن مفاصل کودکان.
برای محیط زیستی که بچه در آن تنفس میکنن و در حال بازی اند بسیار مفیده.
فواید دوچرخه برای تقویت کمر [تضمین سلامتی]
برخلاف سایر فعالیت‌های حرکتی هوازی مانند دویدن، دوچرخه سواری فشار کمتری را به ستون فقرات وارد می‌کند. اگر امکان بیرون رفتن از خانه و دوچرخه سواری در فضای آزاد را ندارید یا به دلیل بیماری قلبی و آلودگی هوا، ورزش در بیرون از خانه برایتان مضر است می‌توانید با کمک دوچرخه‌های ثابت در خانه شروع به دوچرخه سواری کنید. بعد از شروع دوچرخه سواری می‌بینید که فشار اضافی بر روی کمر و ستون فقرات شما به‌مرورزمان کمتر شده و درد کمتری احساس می‌کنید.
زمانی که شروع به دوچرخه سواری می‌کنید، بدن به‌طور طبیعی مقداری به سمت جلو متمایل می‌شود و همین موضوع می‌تواند احساس بهتری را به فردی که دیسک کمر دارد منتقل کند. همین موارد می‌توانند به نقش موثر دوچرخه و حرکات ورزشی برای تقویت کمر و کاهش دردهای آن اشاره کند.
واژه SOS چیست
حروف اختصاری SOS برای تشریح نشان بین المللی درخواست کمک مورس مورد استفاده قرار می گرفت. این نوع درخواست کمک اولین بار توسط دولت آلمان در قوانین مخابراتی نظامی در آوریل سال ۱۹۰۵ مورد استفاده قرار گرفت و تبدیل به استاندارد جهانی شد.تحت توافقنامه بین المللی تلگراف بی سیم که در نوامبر سال ۱۹۰۶ به امضاء رسید و در جولای ۱۹۰۸ عملا اجرا شد. SOS تا سال ۱۹۹۹ به عنوان علامت درخواست کمک در ارتباطات بی سیم دریایی مورد استفاده قرار می گرفت تا اینکه سیستم امنیتی جهانی درخواست کمک دریایی جایگزین آن شد.
هنوز هم SOS به عنوان نشان دیداری (بصری) درخواست کمک شناخته می شود. بدوا این علامت شامل توالی مداوم “سه نقطه/سه خط تیره/سه نقطه” (…—…) بوده که همگی با هم و بدون هیچگونه فاصله اجرا می شدند.
در کد بین المللی مورس سه نقطه نماینده حرف S و سه خط تیره نماینده حرف O است.
اصول، قوانین و مهمترین نکات کوهنوردی که باید بدانید
کوهنوردی یک ورزش و ماجراجویی مهیج است که به‌هیچ‌وجه نباید آن را دست‌کم بگیرید و از همین رو آموزش مهارت‌ها و رعایت اصول آن برای هر کوهنوردی ضرورت دارد.
کوهنوردی از پرطرفدارترین و لذت‌بخش‌ترین شکل‌های طبیعت‌گردی و در عین حال ورزشی جذاب و چالش‌برانگیز است که نه‌تنها لذت وافری از تماشای افق‌های باز را پیشکش شما می‌کند، بلکه نقش مهمی در حفظ و بهبود سلامت روحی و جسمی شما دارد.
صعود به قله کوه و تجربه زیبایی و شکوه آن، مستلزم رعایت یک سری اصول است که باعث می‌شود کوهپیمایی و کوهنوردی ایمن‌تر و راحت‌تری داشته باشید و همچنین از شرکت در این برنامه‌ها بی‌نهایت لذت ببرید.
فارغ از اینکه به‌تنهایی یا گروهی راهی کوهپیمایی می‌شوید یا تورهای طبیعت‌گردی و گردشگری را برای این منظور انتخاب می‌کنید، کوهنوردی می‌تواند تجربه‌ای عالی برایتان باشد که شوق تکرار آن رهایتان نکند یا به حدی به شما بد بگذرد که فکر تکرار آن را از سرتان بیرون کنید. چنین نتیجه‌ای کاملا به میزان آمادگی و آگاهی شما پیش از شروع کوهنوردی بستگی دارد؛ پس برای اینکه بهترین تجربه عمرتان را داشته باشید، مطالعه این مقاله را از دست ندهید.
قوانین کوهنوردی
کوهنوردی طبق سه قانون طلایی، سخت‌تر، دورتر و بلندتر از آن چیزی است که به نظر می‌آید. این قوانین برای همه صعودها صدق می‌کند تا در نتیجه آن افراد بتوانند شرایط سخت را مدیریت کنند و بهترین صعود را داشته باشند.
قانون اول: دورتر از انتظار
کوهنوردی در مسیرهای طولانی بسته به شرایط جوی متغیر می‌تواند بین هشت تا ۱۲ ساعت در روز طول بکشد. در برخی مسیرها که شامل برف و یخ می‌شوند و مجبور به حمل کوله‌پشتی ۱۲ تا ۱۵ کیلوگرمی هستید، کوهنوردی خیلی دشوارتر خواهد بود و با آنچه که انتظار دارید، فاصله زیادی دارد.
علاوه بر این، وضعیت آب‌وهوایی نامساعد در مسیرهای طولانی محتمل است و در نتیجه میزان آمادگی و واقع‌بینی کوهنوردان بسیار اهمیت دارد. در واقع کوهنوردی فقط کار فیزیکی نیست! پس ضمن تقویت مهارت‌های خود، بر اساس احساسات کوهنوردی نکنید. زمانی که به یک قله صعود می‌کنید و با شادی مشغول عکس‌گرفتن هستید، باید به یاد داشته باشید که جشن واقعی زمانی است که صحیح و سالم برگردید. پس اعضای تیم نباید از مشقات کار غافل شوند و تمرکز خود را از دست بدهند. به‌عنوان مثال خستگی بیش از حد افراد نباید منجر به آسیب‌دیدگی آنها شود که عملا امکان صعود به قله را از بین می‌برد.
قانون دوم: بلندتر از انتظار
فارغ از اینکه به قله اورست یا هر قله دیگری صعود می‌کنید، باید بدانید که صعود به قله شامل چند مرحله است و پس از رسیدن به بیس کمپ باید به کمپ بعدی بروید و به همین ترتیب به مسیر خود ادامه دهید تا به قله برسید. در اصل، قله بلندتر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد و برای صعود به آن نباید عجله کنید.
زمانی که وارد ارتفاع می‌شوید، ممکن است علائم ارتفاع‌زدگی به‌سراغ شما بیاید؛ اتفاقی که برای هر کوهنوردی رخ می‌دهد و در این صورت باید این موضوع را با لیدر خود مطرح کنید و صبر داشته باشید تا با شرایط خو بگیرید. در بسیاری موارد، افراد چند روز را برای آمادگی جسمانی اختصاص می‌دهند.
قانون سوم: سخت‌تر از انتظار
تا جایی که می‌توانید برای یک سفر کوهنوردی آموزش ببینید؛ هرچند که آماده‌سازی اصلی از طریق کسب تجربه به دست می‌آید و رفتار یک نفر در وضعیتی خطرناک می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد.
برنامه‌های کوهنوردی دروسی برای مبتدیان ارائه می‌کنند تا مهارت‌ها و تکنیک‌های کوهنوردی را از کارشناسان باتجربه بیاموزند. پس خیلی اهمیت دارد که اول تمرین کافی داشته باشید و بعد با آمادگی کافی به صعود بپردازید که همین موضوع نشان می‌دهد، کوهنوردی سخت‌تر از چیزی است که فکرش را می‌کنید.
اصول کوهنوردی
برای کوهنوردی باید حجم عظیمی از تجربه، مهارت و آمادگی جسمانی و روانی داشته باشید تا بتوانید به موفقیت برسید. از جمله اصول کوهنوردی می‌توان به کار با طناب، صعود از سنگ و یخ، هواشناسی، پوشاک کوهستان، عبور از یخچال و… اشاره کرد.
آماده‌سازی و برنامه‌ریزی: برای صعود زمان مشخص کنید و آمادگی هر نوع شرایطی را داشته باشید. برای این منظور، گزارش‌های مربوط به مسیر را مطالعه کنید و تصاویر مسیر را ببینید. با افرادی صحبت کنید که این صعود را انجام داده‌اند. تجهیزات موردنیاز را به‌طور کامل در نظر بگیرید. همیشه طوری برنامه‌ریزی کنید که برای استراحت، حوادث پیش‌بینی‌نشده و بازگشت به پایین، وقت کافی داشته باشید.
آمادگی جسمانی و روانی: قبل از هر چیز باید مطمئن شوید که توانایی این سفر را دارید؛ زیرا در غیر این صورت احتمال بروز سانحه و شکست برنامه وجود دارد. کوهنوردی، ورزشی است که فقط به آموزش و تمرکز فکری خلاصه نمی‌شود و تجهیزات و اسباب خاص خود را می‌طلبد. در نتیجه فهرستی از ملزومات سفر با توجه به فصل، زمان، سطح برنامه و... تدارک ببینید.
کفش کوهنوردی: کفش خود را متناسب با فصل انتخاب کنید؛ به‌عنوان مثال کفش کوهپیمایی برای صعود در فصل تابستان مناسب‌تر است و کفش زمستانی باید در برابر سرمای هوا مقاومت کافی داشته باشد و بتوانید یخ‌شکن یا کرامپون به آن وصل کنید.
تغذیه: غذاهای با کالری بالا و حجم کم در اولویت هستند. میوه‌های خشک (کشمش خشک)، مواد انرژی‌زا (شکلات و اوتمیل)، ژله‌های خوراکی، آب نبات، بیسکویت کرم‌دار و... از گزینه‌های عالی برای کوهنوردی به شمار می‌روند. از آنجا در حین کوهنوردی به انرژی نیاز دارید، مواد غذایی با کالری پایین مناسب این رشته ورزشی نیستند.
بررسی وضعیت هوا: قبل از سفر به کوهستان برای کوهنوردی، اسکی و… حتما وضعیت آب‌وهوایی را بررسی کنید. با وجودی که طوفان، بارش سنگین برف و غیره در کوهستان عادی است؛ چنین شرایطی می‌تواند بسیار خطرناک باشد و حتی برگشتن از ارتفاعات را به یک چالش بزرگ تبدیل کند.
پناهگاه اضطراری: از آنجا که امکان شب‌مانی اضطراری (بیواک) در کوهستان وجود دارد، با خود کیسه بیواک، چادر و پتوی نجات همراه داشته باشید.
شرایط اضطراری: داشتن آمادگی برای شرایط غیرقابل پیش‌بینی، یکی از اصول کوهنوردی است. با تمرین بالا می‌توانید به‌صورت خودکار وارد عمل شوید. در شرایط اضطراری، آرامشتان را حفظ کنید. شرایط را بررسی و مشخص کنید که می‌توان آن را توسط گروه مدیریت کرد یا به کمک بیرونی نیاز است. در صورت نیاز با منابع کمک‌رسان معتبر تماس بگیرید و درخواست کمک کنید. اگر کسی آسیب دید، او را به یک سرپناه انتقال دهید؛ گرم نگه دارید و آب موردنیاز بدنش را تامین کنید. چنانچه فرد مشکوک به آسیب ستون فقرات بود، او را تکان ندهید.
قانون ساعت ۱۴: طبق این اصل، هر کوهنوردی در هر جایی از مسیر که باشد، قبل از ساعت ۱۴ باید به پایین برگردد. این قانون به‌هیچ عنوان فصل و ماه نمی‌شناسد! پس برای اینکه برنامه‌تان مطابق با برنامه‌ریزی پیش برود، با سرعت بهینه صعود کنید و آمادگی کافی برای این موضوع داشته باشید. علاوه بر این، باید بتوانید برای چندین ساعت با کوله‌ای حدود پنج کیلویی با سرعت حداقل ۴۰۰ متر در ساعت ارتفاع بگیرید. شب برنامه زودتر بخوابید تا صعود خود را صبح زود آغاز کنید. همچنین با تعداد افراد کمتر می‌توانید بهره‌وری بهتری در زمان داشته باشید.
حفظ طبیعت و همکاری با سایر کوهنوردان: از مهمترین اصول کوهنوردی، برقراری ارتباط با سایر اعضای تیم است. ضمن اینکه نباید در شیب‌ها توقف کنید؛ زیرا مسیر صعود سایر اعضای گروه مسدود می‌شود. به‌جای صدای موسیقی، به صدای طبیعت گوش کنید. از آنجا که هندزفری باعث کاهش هوشیاری نسبت به وضعیت کوهستان می‌شود، قید استفاده از آن را بزنید. چیزی از خود در طبیعت به جا نگذارید و زباله‌هایتان را با خود به پایین بیاورید. به پوشش گیاهی آسیب نزنید.
آشنایی با مقصد کوهنوردی: اگر هیچ آشنایی یا اطلاعات کافی راجع به یک کوه ندارید، از آن بالا نروید. برای این منظور بهتر است به تیم معتبری ملحق شوید که اطلاعات کاملی از کوه موردنظر دارد.
تبعیت از سرپرست تیم: همیشه از سرپرست تیم اطاعت و دستورات او را اجرا کنید. به‌هیچ‌وجه از گروه جدا نشده و از مسیر مشخص‌شده خارج نشوید؛ زیرا این رفتار می‌تواند به گم‌شدن شما بینجامد.
از دیگر اصول کوهنوردی می‌توان به این موارد اشاره کرد:
- قبل از هر چیز مطمئن شوید که کلیه امکانات لازم را جمع‌آوری کرده‌اید و یک سوت و چراغ قوه همراه دارید.
- تنهایی به کوه نروید و از مسیرهای علامت‌گذاری‌شده حرکت کنید.
- مسیر کوهپیمایی خود را به خانواده، دوستان و پناهگاه‌ها اطلاع دهید.
- هرگز به‌جای کوله‌پشتی از ساک و کیف استفاده نکنید.
- اگر برنامه شب‌مانی دارید، پیش از تاریکی هوا شروع به برپایی چادر و کمپ کنید.
- کیف کمک‌های اولیه حتما همراهتان باشد.
- افراد گروه علاوه بر آمادگی جسمانی و روانی خوب باید از نظر سن و اخلاق و سلیقه در یک سطح باشند.
- هر گروه کوهنوردی باید حداقل با یک مربی درجه سه کوهنوری راهی صعود شود.
- اندازه قدم‌هایتان به‌اندازه عرض شانه باشد و با یک قدم دم و با قدم دیگر بازدم انجام دهید.
- در شیب‌های تند و سربالایی‌ها به‌شکل زیگزاک حرکت کنید تا شیب مسیر شکسته شود.
- در طول صعود همیشه وزنتان را به جلو و زمان فرود، سنگینی خود را به عقب متمایل کنید.
- از حمل ظروف شیشه‌ای در کوله‌پشتی بپرهیزید؛ زیرا احتمال شکسته‌شدن و پارگی کوله وجود دارد.
تجهیزات کوهنوردی
صعود به قله مستلزم استفاده از ابزارهای متفاوتی است که بسته به نوع صعود، محل کوهنوردی و فصل ممکن است به تجهیزات گوناگونی نیاز باشد. ضروری‌ترین لوازم به دو دسته لوازم انفرادی و گروهی تقسیم می‌شوند که باید با توجه به برنامه سفر انتخاب شوند.
لوازم انفرادی کوهنوردی
کفش، کوله‌پشتی و کیسه خواب از وسایل انفرادی ضروری هر کوهنوردی هستند.
کفش: پوتین، بهترین نوع کفش است؛ زیرا علاوه بر مقاوم‌بودن، تخت مناسبی دارد و به‌خوبی از مچ پا مراقبت می‌کند. کفش سبک برای کوهپیمایی در مسیرهای خشک مناسب است و می‌توانید از کفش نیمه‌سنگین برای برنامه‌های غیرزمستانی و یک روزه و از کفش سنگین برای مناطق برفی استفاده کنید.
کوله‌پشتی: برای برنامه‌های چند روزه باید یک کوله از پارچه ضدآب و مقاوم داشته باشید. وزن کوله نباید در حدی باشد که به کمر فشار آورد. کوله باید مجهز به تسمه کمری، تسمه شانه‌ای و قفل مقاوم باشد. حجم کوله‌پشتی‌ها از ۱۵ لیتر (حمل وسایل مختصر) تا ۸۰ لیتر (کوهنوردی چند روزه زمستانی) متغیر هستند که بسته به نوع سفرتان باید دست به انتخاب بزنید. ضمن اینکه کوله باید علاوه بر کاور باران، رنگی مخالف محیط داشته باشد.
کیسه خواب: کیسه خواب باید مانع نفوذ رطوبت شود و در عین حال در برابر سرما مقاوم باشد. کیسه خواب در دو جنس پر و الیاف مصنوعی طراحی می‌شود که با ظرفیت‌های یک و دو نفره موجود است. کوهپیمایی یک‌روزه یا کمتر نیازی به کیسه خواب ندارد.
پوشاک: پیراهن و شلوار پلار، کت پر یا ویسکوز، کاپشن و شلوار بادگیر، کلاه و دستکش و جوراب کوهنوردی و شنل باران (پانچو) از جمله وسایل ضروری این ورزش هستند.
عینک کوهنوردی: عینک مناسب کوه باید امواج ماورای بنفش را به میزان زیادی کاهش دهد، اختلاف سطحی در دید فرد به وجود نیاورد و در برابر باد و طوفان مقاوم باشد.
بطری آب: با وجودی که بطری‌های آب در رنگ‌ها، شکل‌ها و حجم‌های مختلفی به فروش می‌رسند؛ بطری‌های فلزی یک لیتری برای کوهنوردی مناسب‌تر هستند.
غذا و خوراکی: در طول کوهنوردی نمی‌توانید فقط غذاهای سرد بخورید؛ پس حتما چند کنسرو با خود همراه ببرید. چای، قند یا شکر، بیسکویت و شکلات را نیز فراموش نکنید!
وسایل بهداشتی: مسواک و خمیر دندان، صابون و شامپو و حوله از لوازم بهداشتی ضروری هستند که هر کوهنوردی باید با خود داشته باشد. کرم مرطوب‌کننده، کرم ضدآفتاب، پماد ضد نیش حشرات، دستمال کاغذی و قرص تصفیه آب نیز ترجیحا همراهتان باشد.
باتوم (چوب دست اسکی)، گتر، زیرانداز (اسفنجی یا بادی)، جعبه کمک‌های اولیه، کلنگ کوهنوردی، یخ‌شکن (کرامپون)، طناب انفرادی و کارابین، پتوی نجات، فلاسک چای، چراغ قوه (با باتری اضافی)، قطب نما، سوت، ظروف غذا، وسایل دوخت و دوز، کارت شناسایی، چاقوی سوییسی، کبریت و فندک، چند ورق روزنامه، دستمال کاغذی و غیره از دیگر وسایل لازم برای کوهنوردی هستند.
لوازم گروهی کوهنوردی
اگر به فکر برنامه کوهنوردی چند روزه هستید، به هیچ عنوان تنهایی سفر نکنید! سفرهای گروهی این مزیت را دارند که می‌توانید برخی وسایل را به‌صورت شریکی با همراهانتان استفاده کنید. به‌عنوان مثال یک چادر دو نفره را می‌توانید با همنوردتان سهیم شوید.
چادر کوهنوردی: چادر از مهمترین وسایل کوهنوردی است که از شما در مقابل سرما، گرما، باران، برف و… به‌خوبی محافظت می‌کند. انتخاب چادر به عوامل متعددی نظیر ارتفاع، نوع برنامه، فصل، آب‌وهوا، تعداد افراد و غیره بستگی دارد. در کل چادرهای کوهنوردی در دو نوع ارتفاع و کمپینگ هستند.
چراغ خوراک‌پزی: از لوازم بسیار کاربردی خصوصا در فصول سرد سال است که برای گرم‌کردن غذا، ذوب یخ و برف و نوشیدن چای داغ به کار می‌رود.
نقشه، کروکی، ارتفاع سنج، صندلی سنگنوردی (هارنس)، کتری، قوری، انواع کارابین‌های موردنیاز، چراغ روشنایی (گازی)، فانوس شمعی، بیلچه، وسایل عکاسی با باتری و حافظه اضافه از جمله لوازم گروهی کوهنوردی هستند.
نکاتی درباره کوهنوردی
طرح یک برنامه کوهنوردی: برای کوهنوردی یک‌روزه یا چندروزه باید هدف و مقصدتان را بر اساس مسافت طی‌شده برای هر روز، تجربه و مهارت و آمادگی جسمانی اعضای تیم، تجهیزات، وضعیت مکانی و آب‌وهوایی و... برنامه‌ریزی کنید. در ادامه با توجه به توان مالی و تجربه تیم اقدام به طرح‌ریزی وسایل موردنیاز و برنامه سفر کنید. ترجیحا فردی با اطلاعات کامل از منطقه را با خود ببرید یا اطلاعات لازم را از افرادی بگیرید که قبلا به منطقه رفته‌اند.
بسته‌بندی حرفه‌ای برای کوهنوردی: در اولین قدم تمام وسایلتان را در یک کیسه پلاستیکی قرار دهید و بعد آن را درون کوله‌پشتی بگذارید؛ به این ترتیب اگر کوله‌پشتی شما ضدآب نباشد، امکان خیس‌شدن وسایل به صفر می‌رسد. علاوه بر این، وسایل موردنیاز را بسته به وزنشان در قسمت‌های مختلف کوله توزیع کنید تا از خالی‌ماندن یک قسمت و سنگین شدن قسمتی دیگر جلوگیری شود. اگر وزن کوله‌پشتی بیشتر از وزن بدن شما باشد؛ به ستون فقرات و زانوها آسیب می‌زند. مواد غذایی و آبدار را در یک کیسه پلاستیکی بسته‌بندی کنید و سپس در کوله‌پشتی بگذارید. اجسام نوک تیز را نیز طوری در کف کوله قرار دهید که با کتف و پشت شما تماس نداشته باشند. همچنین وسایل را برحسب نیاز در قسمت بالاتر کوله قرار دهید و وسایل غیر‌ضروری را برندارید.
کوهنوردی در فصل بهار و تابستان: در طول فصول پاییز و زمستان احتمال تغییر ناگهانی هوا و ریزش بهمن وجود دارد؛ با این حال کوهنوردانی که در فصل بهار و تابستان به فکر صعود می‌افتند، به این موضوع دقت نمی‌کنند و انتظار وقوع بهمن و تغییرات ناگهانی هوا را ندارند. پس توجه به وضعیت آب‌وهوایی را جدی بگیرید.
تنفس در کوهستان: هنگام کوهنوردی باید عمیق و آرام نفس بکشید و عمل دم را از بینی انجام دهید؛ زیرا تنفس از راه دهان باعث خشکی گلو، تشنگی و در هوای سرد به سرماخوردگی و چرک‌کردن لوزه‌ها می‌انجامد. تعداد ضربان قلب شما در دقیقه نباید بیش از حد بالا برود. علاوه بر این، استراحت‌های موقت نباید بیش از ۱۱ تا ۱۵ دقیقه طول بکشد؛ چراکه بدن کم‌کم سرد می‌شود و حالت خشکی پیدا می‌کند.
حرکت و اجرای برنامه: به‌عنوان کوهنورد باید انرژی خود را به سه قسمت تقسیم کنید: انرژی صعود، انرژی ذخیره و انرژی فرود. با گامی ثابت و یکنواخت حرکت کنید تا بتوانید ساعت‌ها به همین منوال پیش بروید، بدون اینکه بدنتان عرق کند یا نیاز به توقف داشته باشید. از تندرفتن در سربالایی بپرهیزید و در شیب‌های تند به‌صورت مارپیچی و با قدم‌های کوتاه حرکت کنید.
پیشگیری از بیماری: استفاده از لباس مناسب و ضدباد در حین کوهنوردی و خشک‌ماندن اهمیت زیادی در این ورزش دارد. به‌هیچ عنوان نباید خود را به‌حدی خسته کنید که باعث تخلیه انرژی بدنتان شود؛ پس حتما زمان مناسبی را برای استراحت و تجدید قوا اختصاص دهید. تغذیه مناسب با غذای پرانرژی و گرم و همچنین نوشیدن آب کافی نیز از نکته‌های مهم در کوهنوردی هستند. استفاده از داروهایی مانند کدئین، آرام بخش و قهوه زیاد توصیه نمی‌شود.
مصرف آب و املاح در کوهنوردی: آب نقشی اساسی برای هر کوهنوردی دارد. در یک برنامه کوهنوردی که بدن به‌طور دائم در فعالیت است و عرق می‌کند، به آب زیادی نیاز دارد که می‌تواند بین چهار تا ۶ لیتر متغیر باشد. بنابراین در هر استراحت، مقداری آب بنوشید. خشکی دهان اخطار جدی بدن به کم‌آبی است! بسیاری از افراد کم‌تجربه در برنامه‌های زمستانی آب همراه خود نمی‌برند، با این تصور غلط که در هوای سرد، عرق نمی‌کنند و در نتیجه نیازی به نوشیدن آب ندارند. در صورتی که کمبود آب در بدن می‌تواند قدرت تشخیص شما را از بین ببرد و با استمرار این موضوع و زمانی که کمبود آب معادل ۱۱ درصد وزن شما باشد، خطری جدی زندگی شما را تهدید خواهد کرد.
نوشیدنی‌هایی مانند قهوه و چای جایگزین خوبی برای آب نیستند؛ زیرا نقش مهمی در دفع آب بدن دارند و همچنین به‌دلیل داشتن کافئین باعث بی‌خوابی و اختلال در ضربان قلب می‌شوند. در زمان تعریق، علاوه بر آب، املاح بدن نیز از دست می‌رود که سریع‌ترین راه برای رفع این مشکل، مصرف مقدار کمی نمک است. نمک به ثابت‌کردن ضربان غیرعادی قلب، تنظیم فشار خون، حفظ تعادل مقدار قند خون، تامین انرژی لازم برای بدن، بهبود عملکرد سلول‌های عصبی، جذب مواد مغذی و غیره کمک می‌کند.
لباس مناسب: انتخاب لباس مناسب ارتباط مستقیم با سلامتی شما در کوه دارد. برای کوهنوردی و کوهپیمایی درمجموع به سه لایه لباس احتیاج دارید. لایه اول شامل لباس‌هایی نظیر پیراهن، دستکش راحت و نازک، زیرشلواری نخی، کلاه و جوراب می‌شود که با پوست بدن ارتباط مستقیم دارند. لایه دوم، لباس‌هایی از جنس پشم مصنوعی یا پلار هستند که باید شما را گرم نگه دارند. در تورهای یک روزه کوهنوردی که هوا سرد نیست، این لایه پشمی می‌تواند حذف شود. لایه سوم لباس برای محافظت در برابر رطوبت هوا، باد، باران، سرما و هوای طوفانی است که برای این منظور کاپشن و شلوار و دستکش گورتکس و یک بادگیر سبک مناسب خواهد بود. در مناطق بارانی، پانچو لباس کارآمدی است. در تورهای یک روزه با هوای آفتابی، یک بادگیر، گرمکن و یک دست لباس خنک کفایت می‌کند.
زیرانداز: برای اینکه هنگام نشستن روی زمین یا کناره کوه، خیس یا اذیت نشوید، یک زیرانداز با خود ببرید. برای کوهنوردی دو روزه و بیشتر به زیرانداز حرفه‌ای نیاز دارید؛ در غیر این صورت، یک پارچه ساده برایتان مناسب خواهد بود. علاوه بر این، در برنامه‌های چند روزه که با شب‌مانی در چادر و کیسه خواب همراه است، یک زیرانداز مناسب را می‌توان مهمترین عامل برای خوابی آرام برشمرد. حتی بهترین و گرم‌ترین کیسه‌خواب‌ها نیز بدون یک زیرانداز با عایق‌بندی مناسب، از شما در برابر سرمای شبانه محافظت نخواهند کرد.
کوهنوردی برای مردم عادی
برای سفرهای یک‌روزه کوهنوردی به کوله‌ای با وزن کم نیاز دارید که کوله‌های رولی بهترین گزینه به شمار می‌روند. این کوله‌های پارچه‌ای بسیار سبک هستند و پس از خالی‌شدن می‌توانید آن را لوله کنید. ترجیحا کوله ضدآب داشته باشید؛ حتی اگر در فصل تابستان قصد کوهنوردی دارید.
وسایل مراقبت از پوست، به‌خصوص در تابستان، جز موارد ضروری کوهنوردی هستند. قبل از خروج از منزل و آغاز سفر حتما از کرم ضدآفتاب استفاده کرده و هر چند ساعت یک‌بار، آن را تجدید کنید. کلاه آفتابی با لبه پهن برای جلوگیری از آفتاب سوختگی پوست بدن، عینک آفتابی استاندارد برای محافظت از چشم‌ها، چتر تاشوی کوچک با رنگ روشن برای مقابله با آفتاب و بارش ناگهانی، دستمال گردن برای پیشگیری از سوختن ناحیه گردن و... از دیگر وسایل مراقبت از پوست محسوب می‌شوند.
برای کوهنوردی در مسیرهای کوتاه مطمئن شوید که آب شرب در طول مسیر وجود دارد. علاوه بر یک بطری آب، به‌اندازه دو برابر آب موردنیاز برای رسیدن به اولین توقفگاه، با خود آب بردارید تا در شرایط غیرمنتظره به مشکل برخورد نکنید. برای رفع گرسنگی و جلوگیری از پایین‌آمدن فشار خون بهتر است میان‌وعده‌هایی مثل خرما، نان، آجیل، شکلات و کشمش همراه خود داشته باشید. یک کیف کوچک کمک‌های اولیه و داروهای ضروری را فراموش نکنید تا بتوانید طبیعت‌گردی لذت‌بخشی را برای خود رقم بزنید.
از آنجا که ممکن است مسیر کوهنوردی یک‌روزه باعث خستگی شما شود، در مسیرهای سخت می‌توانید از عصای کوهنوردی کمک بگیرید تا ضمن حفظ تعادل، برای رفع خستگی به آن تکیه کنید.
داشتن یک پاور بانک سبک که کامل شارژ شده باشد، شارژر، کارت شناسایی، کارت اعتباری و مقداری پول نقد را نیز در وسایل سفر خود قرار دهید.
دوربین عکاسی، باتری و حافظه جانبی با خود ببرید و در صورتی که می‌خواهید با تلفن همراهتان عکس بگیرید، حافظه آن را از قبل خالی کنید.
طبیعت گردی: تاول پا و درمان آن
هنگام طبیعت‌گردی هیچ‌چیز نمی تواند به اندازه‌ی تاول زدن پا دردناک باشد. با ما همراه باشید تا راه‌های مقابله با آن را بدانید.
هم دردناک است و هم ناراحت‌کننده، حتی یک تاول کوچک نیز می‌تواند شما از ادامه‌ی مسیر باز دارد. تاول یکی از شایع‌ترین آسیب‌های تجربه شده توسط مسافران است. با داشتن اقدامات درست، می‌توان از آنها اجتناب کرد. این مقاله به شما کمک می‌کند تا از بروز آنها حین پیاده‌روی، کوهنوردی و طبیعت‌گردی جلوگیری کنید.
چه چیزی باعث تاول زدن می‌شود؟
برای جلوگیری از تاول زدن، باید ابتدا بدانید که آنها چگونه شکل می‌گیرند. طبق اخبار پزشکی، تاول یک حباب پر از خون‌آبه، پلاسما، خون یا چرک است که در لایه‌ی بالایی پوست تشکیل می‌شود. این حباب، محافظ لایه‌ی زیرین پوست است و از صدمات بیشتر به پوست شما جلوگیری کند تا چاره‌ای بیندیشید.
در واقع تاول‌ها، محافظی مهم برای پوست هستند. چه چیزی باعث تاول می‌شود؟ اصطکاک، عامل اصلی آن است. تصور کنید یک جفت پوتین نامناسب دارید، بعد از کمی راه رفتن، پاشنه‌ی شما با پشت پوتین برخوردی دارد که باعث آسیب رسیدن به پوست می‌شود. این آسیب بدن شما را وادار به نشان‌دادن واکنش دفاعی می‌کند که نتیجه‌ی آن تاول است. برای جلوگیری از تاول پا، باید اقداماتی در رابطه با کاهش اصطکاک و تعریق پا داشته باشیم.
بهترین جوراب برای جلوگیری از تاول کدام است؟
جوراب‌هایی که برای استفاده در راه انتخاب می‌کنید، باید اصطکاک درون کفش را کاهش دهد. اگر پای شما با نقاط گرم در ارتباط مستقیم است، پس جورابی که انتخاب می‌کنید باید ضخیم‌تر باشد. نقاط گرم و داغ، تحریک‌کننده‌ی عالی برای تاول هستند.
از پوشیدن جوراب پنبه‌ای نیز خودداری کنید زیرا احتمال تاول زدن را افزایش می‌دهد. پنبه آب را جذب می‌کند و برای خشک شدن نیاز به زمان بیشتری دارد. این محیط مرطوب برای تاول بسیار مناسب است. جوراب‌های دو لایه نیز می‌تواند گزینه‌ی انتخابی خوبی باشند، زیرا اصطکاک را کاهش می‌دهد، همچنین از تماس پا با رطوبت جلوگیری می‌کنند.
چه نوع پوتینی را باید انتخاب کنید؟
باید اطمینان حاصل کنید که پوتین انتخابی دارای کیفیت بالایی است. هنگامی که مسافتی طولانی را طی‌کنید، پاهای شما تفاوت میان نوع مناسب و نامناسب را حس خواهد کرد. به عنوان مثال، اگر کفش هایتان ضدآب نباشد، پاها خیس می‌شود و پای خیس مستعد تاول زدن است.
کفش ها نباید بزرگ یا کوچک باشند، باید کاملا اندازه باشند. زیرا کفش بزرگ باعث لغزش پا و کفش کوچک باعث فشار زیادی به پا می‌شود که در هر دو صورت پای شما تاول می‌زند.
چه اقداماتی برای کاهش رطوبت و اصطکاک می‌توانید انجام دهید؟
جوراب و کفش مناسب تنها راه کاهش رطوبت و اصطکاک نیست، بلکه استفاده از پودر و ژل‌های موجود در بازار نیز به شما کمک خواهد کرد. پودر‌های ضد تعریق باعث خشک ماندن پا می‌شوند و ژل‌های روان کننده باعث لغزش پا در جوراب می‌شوند، در نهایت از اصطکاک سایشی جلوگیری می‌کند. با گذشت زمان این پودر و ژل جذب پا می‌شوند، پس باید آنها را تجدید کرد.
در صورت ابتلا به تاول چکار کنیم؟
اگر تمام موارد گفته‌شده را رعایت کردید و باز هم پاها تاول زد، از کرم زینک اکسید استفاده کنید. تاول را با لایه‌ای از این کرم بپوشانید. در طول راه‌رفتن مرتب پاها را چک کنید تا قبل از زیاد‌شدن تاول‌ها، چاره‌ای برای آن بیندیشید. اگر نیاز دارید جوراب‌هایتان را عوض کنید یا دوباره از پودر و ژل استفاده کنید. برای جلوگیری از توسعه تاول می‌توانید حتی آن را با باند پوشش دهید.
دشت لاله‌زار کُندر؛ پهنه‌ای از رنگ‌ها
میزبان این بار ما دشت لاله‌های دهکده‌ی «کُندر» است. جایی که در
دیده‌وری و زیبایی، به‌راستی کم‌مانند است. پس راهی آن سو می‌شویم تا با
بخشی دیگر از زیبایی‌های سرزمین‌مان آشناتر شویم.
در هفت کیلومتری جاده‌ی کرج- چالوس، درست زمانی که 22 کیلومتر از شمال
خاوری کرج دور شده‌ایم، روستایی به نام کُندر دیده می‌شود که در
بخش‌بندی‌های استان البرز از شمار روستاهای آسارا است. دور تا دور روستای
کُندر را کوه‌هایی دربرگرفته‌اند که خود از رشته کوه‌های البرز شمرده
می‌شوند. جدای از کُندر، بیش از 50 روستای دیگر در بخش آسارا نمایان هستند؛
هر کدام نیز برخوردار از زیست‌بومی دل‌انگیز و تماشایی.
کُندر خوش آب‌وهواست. چشم‌اندازهایی رو به کوه دارد و برای بسیاری از مردم
گردشگاهی زیبا و خاطره‌انگیز است. در گذشته‌ها به این روستا «کهن‌دور»
می‌گفتند، از آن سبب که آثار کهنی در آن جا پیدا می‌شد.
چیزی که کُندر را آوازه‌ی بیشتری بخشیده است، باغی از لاله‌های بهاری است.
بی‌سبب نیست که این دهکده‌ی تماشایی را «پایتخت لاله‌های ایران» نام
داده‌اند. در فصل بهار، صخره‌هایی که در هر سوی کندر جلوه‌گر هستند، آکنده و
پوشیده از گل‌هایی می شوند که یک از یک زیباتر و رنگ در رنگ‌تر هستند.
این باغ و دشت لاله‌ای در باختر روستای کُندر جای دارد؛ روستایی که مردمانش
به گویش تاتی سخن می‌گویند و در پیشواز از گردشگران و مهمانان‌شان از مِهر
و محبت دریغ نمی‌کنند. آنها کشاورزان و باغ‌دارانی پُرتلاش و خونگرم‌اند و
افزون بر دشت لاله‌زاری‌شان، گندم و جو و عدس می‌کارند و باغ‌های آبادشان
مملو از انگور و گلابی و گیلاس‌های درشت و آبدار است. همه‌ی اینها، به
کُندر زیبایی دوچندان می‌بخشد. این را نیز بگوییم که دشت لاله‌های کُندر با
نام «منطقه‌ی بوم‌گردی لِزور» نیز شناخته می‌شود.
نخستین باری که روستاییان کُندر دست به کاشت گل‌های انبوه زدند، دو میلیون و
صدهزار پیاز لاله در 30 گونه‌ی گوناگون در آن جا کاشته شد؛ در جایی به
گستردگی نزدیک به سه‌و‌نیم هکتار. پیازهای لاله از سه گونه‌ی پیش‌رس،
میان‌رس و دیررس بودند. از آن پس یکی از رویدادهای هر ساله‌ی مردمان کُندر
برپایی جشنواره‌ی لاله‌هاست. درآمدی که از این راه به کُندریان سخت‌کوش
می‌رسد، به اندازه‌ی یکسال درآمدزایی آن‌هاست. پیداست که دشت لاله‌های
کُندر تا چه اندازه در اقتصاد و گذران مردم نقش دارد. همین جشنواره است که
از روستای کُندر گستره‌ای زیبا برای گردشگری ساخته است. در یکی دو سال
گذشته که همه‌گیری کرونا دشواری‌هایی پدید آورده است، جای برگزاری جشنواره
در محیطی روباز و برنامه‌هایی ویژه برای جلوگیری از ابتلای بازدیدکنندگان
به کرونا، درنظر گرفته شده است؛ هر چند در آغاز انتشار ویروس کرونا،
جشنواره برگزار نشد. به هر روی، نخستین باری که جشنواره‌ی لاله‌های کندر
برپا شد، در کمتر از 20 روز، 120 هزار تَن از این جشنواره دیدن کردند
(خبرگزاری ایرنا).
بهترین زمان برای رفتن به کندر و دیدن زیبایی‌های آن، در فصل بهار است.
در این فصل، سرتاسر کُندر سبز در سبز است و در همه‌جا لاله‌های بی‌شماری
دیده می‌شود. می‌توان به دیدنی‌های دیگر کُندر هم سر کشید؛ مانند آبشار
کُندر که دوری اندکی از روستا دارد و می‌توان با پیاده‌روی‌ای نه‌چندان
زیاد به آن رسید؛ یا رودخانه‌ای که «درسیلگ» نامیده می‌شود و از رودهای
فصلی روستای کُندر است. این رودخانه از دامنه‌ی کوه لیز سرچشمه می‌گیرد و
با گذر از کنار باغ‌ها، به رودخانه‌ی کرج راه می‌بَرد و دامن می‌کِشد.
رودخانه‌ی کُندر در دیده‌وری و تماشایی، کم‌مانند است.
کُندر و گستره‌ی دلربای آن، زیست‌بومی کوهستانی است. در آنجا هم می‌توان
نظاره‌گر طبیعتی دلپذیر بود و از نان‌های خوش‌طعم و فرآورده‌های لبنی
نیروافزای آن لذت‌ها بُرد و هم در خانه‌های خشت‌وگِلی روستا، در کنار
کُندری‌های خونگرم، ساعتی آسود. کندر و دشت لاله‌های آن در زیبایی
خیره‌کننده است!
*با بهره‌جویی از تارنماهای: امرداد ،کجارو؛ خبرگزاری برنا و مجله‌ی دلتا.