ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
بعضیها فقط در دل طبیعت آرام میگیرند و دلشان میخواهد تا فرصتی دست داد به دل جنگل بزنند. اما جنگل نوردی هم آداب خاص خودش را دارد، به خصوص اگر بخواهیم شب را هم در آن سر کنیم.
برای جنگل نوردی باید آمادگی بدنی خوبی داشته باشیم، چون تمام طول راه را باید پیاده طی میکنیم و اینطور نیست که بخشی از راه را با ماشین برویم، از ماشین پیاده شویم و خیلی شیک برویم جنگلنوردی. برای زدن به دل جنگل باید کمی هم با تجهیزات کوهنوردی و کمپینگ آشنا باشیم و اصول اولیه را بدانیم و باتوجه به مسیری که انتخاب کردهایم، از پس حمل کولهپشتی برای یک یا چند روز برآییم.
در فصلی مثل پاییز آب و هوا همیشه ثابت نیست، گاهی ممکن است آفتابی باشد و گاهی کاملا ابری و بارانی. پس آماده بودن برای پیادهروی در هر شرایط آبوهوایی ضروریست. بهترین کار این است که با راهنما و بهصورت گروهی حرکت کنیم؛ پابهپای دیگران قدم برداریم و هوس تنها قدم زدن بهسرمان نزند. نگهداری و مراقب از محیطزیست از وظیفههای هر طبیعتگردیست. خوب است با اکوسیستم جنگلها هم آشنا باشیم و روحیه تیمیمان را برای بودن در این فعالیت گروهی حفظ کنیم.
کسی که صبح با هدف جنگلنوردی از خانه بیرون میآید، نمیخواهد یک جای مناسب پیدا کند، چادر بزند و بساط چای را برپا کند. جنگلنورد قرار است بین درختهای تنومند راه برود.
مسیر جنگل نوردی گاهی دایرهای شکل است. هدفمان این است که با طبیعت دست و پنجه نرم کنیم، به راهپیمایی ادامه بدهیم، شب را در چادر بخوابیم و بعد از همانجایی که آمده بودیم، برگردیم. گاهی هم از یک سر جنگل وارد میشویم و بعد از یک یا چند روز پیادهروی در بین درختان، از نقطه دیگرش بیرون میرویم.
مسیرمان هر چه باشد، باید آنرا روی نقشه مشخص کنیم. جیپیاس و انواع مسیریابهای هوشمند چنانچه اینترنت جواب بدهد، کمک بزرگی به ما در پیدا کردن راه میکنند.
وقتی دستمان آزاد باشد، راحتتر راه میرویم، پس کولهپشتی یکی از اصلیترین وسایلیست که باید آماده کنیم. کولهپشتی هرچه سبکتر باشد بهتر است. البته حرفهایها یک کیف کمری هم برمیدارند و وسایل ضروری را دم دستشان میگذارند.
وسایل ما چند دسته هستند. یک گروه، وسیلههای بهداشتی مثل صابون، دستمال مرطوب، ضدآفتاب، پماد گزیدگی و داروهای ضدآلرژی. دسته بعدی وسایل ایمنی مثل هدلایت، باتوم کوهپیمایی، ترقه برای دور کردن حیوانات وحشی، سوت برای درخواست کمک، چاقو، کیت کمکهای اولیه و وسایلی برای برپاکردن آتش.
لازم است چند لایه لباس تنمان کنیم و بسته به فصل سفر جوراب اضافه و چکمه ساقدار، لباس گرم اضافه، کاپشن بادگیر، بارانی، کلاه و دستکش همراه ببریم.
به تعداد روزهایی که قرار است در سفر باشیم، وعده غذایی باید برداریم. غذاهای خشک و پرانرژی مثل خرما و آجیل مفیدند. این طور وقتها کنسرو بهدادمان میرسد. فقط یادمان باید باشد که هر کدام را باید۲۰ دقیقه بجوشانیم، چون در غیر اینصورت ممکن است دچارمسمومیت غذایی شویم.
ظرف و ظروف پخت و پز، قاشق و لیوان و بشقاب، آب آشامیدنی به اندازه کافی و کتری هم باید همراه ببریم.
اما اینها ضروریترین لوازم کمپینگ در جنگل نیستند. وسایلی مثل زیرانداز ضدآب انفرادی برای کیسه خواب، کیسه خواب، چادر ضدآب و وسایل آتشزنه لازم داریم. کبریت ضدآب، فندک و ژل آتشزنه خیلی مهماند و نباید آنها را از قلم بیاندازیم. لوازم جانبی موبایل مثل پاوربانک را هم نباید فراموش کنیم.
از مهمترین کارها در جنگل، روشن کردن آتش برای گرم شدن، غذا پختن و دور کردن حیوانات است. برای روشن کردن آتش باید چوبهای خشک را جمع کنیم، چوبهای خیلی کوچک و ریز را در پایین بچینیم، رویش را آتش زنه بریزیم و بعد کبریت بزنیم. بعد که آتش کمی خودش را گرفت، چوبهای بزرگتر را میچینم و موقع ترک جنگل حتما روی آتش خاک میریزیم و رویش را سنگ میچینیم تا آتش خفه شود.
در جنگل، این ماییم که وارد حریم حیوانات شدهایم و باید بلد باشیم با خطر چطور مواجه شویم. فرقی ندارد در کدام یک ازجنگل های ایران باشیم. در بییشتر این جنگلها، احتمال روبرو شدن با مار وجود دارد. اما خبر خوش اینکه است که بیشتر مارها، بیخطرند و کاری به کارمان ندارند. مارهای خطرناک هم الزاما به ما حمله نمیکنند. بیشتر مارهای سمی دم کوتاهاند و سرشان مثلثیشکل است.
اگر مار جلویمان سبز شد، بهتر است بیحرکت بمانیم یا آرام و عقبعقب از آن دور شویم. اما از آنجا که حادثه خبر نمیکند، اگر مار کسی را نیش بزند، یک کار مفید عکس گرفتن از مار است تا بشود نوع زهرش را تشخیص داد.
در بیشتر جنگلهای شمال، مثل جنگل های ارسباران ، خرس هم وجود دارد. خرسهای قهوهای علاقهای به نزدیک شدن به آدمها ندارند. اما اگر با خرسی رودررو شدیم، بهتر است در چشمانش خیره نشویم و جیغ نزنیم. ممکن است خونسردی در چنین شرایطی ساده نباشد، اما لازم است آرام بمانیم. در بدترین حالت میشود سنگ یا چوب به طرف خرس پرت کرد و دستها را مدام در هوا تکان داد.
کمتر پیش میآید گرگها به گروهی از آدمها حمله کنند. پس تا زمانیکه از همسفرانمان دور نشدهایم، جایمان امن است. اگر تنها ماندیم و گرگ به ما حمله کرد، میتوانیم سنگ و چوب بهسمتش پرت کنیم و حسابی سر و صدا راه بیندازیم. در این صورت یا کسی به کمکمان میآید یا گرگ دور میشود.
بخش زیادی از استانهای گیلان، مازندران و گلستان از جنگل پوشیده شده. گذشته از پارکهای جنگلی، جنگلهای بکری با شیبهای تند و ملایم وجود دارد که جان میدهند برای جنگل نوردی.
از تهران تا جنگل الیمستان حدود ۱۴۰ کیلومتر فاصله است. جنگلهای تالش از سختترین جنگلها برای جنگل نوردی است و جاده هراز ، را که دنبال میکنیم و ۲۵ کیلومتری آمل که به فرعی سنگچال بپیچیم،حدود ۲۳ کیلومتر بعد به راش میرسیم. جنگل باجی بخشی از جنگل بولاست، جایی حوالی مرز مازندران و سمنان.
مسیر جنگلهای دو هزار و سه هزار، از تنکابن شروع میشود و به منطقه کوهستانی میرسد. جنگل کالاهو در حوالی تنکابن، جنگل لاویج در نزدیکی نور و جنگل دالخانی رامسر هم گزینههای دیگری هستند.