اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی
اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

تور طبیعت گردی شمال




کارگروه طبیعت گردی باشگاه شیراز جوان با همکاری آژانس های کیاسان گشت پارس و آسمان فیروزه برنامه ی تور 6 روزه شمال را برگزار می کند

نوع برنامه سبک

پلان برنامه

حرکت ساعت 14 روز یک شنبه 17 شهریور

محل حرکت : جلو پارک خلدبرین .روبروی درب پارکینگ طبقاتی خلدبرین

حرکت تا کلاردشت (حدود 18 ساعت مسافت تا کلاردشت)

صبح دوشنبه 18 شهریور پس از استقرار در مجتمع کوهستانی حرکت از کلاردشت تا مازیچال  ، بازدید منطقه و گشت گزار در اطراف جنگل و غروب آفتاب بازگشت به اقامتگاه رودبارک.

صبح سه شنبه 19 شهریور بازدید جنگل عباس آباد و استفاده از تله کابین نمک آبرود و ساحل دریا غروب آفتاب بازگشت به اقامتگاه رودبارک.

صبح چهارشنبه 20 شهریور حرکت به سمت ساحل و شنا در ساحل دریای چمخاله و بازدید منطقه ، غروب آفتاب حرکت به اقامتگاه شفت.

صبح پنج شنبه حرکت از اقامتگاه شفت و بازدید و گشت شهر لاهیجان و سپس حرکت و بازدید سد و دریاچه منجیل و شب حرکت به سمت شیراز

به امید خدا حدود ظهر تا عصر روز جمعه شیراز خواهیم  بود

 

خدمات :

وسیله ی نقلیه دراختیار

بیمه حوادث

راهنمای طبیعت گردی

آموزش طبیعت گردی

 

هزینه ی برنامه :

اعضای فعال باشگاه شیرازجوان و همسفران آژانس : 420.000 هزارتومان.

 عموم شرکت کنندگان : 450.000 هزار تومان.

 کودک بدون صندلی : 50.000 هزارتومان

تمامی بلیت ها و ورودی ها مثل تله کابین و . . . به عهده خودتان می باشد

کارت عابر بانک

5894.6318.8622.8295

بنام نادر کرمی



برنامه فوق بصورت طبیعت گردی و گردشگری سبک بوده  و الویت نام نویسی با دوستانی می باشد که زودتر اقدام کنند ،

 

 در اقامتگاه ها تشک ، بالش و پتو فراهم می باشد اما برای برای رعایت بهداشت پیشنهاد می گردد که در صورت امکان کیسه خواب سبک مسافرتی یا پتوی مسافرتی و ملحفه و دیگر لوازم مورد نیاز شخصی همراه داشته باشید

همچنین اتاق های در اختیار هم دارای تخت ، کاناپه می باشد اما بدلیل زیاد بودن تعداد نفرات این تور بعضی از همراهان می بایست از امکانات کف خواب در اتاق ها استفاده کنند .

لوازم مورد نیاز و پیشنهادی:

کارت شناسایی

عینک آفتابی

کوله پشتی کوچک

کلاه آفتابگیر

کرم ضد آفتاب

کفش راحتی و یا اسپورت

جوراب و لباس اضافی

پاور بانک

حوله حمام کوچک

وعده های غذایی این برنامه  به جز صبحانه روز 21 شهریور به  عهده ی خودتان می باشد

کیسه پلاستیک جهت جمع آوری زباله خودتان

کمک های اولیه و داروهای شخصی

 

قوانین عمومی و الزامی:

حضور به موقع طبق زمانبندی اعلام شده

آگاه نمودن سرپرست از شرایط خاص مانند بیماری یا استفاده از هر نوع دارو.

رعایت مبانی و اصول محیط زیست و بهداشت فردی و گروهی

احترام به همراهان و رعایت اصول فرهنگی و اجتماعی

عدم سرپیچی از قوانین و دستورات سرپرست

جدا شدن از گروه فقط با اجازه و آگاه نمودن سرپرست

توجه : برای احترام به خود و دیگر همراهان سعی می کنیم برنامه دقیقا سر ساعت 14  آغاز گردد و امکان هماهنگی و پیگیری افراد دیر آماده نمی باشد.

پس لطفا پیش از ساعت مقرر در مکان آغاز برنامه حضور داشته باشید.

داشتن لوازم مناسب و نیاوردن لوازم خارج از کوله پشتی و دست و پا گیر و نیاوردن ظروف یکبار مصرف الزامی می باشد.

توجه : واپسین زمان نامنویسی عصر جمعه 15 شهریور

در زمان اجرای برنامه بستگی به شرایط آب و هوا احتمال تغیرات کوچکی به جز برنامه رفت و برگشت  در برنامه وجود خواهد داشت

نام نویسی فقط از طریق شماره مجازی واتساپ :   09014818416 (این شماره فقط برای ارتباط مجازی واتساپ می باشد و در تماس تلفنی پاسخگو نمی باشد)

برای نام نویسی ویژگی های خود و همراهان را همراه با عکس فیش پرداختی را ارسال فرمایید به شماره واتساپ اعلام شده:

نام و نام خانوادگی

نام پدر

کد ملی

سال تولد

شماره تلفن همراه

امیدواریم با همکاری شما این چند روز را به خوشی و تندرستی و در شرایط و محیطی خوب و با صفا طی کنیم .

چگونه تعمیرات چادر کوهنوردی خود را انجام دهیم

حتی مقاوم ترین چادر کوهنوردی نیز در بعضی شرایط، سوراخ و یا پاره می شود، اما تنها با یادگیری چند روش ساده، می توانید آن را تعمیر، و در صعودهای بیشتری از آن استفاده کنید .

در این مقاله به تعمیرات پارچه و میله های چادر کوهنوردی می پردازیم :

  • دوختن پارگی کوچک در پارچه ی چادر
  • دوختن درز های چادر به منظور جلوگیری از ورود آب به چادر
  • تعمیر پایه های شکسته و یا خم شده چادر

همچنین به یاد داشته باشید یادگیری این موارد، در طول عمر چادرشما نیز تاثیر گذاز خواهد بود .

وصله زدن شکاف های روی چادر :



چوب های تیز، سنگ و یا شاخه های درختان ، از عواملی می باشند که باعث ایجاد شکاف و پارگی روی چادر کوهنوردی شما می شوند. اگر در محیط کمپ و کوهنوردی، یک کیت دوخت و دوز و چند وصله اضافه با خود داشته باشید، می توانید به راحتی پارگی های دیوا ، بدنه و سطح بیرونی چادر را بدوزید . همچنین می توانید تعمیرات آن را در زمان برگشت به خانه انجام دهید .

وسایل مورد نیاز :

  • مقداری الکل
  • یک پارچه
  • قیچی
  • نوارچسب های ضخیم
  • وصله های منفذ دار( اگر قصد وصله کردن در و پنجره چادر دارید )

آموزش وصله زدن پارگی چادر :

پارگی را در سمت خارجی چادر پیدا کنید و با مقداری الکل و پارچه اطراف آن را تمیز کنید . تکه ای نوار چسب جدا کنید تا شکاف و اطراف پارگی را پوشش دهد . اگر اطراف پارگی را به خوبی بپوشانید، می توانید مطمئن باشید که وصله ی شما در برابر باران نیز مقاوم خواهد بود . پارچه ی چادر را روی یک سطح صاف قرار دهید و قسمت پشتی نوارچسب را از آن جدا کنید . حالا وصله را داخل سوراخ فشار دهید . به یاد داشته باشید اگر پارگی در قسمت های حساس چادر می باشد ( مثل نزدیک پایه )، بهتر است علاوه بر وصله کردن بیرون چادر، قسمت داخلی آن را نیز وصله بزنید . بگذارید وصله برای یک روز روی چادر قرار بگیرد و سپس چادر را جمع کنید .

اگر پارگی در قسمت در و یا پنجره چادر بود ، موارد زیر را انجام دهید :

پارگی چادر را روی یک سطح صاف قرار دهید . وصله های منفذ دار را روی شکاف چادر قرار دهید و قسمت پشتی را از حلقه ی نوار جدا کنید . ( داخل کیت موجود می باشد) نوار و وصله را با یکدیگر هم ردیف کنید و داخل سوراخ قرار دهید . بگذارید وصله برای یک روز روی چادر قرار بگیرد و سپس چادر را جمع کنید

توجه داشته باشید اگر پارگی و شکاف چادر عمیق و غیر قابل پوشاندن می باشد، بهتر است تا آن را برای وصله زدن صحیح به گارانتی و متخصصان دوخت و دوز بسپارید.

دوختن درزهای چادر به منظور جلوگیری از ورود آب به چادر :

بیشتر چادرهای کوهنوردی همراه با درزهای مهر و موم شده که توسط نوار های مخصوص دوخته می شوند، به فروش می رسند، اما برای تعمیر درزهایی که موجب ورود آب به چادر می شوند، تنها به یک چسب مایع نیاز دارید. درزهای چادر، آسیب پذیر ترین قسمت چادر می باشند، پس به شما توصیه می کنیم در هنگام صعود های خود به طور مرتب درز های چادر را چک کنید تا آثار پارگی و یا شکاف روی آن وجود نداشته باشد .

وسایل مورد نیاز :

  • یک تکه پارچه
  • الکل
  • چسب ( درزگیر مایع ) ( مطمئن شوید که درزگیر مناسب با جنس پارچه ی چادر خود انتخاب می کنید . پارچه های سیلیکونی نیازمند درزگیر متفاوتی نسبت به پارچه های پلیتان دارند )

چگونه استفاده از چسب های درزگیر :

چادر خود را در یک محیط گرم، آفتابی و روشن بر پا کنید تا به آسانی بتوانید تمام درز های آن را بررسی کنید . شما باید قسمت های زیرین کاور و قسمت های داخلی چادر را با درزگیر بپوشانید . اگر نوار درز هایی در چادر شما شل شده بودند، به آرامی قسمت هایی که می توانید پاک کنید را از آن جدا کنید، اما قسمت های سالم درز را دست نخورده رها کنید. درز را به آرامی با الکل و یک تکه پارچه تمیز کنید. درزگیر مایع را به محل مورد نظر بمالید. در بعضی موارد ممکن است خرابی یک درز، باعث شل شدن دیگر درزها شود ، پس بهتر است درزگیر را به تمام قسمت های حساس چادر بزنید. اجازه دهید تا درزگیر کاملا خشک شود .

تعمیر میله های چادر :

اگر میله های چادر شما دچار شکستی شده اند و یا بر اثر وزش باد های شدید خم شده اند ، باید سریعا به تعمیر آن ها بپردازید. برای اینکار می توانید میله های چادر را به طور کل تعویض و یا پس از رسیدن به خانه، به تعمیر آن ها بپردازید .

روش اول :

آسان ترین و سریع راه برای تعمیر میله های شکسته چادر، استفاده از لوله های کوچکی است که معمولا هنگام فروش در کنار چادر عرضه می شوند . اگر این لوله ها در پک چادر شما وجود ندارد، به راحتی آن ها را از فروشگاه ها خریداری کنید و در صعودهایتان با خود حمل کنید . این لوله ها، معمولا قطر بیشتری نسبت به میله های چادر دارند تا از لق خوردن آن ها جلوگیری شود . برای استفاده از این لوله ها :

میله ی شکسته را روی یک سطح صاف قرار دهید. گر میله خم شده است و کاملا نشکسته است، خیلی آرام آن را کج کنید تا صاف شود . لوله ی کمکی را بین میله های شکسته قرار دهید تا کاملا جای خالی را پر کند. شاید برای جا دادن لوله میان میله ها، به یک انبردست و یا یک تکه سنگ برای خم کردن قطعه های باز شده نیاز داشته باشید.با یک نوارچسب، چند بار محل اتصال میله ها با لوله را ببندید.

اگر میله های شما هنگام جا رفتن لوله شکست، باید قسمت شکسته را دوباره به هم متصل کنید . به یاد داشته باشید با این کار، میله های چادر شما هنگام جمع شدن، به شکل صحیح تا نخواهند شد و مجبور خواهید بود به صورت دستی آن را جمع آوری کنید.

روش دوم :

اگر این لوله های کمکی را در اختیار خود ندارید ، می توانید از میخ های چادر برای تعمیر میله ها استفاده کنید.

شکستگی میله را مشخص کنید و آن را روی یک سطح صاف قرار دهید. اگر میله خم شده است و کاملا نشکسته است ، خیلی آرام آن را کج کنید تا صاف شود . میخ چادر را در کنار میله های شکسته قرار دهید. محل اتصال میخ  با میله ها را چند بار با نوارچسب بپوشانید . حالا به راحتی می توانید از میله ها برای برپایی چادر استفاده کنید.


منبع : Rei.com

تکنیک های دوچرخه سواری کوهستان

همه نکات مثبت یک تکنیک، در زمانی که با دوچرخه بالا می روید یا در حال پایین آمدن از تپه ها هستید، خود را نشان می دهد. در اینجا می خواهیم به برخی از تکنیک های ساده اما موثر اشاره کنیم. اما منظورمان فقط این نیست که آسیب نبینیم،بلکه این تکنیک ها به نوعی سبک و ظرافت دوچرخه سواری کوهستان است.

چند راهنمایی

وضعیت عمومی بدن بر روی دوچرخه

بدن خود را بر روی دوچرخه آزاد و رها نگه دارید.زانو و آرنج خم شده در کنترل زمین زیر پایتان، هنگام دوچرخه سواری بسیار به شما کمک می کند. شما می خواهید که دوچرخه بیشتر فشار زمین را بگیرد،پس وزن خود را بر اساس ویژگی های زمینی که بر روی آن دوچرخه کوهستان خود را می رانید، انتقال دهید.

نقطه نگاه شما بر روی دوچرخه

تمرکز نگاهتان هنگام دوچرخه سواری باید ۳ تا ۴ متر جلوتر باشد، تا بتوانید تغییر مسیر و موانع را ببینید تا واکنش مورد نیاز را به موقع انجام دهید. اگر به سنگ ها و گیاهان اطراف خیره شوید، احتمال ضربه دیدن شما زیاد است. در مقابل نگاهتان را مستقیم به مسیر روبرو متمرکز کنید، تا بهتر بتوانید مسیر خود را بپیمایید.

نحوه استفاده از دنده ها

انتخاب دنده صحیح در جاده کوهستانی می تواند در ابتدای کار بسیار چالش برانگیز باشد. فقط به یاد داشته باشید که نگاهتان به روبرو باشد تا بتوانید به دقت محاسبه کنید. اگر در حال رسیدن به سربالایی هستید،دنده خود را به دنده پایین (دنده سنگین ) تغییر دهید. اگر هم در مسیر دانهیل قرار دارید،دنده دوچرخه را به دنده بالا (دنده سبک) تغییر دهید.

پایین آمدن از تپه با دوچرخه کوهستان

وضعیت صندلی در دانهیل

مهیج ترین قسمت دوچرخه سواری کوهستان ،زمان پایین آمدن ار تپه هاست که می تواند برای دوچرخه سواران مبتدی کمی تهدید آمیز باشد. قبل از هر چیز صندلی خود را پایین ببرید تا بین نشیمنگاه و صندلی شما فاصله باشد. این کار باعث می شود که عکس العمل مناسب را در زمان پایین آمدن و مواجه با مسیرهای متفاوت نشان دهید. با این کار هنگام مواجه شدن با دست انداز های غیر منتظره ،از پرت شدن و کوبیده شدن صندلی به پایتان جلوگیری می شود.

وضعیت بدن در دانهیل

بدن خود را پایین نگه دارید، به طوری که عملا نشیمنگاه شما نزدیک به کمک فنر چرخ عقب باشد. مطمئن شوید که روی صندلی نشسته اید و زانوهایتان خم است.این کار باعث می شود که فشار و ضربه ناشی از زمین به شما وارد نشود و وزن شما را عقب نگه دارد؛در نتیجه امکان افتادن شما از روی فرمان دوچرخه را کاهش می دهد.

زمانی که پدال نمی زنید،پاهای خود را در حالت متوازی قرار دهید؛زانو و آرنج خود را خم کنید و عضلات تان را رها و شل کنید، تا به راحتی در برابر تغییر شرایط مسیر، واکنش نشان دهید. ضمنا از محکم گرفتن فرمان دوچرخه جلوگیری کنید.

چگونه ترمز بگیرید

ترمز گرفتن در دوچرخه سواری کوهستان ، باید ثابت و کنترل شده باشد. بیشتر قدرت ترمز گرفتن شما از ترمز جلو است؛ اما ناگهانی و یا با تمام انگشتان ترمز گرفتن باعث می شودکه از روی فرمان پرت شوید. در عوض به آرامی ترمز بگیرید و به شکل همزمان ترمز عقب و جلو را بگیرید تا تعادل برقرار شود. همیشه قبل از رسیدن به مانع روبرو ، به آرامی ترمز بگیرید تا از آسیب دیدگی خود جلوگیری کنید.

تکنیک های پیشرفته دانهیل

پایین آمدن از روی تخته سنگ ها،از تکنیک های پیشرفته دانهیل است وتنها باید توسط دوچرخه سواران حرفه ای صورت گیرید. اگر شما در حال تجربه دوچرخه سواری کوهستان هستید و اعتماد به نفس شما به اندازه بالا است،تمام دستورالعمل ها را باید با احتیاط و تاکید بیشتر انجام دهید.:

  1. نشیمنگاه خود را عقب و بالای زین دوچرخه نگه دارید.
  2. آرنج ها خم و بدن به سمت پایین باشد.
  3. به هر دو ترمز اتکا کنید، اما ببیشتر از ترمز عقب استفاده کنید.

آداب سواری بر روی دوچرخه کوهستان

  1. سرعت خود را کنترل کنید.
  2. همیشه عملکرد مناسب در مسیرهای دشوار داشته باشید. در مسابقات انفرادی دوچرخه خود را بلند کنید و پیاده مسیر را بالا بروید.
  3. هر زمانی که از کنار دوچرخه سوار دیگری عبور می کنید از سمت چپ بگذرید.
  4. حق تقدم در مسیر با کوهنوردان، اسب سواران و دونده هاست(در برخی مسیرهای خاص)

همه این ها در صورتی است که شما ابتدا دوچرخه مناسب با شرایط فیزیکی خود را انتخاب کرده باشید.

منبع : کراس

هم هوایی در ارتفاع

هم هوایی نیازی ضروری است شاید شما از آن دسته کوه نوردانی باشید که سالی چندبار پا بر دامنه ها می گذارید و البته در آن معدود دفعات نیز سعی دارید تا قله ای مرتفع در اطراف شهرتان را صعود نمائید.
شاید هم کوه نوردی حرفه ای باشید که هر چند سال یکبار به قلل مرتفع خارج از کشورتان صعودهایی را تدارک می بینید.

چیزی که در میان تمامی انسانها در صعود به قلل مرتفع مشترک است نیاز ی است که به تطابق با ارتفاع یا هم هوایی acclimatizationn دارند. در واقع هر انسانی که قصد صعود به ارتفاعی بیش از ارتفاع محل زیست خود را دارد نیاز است تا ابتدا خود را از لحاظ آمادگی جسمانی به حدی مطلوب برساند. بخشی از این افزایش آمادگی جسمانی تطابق با ارتفاع یا هم هوایی است.

شیوه های صعود به قلل مرتفع

کوهی را تصور کنید با ۳ مرحله کمپ در ارتفاع بالا, در حالی که کمپ اصلی این کوه نیز در ارتفاعی برابر با بلندترین کوههای محل زندگی ما قرار دارد. بطور مثال کمپ اصلی کوه اورست در ارتفاع ۵۳۶۰ متری است یا کمپ اصلی چوآیو در ۵۶۰۰ متری قرار گرفته. دقت کنید شما قرار است بیش از ۵۰ روز را در ارتفاعی نزدیک به قله دماوند بمانید در حالی که تعداد کمی از روزهای صعودتان را هم بالاتر از کمپ اصلی به سر می برید.

این امر در کوههای کم ارتفاعتر نیز صادق است, مثلا ارتفاع کمپ اصلی کوه پرطرفدار لنین در پامیر ۳۷۰۰ متر است یا کمپ اصلی کوه خان تنگری در تیان شان در ارتفاع۴۰۰۰متری بر پا می شود که درست ارتفاعی است برابر با قلل مرتفع رشته کوههای البرز و زاگرس.

همانطور که می دانیم مهمترین عاملی که ما را نیازمند هم هوایی می کند کمبود فشار سهمی اکسیژن در ارتفاع است. گرچه در هر هوایی و در هر ارتفاعی میزان درصد اکسیژن (۲۱%) تغییری نمی کند اما تعداد مولکول های اکسیژن در هوای رقیق کمتر می شود و در نتیجه بدن برای رفع نیاز خود به اکسیژن, به تلاش بیشتری می پردازد. همین مسئله ساده توجیه گر نیاز بدن به تطابق با ارتفاع بالا است.حال نخستین واکنش بدن در مقابله با این کمبود اکسیژن افزایش تعداد تنفسها به شکل ارادی یا غیر ارادی است, نکته ای که بخصوص در یکی دو شب نخست اقامت در کمپ اصلی و بویژه هنگام خواب با آن مواجه خواهیم شد.

گرچه عوارض ارتفاع گاها تنها به همین مورد خلاصه نشده و علاوه بر افزایش تعداد تنفس شاهد: بی اشتهایی، تهوع و استفراغ, خستگی و ضعف, گیجی و سردرد, بی خوابی (قطع و وصل تنفسی) , عدم تشخیص صحیح, خواب های آشفته و … نیز خواهیم بود.

آغاز صعود:

آغاز هر صعودی باید همراه باشد با لمس ارتفاع بالاتر و بازگشت به کمپ پائینتر. در واقع این شیوه تاییدی است بر اصل صعود به ارتفاع بالا، خواب در ارتفاع پایین. باید بدانیم تاثیر لمس کمپ بالا همراه است با افزایش گلبولهای قرمز جهت اکسیژن گیری بهتر. این نکته که همراه است با افزایش غلظتهای هماتوکریت و هموگلوبین ضرورتا نمی تواند مفید باشد, چرا که افزایش غلظت خون از عوازض آن است.

در هر صورت بدن این آمادگی را دارد روز بعد یا روزهای بعد برای شب مانی در ارتفاع بالاتری کمپ اصلی را ترک نماید. این روند تا لمس آخرین کمپ باید ادامه یابد, یعنی لمس کمپ بالاتر, بازگشت برای شب مانی به کمپ پائین و مجددا روز بعد صعود برای شبمانی به کمپ بالاتر. بدین شکل با لمس آخرین کمپ و بازگشت به کمپ اصلی پروسه هم هوایی به انتها خواهد رسید.

اینک پس از چند روز استراحت در کمپ اصلی و تغذیه بهتر می توانید با اتکال به وجود کمپهای بالاتر صعود نهایی را به شکل پله ای و کمپ به کمپ آغاز نمائید.

الگوهای تجربی در هم هوایی

در مناطق مختلف عموما شاهد شیوه های مختلفی در هم هوایی خواهید بود. به طور مثال شیوه های هم هوایی روسها با غربیان متفاوت است و ایشان بر اساس پارامترهای تجربی خود هم هوایی می کنند.
در واقع روسها آن چیزی را که به عنوان لمس کمپ بالاتر از آن یاد کردیم اجرا نمی کنند و پس از صعود به کمپ بالا نخستین شب را در آنجا اطراق می نمایند و روز بعد به کمپ پائینتر باز می گردند. ایشان همچنین معتقدند در صورتیکه فرد پس از یک شب اقامت در ارتفاع بالاتر دچار مشکل نشد می تواند به ارتفاعی بالاتر صعود و خود را در ارتفاعی فراتر هم هوا نماید.

البته این حالت هم هوایی تنها تا دو کمپ بالاتر اجرا می شود و در نهایت فرد می باید به کمپ اصلی برای تجدید قوا باز گردد. این روند شاید برای آن دسته از کوه نوردانی که در مکانی بیش از ارتفاع معمول شهرها (۱۵۰۰ متر) زندگی می کنند طبیعی باشد, اما برای سایر کوه نوردان, بخصوص کوه نوردان غربی که در شهرهایی با ارتفع کوتاه ساکن هستند می تواند خطرناک باشد.

هم هوایی در صعودهای آلپی

سال ۱۹۸۰ راینولد مسنر در صعود انفرادی خود به اورست دوره هم هوایی خود را تنها در مدت ۲ شب و سه روز سپری نمود (البته وی پیش از حضور در تبت دوره ای را بر روی کوه کلیمانجارا به تمرینات بدنسازی و هم هوایی پرداخته بود). در واقع مسنر پس از رسیدن به کمپ اصلی و چند روز اقامت در آنجا به تنهایی به سمت گردنه شمالی در ارتفاع ۷۵۰۰ متر حرکت کرد. وی در بازگشت و با چند روز استراحت مطلق در کمپ اصلی خود را مهیای صعود نهایی به اورست نمود.

وی نهایتا در تلاشی سه روزه توانست از جبهه شمالی به قله اورست دست یابد, مسنر در بخشی از مسیر صعود با گذر عرضی (تراورس) از راهی نو خود را به دهلیز شمالی رسانده و از آنجا راهی قله شد.
امروزه کوه نوردانی که قصد صعود سبکبار (آلپی) را دارند با همین شیوه خود را به اوج هم هوایی رسانده و در نهایت آماده و مهیای صعود به قلل مرتفع می شوند.

نکته:

– هنگام رسیدن به کمپ اصلی برای آغاز صعود تعجیل نکنید و ترجیحا یک یا چند روز نخست را به استراحت بپردازید. این امر بویژه برای کسانیکه قصد صعود به قلل مرتفع و صعب العبور پامیر و تیان شان را دارند و با بالگرد وارد کمپ اصلی می شوند الزامی است.
– ارتفاع زدگی عاملی نیست که تنها با صعود به ارتفاع بالاتر حادث شود, بلکه مهمترین امر در ارتفاع زدگی سرعت زیاد صعود به ارتفاع بالاتر, شدت بالای فعالیت و میزان زیاد حمل بار می باشد.

– باید بدانیم هر ارتفاعی نیازمند هم هوایی اختصاصی است و برای رسیدن به هر کمپی می باید پروسه هم هوایی شامل لمس کمپ بالا, بازگشت به کمپ پائینتر و بعد صعود و شب مانی در کمپ بالاتر را اجرا کنیم.
– در طول دوره هم هوایی نیاز به شبمانی در کمپ آخر نیست و همان لمس کمپ آخر می تواند بیشترین تاثیر را در هم هوایی نهایی داشته باشد و باید بدانیم در ارتفاع بالای ۷۰۰۰ متر نه تنها تطابق با ارتفاع معنا ندارد, بلکه پس رفت نیز حادث می شود.
– تغییرات آب و هوا و خرابی هوا بیشترین نقش را در بهم زدن روند هم هوایی دارد.

– گاهی بدلیل عدم تطابق با ارتفاع, ممکن است نیاز به چند روز اقامت در کمپ اصلی را پیدا کنید, پس بدون داشتن استرس در از دست دادن زمان, سلامتی را بر زود هم هوا شدن ارجح بدانید.
– تفاوتهای فردی قابل ملاحظه ای در توانایی افراد جهت تطابق با ارتفاع وجود دارد. برخی به سرعت با ارتفاع تطابق می یابند و برخی نیازمند دوره های زمانی طولانی تری برای هم هوایی هستند.

– پیش از رسیدن به کمپ اصلی و حتی در کشور خود می توانید پروسه هم هوایی را با صعود به قلل بالای ۴۰۰۰ و ۵۰۰۰ متری در دسترس آغاز کنید. اما باید بدانید هم هوایی امری است کوتاه مدت (حداکثر دو هفته) و به صرف یک چنین هم هوائیی نمی توانید در صعود به قلل مرتفع ریسک نمائید و به سرعت به ارتفاعات بالاتر بروید.
– تطابق با ارتفاع با عدم وجود بیماریهای ناشی از ارتفاع و بهبود کیفیت خواب مشخص می گردد و به اصطلاح معروف: هر کس در ارتفاع خوب بخورد و خوب بخوابد, خوب هم هوا شده است.

منابع : http://iranmountainmedicine.blogfa.com

کدام وسایل برای برنامه‌های کوهنوردی ضروری هستند؟

کوهنوردی یکی از ورزش‌ها یا از جمله تفریحات است. برای برخی نیز کوهنوردی به عنوان شغل اصلی یا بخش الزامی شغل اصلی است.پیمایش مسیرهای فنی در کوهستان، با استفاده از ابزارهای فنی و درگیر شدن با مسیرهای سنگی و یخی را کوه نوردی می‌نامند. برای صعود مؤثر به کوه‌ها نیاز به ابزارهای متفاوتی است. البته در هر صعود بسته به نوع صعود، منطقه مورد نظر، زمان و فصل اجرای برنامه ممکن است ابزار و تجهیزات متفاوتی مورد استفاده قرار گیرد. در این مطلب وسایل لازم کوهنوردی را از دیدگاه انفرادی و گروهی مورد بررسی قرار داده‌ایم.

لوازم مورد نیاز برای کوهنوردی

وسایل انفرادی

موارد ذکر شده برای وسایل انفرادی می‌توانند برای برنامه‌های بیشتر از یک روز مورد استفاده قرار بگیرند. کوهنوردان با توجه به مدت زمان برنامه و فصل صعود و کوهپیمایی وسایل خود را می‌بندند. مهم‌ترین وسایل یک کوهنورد کفش، کوله و کیسه خواب وی می‌باشند.

  1. کفش: بهترین نوع کفش برای کوه، پوتین است، به دلیل اینکه مقاوم است، تخت مناسبی دارد و به‌خوبی می‌تواند مراقب مچ پا و خود پا باشد. کفش کوه نه آن‌قدر باید تنگ باشد که ایجاد ناراحتی کند و نه گشاد باشد که باعث تاول شود.رویه آن می‌تواند، هم از جنس طبیعی چرم باشد و هم از جنس مواد مصنوعی. چرم طبیعی بسیار مناسب است، به دلیل اینکه قابل انعطاف است و به خوبی عمل تهویه را انجام می‌دهد. امروزه کمتر از این نوع کفش استفاده می‌کنند ولی چرم هم طرفداران خودش را دارد. پس از هر بار استفاده باید کفش را شست، قالب زد (به ویژه در کفش‌های چرمی) و سپس در هوای آزاد و دمای متعادل خشک کرد و واکس زد تا انعطاف خود را از دست ندهد.
  2. انواع کوله پشتی: در برنامه‌های یکروزه یا کمتر لازم نیست حتما یک کوله‌پشتی با کلی وسیله با خود حمل کنید. از یک کیف کمری کوچک نیز می‌شود استفاده کرد. در برنامه‌های چند روزه به دلیل اینکه امکان دارد دسترسی به منابع غذایی غیر ممکن باشد، باید یک کوله با خودتان ببرید. کوله کوه‌پیمایی از جنس پارچه‌های ضدآب و مقاوم ساخته می‌شود. وزن کوله باید به گونه‌ای باشد که به کمر فشار نیاورد و خسته کننده نباشد.اگر بخواهید یک برنامه چند روزه بروید و تمام وسایل کوهپیمایی را با خود ببرید و از آمادگی جسمانی خوبی هم بهره‌مند باشید باید حداکثر حجم کوله‌پشتی‌تان معادل ۲۵ تا ۳۰ لیتر باشد.
  3. کیسه خواب: کیسه خواب یک جزء مهم و اساسی در کوهنوردی به حساب می‌آید، به دلیل اینکه هم مانع نفوذ رطوبت می‌شود و هم در مقابل سرما از ما مراقبت می‌کند. از همه مهم‌تر اینکه هیچ‌کس از یک خواب راحت در یک کیسه خواب گرم و نرم بدش نمی‌آید.در یک کوه‌پیمایی یکروزه یا کمتر که زمان رفت و برگشت مشخص است، نیازی به کیسه خواب نیست. در تابستان زیر سایه یک درخت و در زمستان کنار آتش می‌توانیم خواب لذت‌بخش کوتاهی داشته باشیم اما در سفر‌های چند روزه، حتما به یک کیسه خواب نیاز خواهیم داشت. کیسه خواب با ظرفیت‌های یک و دو نفره طراحی می‌شود و در ۲جنس متفاوت پر(قو یا مرغ) و الیاف مصنوعی (پشم شیشه) موجود است.
  4. پیراهن و شلوار پلار
  5. کاپشن و شلوار بادگیر
  6. کت پر یا ویسکوز یک پوش
  7. انواع کلاه کوهنوردی
  8. انواع دستکش کوهنوردی
  9. جوراب کوهنوردی: جوراب علاوه بر اینکه باعث گرم کردن پاها می‌شود، مانع از اصطکاک بین پا و کفش نیز می‌شود که این موضوع بیشتر ویژگی جوراب‌هایی است که از الیاف مصنوعی و پشم درست شده‌اند. بهتر است از جوراب‌های نخی استفاده نکنید چون خیس شده و باعث تاول زدن پا می‌شود.
  10. عینک کوهنوردی: یک عینک مناسب برای کوه عینکی است که: امواج ماورای بنفش را تا حد زیادی کم کند، اختلاف سطح در دید ایجاد نکند، به درستی روی صورت بنشیند و فیکس شود، در برابر باد و توفان مقاوم باشد، چشم‌ها را در برابر خار و خاشاک یا ذرات یخ محافظت کند و اطرافش پوشیده باشد (برای مناطقی که امکان کولاک در آن وجود دارد).
  11. باتوم (چوب دست اسکی)
  12. انواع گتر کوهنوردی
  13. شنل باران (پانچو)
  14. زیرانداز (اسفنجی یا بادی)
  15. کلنگ کوهنوردی
  16. طناب انفرادی و کارابین
  17. یخ شکن (کرامپون)
  18. جعبه کمکهای اولیه
  19. پتوی نجات
  20. بطری آب: بطری‌های آب معمولاً از پلاستیک، شیشه یا فلز ساخته شده‌اند. بطری‌های آب در اشکال، رنگها و حجم‌های مختلف در دسترس هستند. بهتر است از بطری‌های فلزی یک لیتری برای برنامه‌های کوهنوردی خود استفاده کنید.
  21. فلاسک چای
  22. چراغ قوه (دستی یا پیشانی با باتری اضافی)
  23. قطب نما
  24. سوت: در مواقع اضطراری و خطر و برای پیدا کردن همراهان خود باید سوت به همراه داشته باشید. سوت‌های کشیده بدون توپک و غیرفلزی مناسب برای کوهنوردان است.
  25. خمیر دندان و مسواک
  26. ظروف غذا
  27. وسایل دوخت و دوز
  28. حوله کوچک
  29. کارت شناسایی
  30. کبریت و فندک-شمع
  31. چند برگ روزنامه
  32. بشقاب، قاشق، لیوان، چاقو، دربازکن‌ کنسرو
  33. وسایل پاک کننده
  34. دستمال کاغذی
  35. دفترچه یادداشت و مداد

نمونه وسایل لازم برای کوهنوردی


وسایل گروهی

برای برنامه‌های کوهنوردی چند روزه به هیچ عنوان تنهایی سفر نکنید مگر اینکه تجربه شما زیاد باشد و قبل از سفر مسیر خود را کاملا با افراد آشنا در جریان بگذارید. بهتر است همیشه با گروه به ارتفاعات بروید و قله‌های مختلف و جاهای بکر را بازدید کنید. بعضی از وسایل زیر را می‌توانید بین همراهان خود تقسیم کنید. برای مثال هر فردی لازم نیست چادر کوهنوردی داشته باشد می‌توان یک چادر ۴ یا ۱۰ نفره تهیه کرد و با دیگران جای خواب را سهیم شد.

  1. چادر کوهنوردی: چادر یکی از مهم‌ترین وسایل در کوهنوردی، خانه متحرک یک طبیعت‌گرد و یک وسیله گروهی است، زیرا در مقابل گرما، سرما، باران، برف واز ما به‌خوبی مراقبت می‌کند در انتخاب چادر عوامل متعددی از جمله نوع برنامه .ارتفاع .فصل اجرای برنامه. آب و هوا.تعداد افراد و اهمیت دارد.به طور کلی چادرها به دو نوع کمپینگ و ارتفاع تقسیم می‌شوند.
  2. ارتفاع سنج
  3. صندلی سنگنوردی (هارسن(
  4. انواع کارابین‌های مورد نیاز لازم
  5. چراغ روشنایی (گازی)، فانوس شمعی
  6. کتری، قوری
  7. چراغ خوراک‌پزی: چراغ خوراک پزی یکی از لوازم بسیار کاربردی برای کوهنوردان خصوصا در فصول سرد سال میباشددر زمستان که دمای هوا در کوهستان غالبا زیر صفر است یک چراغ گازی ایمن کاربردی بسیار دارد. از گرم کردن غذا یا آب کردن یخ و برف ودر زمستان یک کوهنورد با نوشیدن چای داغ گرم شده و با خوردن یک وعده غذای گرم هم اشتهای بهتری خواهد داشت و هم اینکه جذب و هضم غذا راحتتر بوده و کالری کمتری مصرف میکندلذا داشتن یک چراغ خوراک پزی ایمن بسیار کاربرد دارد و برای یک صعود زمستانی فوق العاده مفید است.
  8. نقشه، کروکی، گزارش برنامه
  9. بیلچه
  10. مجوز برنامه: باشگاه های کوهنوردی دارای مجوز رسمی از هیئت کوهنوردی و اداره ورزش استان با فعالیت مستمر همیشه با حضور مربیان و پیشکسوتان با تجربه برنامه های خود را اجرا می کند اما گروه‌های کوهنوردی فاقد مجوز و نیز فاقد نظارت به هیچ وجه قابل اطمینان نبوده و در صورت بروز مشکلات عدیده‌ای که در برنامه‌های کوهنوردی بعید نیست پیگیری موضوع بسیار دشوار خواهد بود.
  11. وسایل عکاسی

نمونه‌ وسایل لازم برای کوهنوردی

در آخر بهتر است بدانید که هر باشگاه کوهنوردی دارای یک کادر اجرایی مسئول در زمینه‌های فنی، امدادی، مالی و باشد که در حیطه کاری خود دارای مهارت و تجربه و نیز تعهد باشند. معمولاً باشگاه ‌های کوهنوردی برنامه‌های آتی خود را در تقویم‌هایی ششماهه و یا یکساله تدوین نموده و در دسترس علاقه‌مندان قرار می‌دهند.