اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

برنامه های هفته چهل و سوم، سال 98

آموزش طبیعت گردی آموزش کوهپیمایی امداد و نجات کوهستان آموزش دوچرخه سواری کوهستان آموزش برف و یخ آموزش جهت یابی در طبیعت
نادر چهارشنبه 18 دی 1398 ساعت 21:07
0 نظر

آمادگی برای شرکت در برنامه های کوهنوردی

کوهنوردی یک ماجراجویی تمام عیار است که به هیچ عنوان نباید آن را دست کم گرفت. علاوه بر آشنایی با نحوه صحیح پیمایش می بایست با مواردی مانند نقشه خوانی، جهت یابی و کار با طناب نیز آشنا بوده و درک درستی نیز از وضعیت آب و هوایی منطقه ای که می خواهید در آن اقدام به کوهیپیمایی کنید داشته داشته باشید. حتما از سازمان های معتبر و یا دوستانی که تجربه کوهنوردی در محل مورد نظر شما را دارند راهنمایی بگیرید.
آماده سازی و برنامه ریزی برای کوهنوردی
برای آماده سازی و برنامه ریزی صعودتان وقت بگذارید. اگر برای برنامه ریزی و آماده سازی تان به خوبی وقت بگذارید شانس شما برای صعودی موفق و لذت بخش بسیار بسیار بیشتر خواهد شد. برای شناخت مسیرهای پاکوب و رایج وقت بگذارید، از دوستانتان کمک بگیرید و یا در اینترنت (با استفاده از منابع مختلف) جستجو کنید. صرف نظر از اینکه صعودی یک روزه در نزدیکی محل زندگیتان دارید و یا در برنامه ای یک ماهه شرکت می کنید، بسته لوازم کاربردی کاملی به همراه ببرید. همیشه پیش از شروع کوهنوردی وسایلتان را چک کنید، باور کنید اینکه هنگام صعود متوجه شوید یخ شکن هایتان را جا گذاشته اید اصلا خوب نیست!!
کفش مناسب کوهنوردی
در کوهنوردی کفش شما سرمایه ی شماست! در تمام  رشته های کوهنوردی اعم از سنگ نوردی ، کوهپیمایی ، جنگل پیمایی و …. کفش، مهمترین و اولین وسیله به حساب می آید. با توجه به اهمیت پوشیدن کفش مناسب، ویژگی های مهم و نکات کلیدی در انتخاب کفش مناسب کوهپمایی و کوهنوردی را به طور خلاصه شرح می دهیم:
الف- مشخصات کفی و رویه کفش کوهنوردی
رویه ی کفش می بایست :
۱- محکم و قابل ارتجاع باشد.
۲- ضد آب باشد. (برای برنامه های غیر زمستانه و یک روزه، به خوبی مقاوم در برابر آب باشد کافی ست)
۳- قابلیت تعریق داشته باشد.
۴- تا حدی برای راحتی پا، نرم و قابل انعطاف باشد.
۵- در برابر سرما، گرما و عوامل محیطی مقاوم باشد.
۷- بندها تا نزدیکی پنجه ی پا ادامه داشته باشد.
۸- تا روی پا و قوزک ها را بپوشاند.
در گذشته رویه کفش کوهنوردی را از چرم و بسته به نوع کاربرد آن ها را دو و یا چند لایه می ساختند. اما امروزه این کفش ها به دلیل سنگینی و عدم امکان تنفس پا در کفش، چندان متداول نبوده و از موارد زیر برای ساخت رویه استفاده می شود.
پارچه های کورتکس و سیمپاتکس (Core-tex & Sympatex) که یک طرفه بوده و در برابر رطوبت و باد عایق بوده و امکان تنفس پا در داخل کفش را فراهم می آورند.
مواد کولار که پارچه ی ضربه گیر هستند و برای کوهنوردی در مسیرهای سنگلاخ بیشتر استفاده می شود.
رویه های از جنس تین سولت (Thinsulate) که برای حفظ گرمای پا بسیار مناسب بوده و از این رو برای تولید کفش های زمستانه بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد.
کفی کفش کوهنوردی می بایست :
۱- چسبندگی و اصطکاک خوبی داشته باشد.
۲- خاصیب ضربه گیری داشته باشد.
۳- عاج های عمیق و مقاوم در برابر سایش داشته باشد.
۴- وضعیت استقرار کف پا را در داخل کفش حفظ کند.
۵- انعطاف پذیری مناسبی (با توجه به نوع کفش و برنامه) داشته باشد.
شناخته شده ترین کفی کفش کوهنوردی برندی ایتالیایی به نام ویبرام است که لایه ای ترکیبی از کربن و لاستیک و با استحکام و ضد لغزش است. تقریبا تمامی کمپانی های مختلف و معتبر تولید کفش از این برند در ساخت کفش هایشان استفاده می کنند.
ب- راهنمای انتخاب و خرید کفش کوهنوردی
باید دقت کرد که برنامه های طبیعت گردی و کوهپیمایی متفاوت نیاز به کفش های متفاوتی هم دارند. هنگام خرید علاوه بر دقت به موارد بالا، باید کفشی مناسب برنامه مورد نظرتان انتخاب کنید. اندازه ساق کفش کوهنوردی می بایست بین ۱۴ تا ۱۹ سانتی باشد. همچنین این کفش ها دارای تاریخ انقضای ۲ تا ۵ سال هستند، بنابراین هنگام خرید حتما به تاریخ تولید دقت کنید. توجه به قیمت، گارانتی و برند کفش نیز مسلما به داشتن خریدی بهتر کمک می کند.
نکات مهم در انتخاب و خرید کفش کوهنوردی:
 ۱- کفش کوهنوردی می بایست ۱ تا ۱/۵ شماره از کفش معمولی شما بزرگتر باشد تا هنگام پایین آمدن به نوک پا فشار نیاورد. دقت کنید که کفش کوهنوردی به هیچ عنوان جا باز نمی کند !!!
۲- هنگام امتحان کردن کفش جوراب ضخیم بپا کنید و ترجیحا بعد از ظهر (به دلیل تغییر اندازه پا) اقدام به خرید کنید.
۳- پس از پوشیدن کفش و بستن بند آن، روی یک پای خود ایستاده و با پای دیگر خود به دیوار ضربه وارد کنید. اگر کفش مناسب باشد در این حالت هیچ‌‌گونه ضربه‌ای به طور مستقیم به پایتان وارد نمی‌شود.
۴- مطمئن شوید که کفش از قوزک پایتان محافظت می کند.
۵- پیش از بستن بندها، پایتان را تا جایی که امکان دارد در داخل کفش به قسمت جلو برانید و پنجه‌ی پایتان را کاملاً در جلوی کفش قرار دهید در این هنگام باید به اندازه حداقل قطر یک انگشت، پاشنه با انتهای کفش فاصله داشته باشد.
تغذیه در کوهنوردی
مطمئن شوید که غذا و آب کافی با خود همراه دارید. به طور کلی هرچه ارتفاع پیمایش بیشتر می شود می بایست از خوراکی هایی که نیاز به آب و اکسیژن کمتری دارند استفاده کرد تا به این ترتیب از بروز مشکلات گوارشی جلوگیری شود. خوراکی های سنگین تر برای جلوگیری از ضعف بدنی هنگام فرود مصرف شوند. هنگام کوهنوردی حتما مواد دارای کربوهیدرات مانند نان و سیب زمینی مصرف کنید؛ چرا که کربوهیدراتها به سرعت هضم شده و سوخت لازم برای ادامه فعالیت را بخوبی در اختیار کوهنورد قرار می دهند. آزاد کردن انرژی از چربی ها در بدن به اکسیژن و آب زیادی نیاز دارد، بنابراین در ارتفاعات بالا از مواد غذایی چرب استفاده نکرده و فواصل زمانی تغذیه تان را طوری تنظیم کنید که بدن از ذخیره چربی هایش بیش از اندازه استفاده نکند. در طول مسیر آب به مقدار کافی بنوشید تا دچار سرگیجه و ضعف ناشی از دی هیدراته شدن نشوید.
اگر در مسیرهای دور از منابع آبی کوهپیمایی می کنید حتما بیش از مقدار مورد نیاز برای مصرف یک روز با خودتان آب همراه ببرید.
 لوازم اورژانس و ضروری کمکی همراه ببرید.
در کوهنوردی بسیاری از حوادث و صدمات به این دلیل اتفاق می افتد که کوهنوردان قدرت نیروهای طبیعی در کوه را دست کم می گیرند و یا بیش از اندازه به قوای خویش اطمینان داشته و جانب احتیاط را رعایت نمی کنند. اینگونه آسیب دیدگی ها که عمده ی رخ های ناگوار در کوه را تشکیل می دهند کاملا قابل پیشگیری هستند. همیشه (بویژه در مناطق بکرتر) کمک های اولیه و وسایل ضروری اضافه همراه ببرید، شاید به نظرتان نیاید اما گاهی داشتن یک جفت دستکش اضافه  می تواند جانتان را نجات بدهد. اگر در برنامه های پرمخاطره شرکت می کنید می توانید پناهگاه های انفرادی سبک و کم جا را با خود همراه ببرید. 
۷- مهارت های نجات و کارهایی که در موارد خطر باید انجام داد
مسلما تصمیم گیری هنگام مواجهه با خطر و آسیب دیدگی در شرایطی پر از استرس انجام می شود و بنابراین احتمال اینکه این تصمیم گیری ها غلط بوده و به بدتر شدن اوضاع منجر شوند زیاد خواهد بود. یک فرد کاملا آموزش دیده کسی است که در این شرایط بدون نیاز به فکر کردن عمل می کند. کسانی که ساده اندیشانه گمان می کنند حادثه بدی رخ نخواهد داد هنگام قرار گرفتن در چنین شرایطی به دلیل نداشتن آمادگی روانی ممکن است تصمیمات بسیار بدی (مانند میانبرهای کور کورانه) را اجرا کنند. بنابراین حتی در ساده ترین مسیرها نیز هیچ وقت حادثه را از خودتان دور نبینید.
در مواقع خطر :
     ۱- آرام باشید. عجله ممکن است یک اتفاق بد کوچک را به فاجعه ای تمام قد تبدیل کند.
     ۲- یک برآورد کلی و سریع از آسیب ها و تلفات به دست بیاورید.
     ۳- مشخص کنید که آیا افراد گروه یا خودتان می توانید آسیب دیدگی ها را  تا حد قابل قبولی کاهش دهید یا نیاز به کمک دارید.
     ۴- درصورتی که تلفن شما آنتن نمی دهد و کسی را به سادگی در آن حوالی نمی توان پیداکرد یکی از اعضای گروه و یا خودتان بعد از درمان و استراحت کافی به جستجوی کمک بروید.
     ۵- هیچ وقت فرد آسیب دیده را بدون مراقب رها نکنید؛ مگر درحالتی که چاره ی دیگری ندارید. مختصات و محل را به خوبی به خاطر داشته باشید. همراه داشتن GPS در این موارد بسیار کمک کننده است.
     ۶- مصدوم مشکوک به آسیب دیدگی در ناحیه ستون فقرات را به هیچ عنوان تکان ندهید. اورا گرم نگه داشته و از کم آب شدن بدنش جلوگیری کنید.
     ۷- اگر نیاز به جابجایی و پناه گرفتن دارید، سعی کنید تا جای ممکن از مسیر پاکوب دور نشوید. چرا که تمرکز تیم های امداد و نجات بیشتر روی این محل ها خواهد بود. در صورت فاصله گرفتن از مسیر کوهنوردی ، مسیر جابجاییتان را علامت گذاری کنید.
وسایل ارتباطی ضروری
هنگام کوهنوردی تلفن همراهتان را همیشه همراه ببرید. هنگام بروز حادثه، زمان بسیار حیاتی و حائز اهمیت است و موبایل شما می تواند زمان زیادی برایتان ذخیره کند. اگر به مناطقی سفر می کنید که پوشش شبکه تلفن همراه در آن وجود ندارد بیسیم و وسیله ارتباطی رادیویی با خود همراه ببرید تا بتوانید دیگر افراد گروه را که احیانا از دید شما خارج شده اند پیدا کنید.
- وقتی که تازه کارید ..... 
بدون شک کوهنوردی بسیار لذت بخش و جذاب است، اما این جذابیت خالی از خطر هم نیست. اگر تازه کار هستید کوهنوردی را با مسیرهای کوتاه شروع کنید تا به این ترتیب خطر مواجه شدن با آسیب ها و صدمات  را به طور قابل ملاحظه ای کاهش دهید.  به آرامی صعود و فرود کنید و رفته رفته با افزایش تجربه و اعتماد به نفستان مسیرهای بیشتر و دشوارتری را انتخاب کنید. اگر زود به خودتان سخت گرفته و فشار بیاورید بدون شک خودتان ، هم تیمی هایتان، گروه امداد و نجات و سایر کوهنوردان را در معرض خطر قرار خواهید داد. براساس توانایی هایتان برنامه ریزی کنید و هنگام برنامه ریزی همیشه ضعیف ترین فرد گروه را در ذهن داشته باشید.
آنچه که کوهنوردی را زیباتر می کند همین غلبه بر دشواری هاست. تمام کوهنوردانی که بر بلندترین نقاط زمین پا گذاشته اند؛ از برداشتن گام های کوچک شروع کرده اند.
- کمک های اولیه
بدون شک شرکت در برنامه های آموزشی ارائه کمک های اولیه بسیار ارزشمند است. شرکت در این برنامه ها بسیار ارزان قیمت و حتی گاهی رایگان است. خوشبختانه یادگیری نحوه ارائه و انجام کمک های اولیه بسیار ساده و در مدت زمان کمی قابل انجام است. این آموزش ها می توانند بی اندازه ارزشمند باشند. همیشه جعبه کمک های اولیه با خود همراه ببرید. 
 
آموزش طبیعت گردی آموزش کوهپیمایی آموزش سنگ نوردی آموزش دوچرخه سواری کوهستان آموزش جهت یابی در طبیعت آموزش غارنوردی کارآموزی
نادر جمعه 22 آذر 1398 ساعت 19:44
0 نظر

بدون این 6 وسیله سراغ کوهنوردی نروید

قرار گرفتن در دل طبیعت، فاصله گرفتن از فناوری های ارتباطی و دور شدن موقتی از فشار ها و استرس های زندگی امروز، یکی از جاذبه های مهم ورزش کوهنوردی است. کوهنوردان برای داشتن سفری امن در داخل کوهستان و لذت بردن از فضای کوه، لوازم ضروری‌ای را همراه خود می برند. برخی لوازم در هر دو نوع کوهنوردی آماتور و حرفه ای مشترک هستند. اما برخی دیگر مخصوص کوهنوردان ماهر و حرفه‌ایست که صعودهای سخت‌تری انجام می‌دهند. در این مطلب قصد داریم به شش مورد از لوازم ضروری برای کوهنوردان آماتور و حرفه‌ای بپردازیم. 

 

چرا به کوهنوردی برویم؟

کوهنوردی از آن دسته از ورزش‌هایی است که می‌تواند یکی از تفریحات سالم و هیجان‌انگیز تلقی شود. کوهنوردی  تجربیات جالبی را با خود به همراه دارد که به شما انرژی و شادابی را در کنار تندرستی هدیه می‌دهد. افراد بسیار زیادی هستند که اگر قادر به سفر کردن نباشند، آخرهفته‌های خود را به کوهنوردی و پیمایش کوه‌های اطراف محل زندگی خود اختصاص می‌دهند.

به طور مثال، تهرانی‌ها آخر هفته به درکه، کلکچال و دربند می‌روند تا هم ورزش کرده باشند و هم تفریح و سرگرمی جالبی را گذرانده باشند. اما برای صعود موفق به کوه‌ها چه درحالت مبتدی و چه پیشرفته، شما نیاز به ابزارهای متفاوتی خواهید داشت. البته در هر صعود با توجه به نوع صعود، منطقه‌ی مورد نظر، زمان و فصل اجرای برنامه ممکن است ابزار و تجهیزات متفاوتی مورد نیاز باشد. در این مطلب یک سری از مهم‌ترین وسایل کوهنوردی  را مورد بررسی قرار می‌دهیم.



کوهنوردی به شما انرژی و شادابی را در کنار تندرستی هدیه می‌دهد


کفش کوهنوردی

کفش یکی از ابتدایی‌ترین و مهم‌ترین تجهیزات موردنیاز هر کوهنورد و طبیعت‌گرد است،  کفش مناسب هر برنامه طبیعت‌گردی یا کوهنوردی می‌بایست براساس نوع فعالیت، فصل، شرایط اقلیمی و ویژگی‌های تخصصی نظیر جنس کفی، نوع عایق حرارتی و نوع عایق رطوبتی انتخاب شود.

یکی از نکات مهم در انتخاب کفش، وزن کفش کوهنوردی است که خیلی سنگین نباشد. دو ویژگی دیگر در انتخاب کفش‌های کوهنوردی این است که کفش‌هایی که برای تمام فصول مناسب هستند باید قابلیت تهویه‌پذیری داشته باشند که هم از عرق کردن مدام پا جلوگیری کند و هم در زمستان از یخ‌زدگی پاهای شما محافظت کند و شما در پاهایتان احساس گرما داشته باشید. خاصیت ضد آب بودن هم یکی دیگر از ویژگی‌های مهم کفش است که آب باران یا آب گودال به درون آن نفوذ نکند، همچنین شما می‌توانید از گترکوهنوردی جهت جلوگیری از نفوذ برف و گل و لای به درون کفش استفاده کنید.

کفش کوهنوردی یکی از ابتدایی‌ترین و مهم‌ترین تجهیزات مورد نیاز هر کوهنورد است


کوله پشتی کوهنوردی

کوله یکی از مهم‌ترین تجهیزات لازم برای هر برنامه طبیعت‌گردی است، یک کوله مناسب علاوه بر این‌که باید فضای مناسب برای جای‌دادن تمامی تجهیزات یک طبیعت‌گرد را داشته باشد؛ می‌بایست به اندازه‌ی کافی راحت باشد تا در طول زمان استفاده، به بدن فرد آسیب وارد نکند.براساس تنوع فعالیت‌های ورزشی در محیط طبیعت و کوهستان، کوله‌پشتی‌های متنوعی متناسب با هر فعالیت طراحی و تولید می‌شود.

در هنگام خرید کوله‌پشتی باید به موارد زیر توجه نمایید:

  • نوع فعالیت کوهنوردی: با توجه به اینکه هدف کوه‌نوردی شما سنگین است یا سبک، طبیعت‌گردی است یا غارنوردی نوع کوله‌پشتی فرق می‌کند.
  • ظرفیت  کوله (لیتر): میزان باری که درون کوله قرار می‌گیرد، حجم یا لیتر نامیده می‌شود که با توجه به مدت زمان کوهنوردی، فصل صعود و شرایط جوی، میزان باری که با خود حمل می‌کنید متفاوت است.
  • زن یا مرد بودن کوهنوردی: از آنجاییکه فیزیک خانم‌ها و آقایان با یکدیگر متفاوت است، باید کوله‌های متفاوتی را برای آنها در نظر گرفت. 
  • قیمت و مارک کوله: باید دقت کنید کوله‌ی خود را از بین شرکت‌ها و برندهای معتبر کوله خریداری کنید که از استانداردهای لازم برخوردار باشد.

کوله‌ی خود را به گونه‌ای انتخاب کنید که متناسب با قد شما باشد، در غیر اینصورت به کمر و شانه‌های شما آسیب جدی وارد می‌کند


هدلامپ (چراغ پیشانی)

پیمایش، صعودهای شبانه و همچنین شب‌مانی در کوه و طبیعت نیازمند داشتن ابزار و وسایل روشنایی است، از آنجاکه کوهنوردی و طبیعت‌گردی همراه با فعالیت بدنی و غالبا در مسیرهای ناهموار صورت می‌گیرد؛ لذا استفاده از وسایلی که در حین استفاده انعطاف‌پذیری و توان مانور بدنی فرد را کاهش ندهد بسیار مهم است. به همین منظور در برنامه‌های کوهنوردی و طبیعت‌گردی ازهد لامپ  (چراغ پیشانی) بجای چراغ قوه‌های دستی استفاده می‌شود.

برخی از ویژگی‌هایی که در هنگام انتخاب و خرید دلامپ باید به آنها توجه کنید:

  • وزن کم
  • میزان مصرف باطری
  • مقاومت در برابر آب و گردوغبار
  • برد و وسعت نور
  • راحتی کاربری و خاموش و روشن نمودن
  • امکان قفل شدن دکمه‌ها (در مواقع عدم استفاده)
  • طراحی و کاربری

 در برنامه‌های کوهنوردی و طبیعت‌گردی از هدلامپ بجای چراغ قوه‌های دستی استفاده می‌شود


کیسه خواب

کیسه خواب یکی دیگر از وسایل ضروری کوهنوردی است، زیرا هم در هنگام خواب از بروز سرما جلوگیری می‌کند و هم اینکه مانع ورود رطوبت و نم می‌شود. کیسه خواب‌ها دارای دو جنس پر و یا الیاف مصنوعی در بازار موجود هستند.کیسه خواب های جنس پر از قوی‌ترین عایق‌های حرارتی هستند و نسبت به کیسه خواب‌های الیاف سبک‌تر و کم‌حجم‌تر هستند. جهت استفاده در محیط‌های مرطوب کیسه خواب‌های الیاف پیشنهاد می‌شود زیرا کیسه خواب پر در برابر رطوبت خاصیت عایق بودن خود را از دست می‌دهد

کیسه خواب‌ها دارای دو جنس پر و الیاف مصنوعی هستندکیسه خواب‌ها دارای دو جنس پر و الیاف مصنوعی هستند

زیرانداز کیسه خواب

به دلیل اینکه بیشترین هدررفت حرارتی کیسه خواب‌ها از قسمت کف کیسه خواب صورت می‌گیرد،  کیسه خواب‌ها هم بدون استفاده از زیرانداز کارایی و راحتی لازم را نخواهند داشت، بنابراین لازم است در برنامه‌های شب‌مانی در کوه و طبیعت حتما از زیرانداز مناسب کیسه خواب استفاده نمایید.زیراندازها از لحاظ جنس به 3 گروه اصلی تقسیم می‌شوند:

  1. فوم ساده: ساده‌ترین و ارزان‌ترین نوع زیراندازها از جنس فوم ساده هستند که معمولا دارای یک روکش پارچه‌ای نیز هستند، فوم ساده عایق حرارتی نسبتا مناسبی ست اما عایق رطوبت نیست و در صورت نفوذ آب به داخل آن خاصیت عایق بودن خود را تا حد زیادی از دست می‌دهد و زمان زیادی برای خشک‌شدن و از دست‌دادن رطوبت نیاز دارد.
  1. فوم سلول‌بسته: فوم سلول بسته علاوه بر عایق حرارتی، عایق رطوبت نیز می‌باشد و از این جهت کارایی بهتری نسبت به فوم ساده دارد.
  1. بادی: زیراندازهای بادی نسبت به زیراندازهای فوم دارای حجم و وزن کمتر و همچنین عایق حرارتی بهتری هستند. نقطه ضعف زیراندازهای بادی آسیب پذیری آن‌ها در برابر پارگی و سوراخ شدن است، لذا هنگام حمل و نقل و استفاده از آن‌ها می‌بایست دقت نمود.
در برنامه‌های شب‌مانی در کوه و طبیعت حتما از زیرانداز مناسب کیسه خواب استفاده نمایید

عصای کوهنوردی

عصای کوهنوردی علاوه بر وزن سبک باید جنس بدنه‌ی خوبی داشته باشد. در ساخت عصای کوهنوردی به طور معمول از آلومینیوم یا کربن استفاده می‌شود که باعث وزن سبک و استحکام بالای آن می‌شود.همچنین عصای کوهنوردی باید قابلیت تغییر اندازه را داشته باشد که بتوانید با توجه به نیاز خود آن را کوتاه یا بلند کنید.

در هنگام خرید عصای کوهنوردی باید به وزن و جنس آن توجه شود


مواردی که ذکر شد یک سری از مهم‌ترین وسایل کوهنوردی  هستند که شما با توجه به زمان و نوع صعود خود می‌توانید وسایل مختلف دیگری را با خود حمل کنید. در کوهنوردی همیشه از ضروری بودن ابزاری که با خود همراه دارید، مطمئن باشید. از این نکته اطمینان حاصل کنید که همنورد  شما نیز تمام وسایل ضروری سفر را همراه خود برداشته است. قبل از اینکه خانه را ترک کنید، بار دیگر تمام وسایل خود را بررسی کنید، زیرا اگر در میانه مسیر متوجه شوید که هیچکس با خود چراغ  برای اجاق همراه نیاورده است، کار بسیار سخت و پیچیده خواهد شد.

از دیگر تجهیزات و لوازم مورد نیاز کوهنوردی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:قمقمه و کیسه آب،فلاسک کوهنوردی، عینک ، کلنگ کوهنوردی، کرامپون ، چادر کوهنوردی، پانچو ، کلاه و دستکش کوهنوردی 

افراد علاقه‌مند به کوهنوردی می‌توانند در دوره‌های  آموزشی باشگاه کوهنوردی شیراز جوان که زیر نظر مدرسان و مربیان رسمی  فدراسیون و با ارائه مدرک از طرف فدراسیون کوهنوردی برگزار می‌شود، شرکت کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر به  وب‌سایت  www.shirazjavanclub.com, www.shirazjavanclub.ir   مراجعه فرمایید.

آموزش طبیعت گردی آموزش کوهپیمایی آموزش سنگ نوردی آموزش جهت یابی در طبیعت آموزش دوچرخه سواری کوهستان
نادر شنبه 9 آذر 1398 ساعت 12:48
0 نظر

برنامه ی هفته سی و چهارم، سال 98

آموزش طبیعت گردی آموزش کوهپیمایی آموزش سنگ نوردی آموزش دوچرخه سواری کوهستان آموزش جهت یابی در طبیعت آموزش غارنوردی کارآموزی
نادر سه‌شنبه 14 آبان 1398 ساعت 19:53
0 نظر

برنامه ی هفته سی و چهارم، سال 98

آموزش طبیعت گردی آموزش کوهپیمایی آموزش سنگ نوردی آموزش دوچرخه سواری کوهستان آموزش جهت یابی در طبیعت آموزش غارنوردی کارآموزی
نادر سه‌شنبه 14 آبان 1398 ساعت 19:53
0 نظر

غذای‌ روزانه یک کوهنورد

در کوهستان‌ یک‌ کوهنورد مواد غذایی‌ باید خود را با یک‌ رژیم‌ غذایی‌ دائمی‌- که‌ با عادت‌ او هماهنگی‌ داشته‌ باشد – تنظیم‌ کند

او نباید با غذاهای‌ سنگین‌ معده‌ خود را پُر کند. البته‌ غذای‌ مصرفی‌ او در کوهستان‌ باید بیش‌ از غذای‌ روزانه‌ باشد تا بتواند به‌ نیازهای‌ او پاسخ‌ دهد. غذای‌ مصرفی‌ او باید اوّلاً زود هضم‌ باشد. ثانیاً حجم‌ آن‌ کم‌ و کیفیت‌ بالایی‌ داشته‌ باشد در ضمن‌ غذا باید اشتهاآور نیز باشد؛ چون‌ اغلب‌ خستگی‌ زیاد، اشتها را از بین‌ می‌برد و غذا را غیرقابل‌ جذب‌ می‌کند. در کوهنوردی‌های‌ سخت‌ و مداوم‌ باید در دفعات‌ متعدد، ولی‌ هر بار و به‌ مقدار کم‌ غذا صرف‌ شود. اگر در ضمن‌ برنامه، یک‌ غذای‌ کامل‌ صرف‌ کنیم‌ خود را دچار مشکل‌ می‌کنیم‌ برای‌ اینکه‌ در زمان‌ کوه‌پیمایی‌ عضلات‌ کار می‌کنند؛ و اگر دستگاه‌ گوارش‌ هم‌ مجبور به‌ فعالیت‌ شود عمل‌ گوارش‌ به‌ سختی‌ و بد انجام‌ می‌شود و قلب‌ به‌ تپش‌ می‌افتد و در نتیجه‌ هضم‌ غذا دشوار می‌شود. بنابراین‌ بهتر است‌ در فواصل‌ معین، از یک‌ برنامه‌ تنظیم‌ شده‌ به‌ شرح‌ زیر استفاده‌ کنیم: ۱- صبحانه: قبل‌ از رفتن‌ به‌ کوه‌ صبحانه‌ای‌ کامل‌ که‌ دارای‌ مواد چربی‌ و قندی‌ است‌ صرف‌ کنیم. البته‌ نباید خیلی‌ مفصل‌ باشد؛ چون‌ هضم‌ آن‌ مشکل‌ می‌شود. نوشیدن‌ نیم‌لیتر چای‌ – که هم‌ طعم‌دهان‌ را تازه می‌کند و هم‌ محرک‌ است‌ – مفید است. از خوردن‌ شیر، قهوه‌ و شکلات‌ که‌ دیرهضم‌ هستند باید جلوگیری‌ کرد. امّا نان‌ برشته‌ یا بیسکویت‌ آغشته‌ به‌ کمی‌ کره‌ با عسل‌ یا مربا را می‌توان‌ به‌ مقدار نسبتاً زیاد مصرف‌ کرد. ۲- غذاهای‌ مختصر: در طول‌ روز در ضمن‌ صعود هر سه‌ ساعت‌ یک‌ بار، باید مقدار کمی‌ غذا خورد؛ چون‌ در کوهستان‌ غذایی‌ به‌ مفهوم‌ ناهار وجود ندارد و به‌ جای‌ آن‌ باید از غذای‌ مختصری‌ که‌ قسمت‌ عمدهِ‌ آن‌ را مواد قندی‌ تشکیل‌ می‌دهد؛ استفاده‌ کرد. معمولاً سه‌ ساعت‌ بعد از صبحانه‌ یک‌ غذای‌ مختصر – در ضمن‌ یک‌ توقف‌ یک‌ ربع‌ ساعته‌ یا ۲۰ دقیقه‌ای – باید صرف‌ شود. یادمان‌ باشد، همیشه‌ چند لحظه‌ پیش‌ از غذاخوردن‌ و چند لحظه‌ پس‌ از آن‌ استراحت‌ کنیم. غذایی‌ که‌ پس‌ از صرف‌ صبحانه‌ خورده‌ می‌شود، بهتر است.شکلات، بیسکویت، نان‌ شیرینی‌ و مربا و غذای‌ نزدیک‌ ظهر هم‌ گوشت‌ پخته، تخم‌مرغ، کره، پنیر و مربا باشد. عصرانه‌ هر چه‌ میل‌ دارید؛ با توجه‌ به‌ سلیقه‌ و اشتهای‌ خود بخورید. نانی‌ که‌ همراه‌ خود به‌ کوه‌ می‌برید باید به‌ شکل‌ بیسکویت، که‌ هضم‌ آن‌ آسان‌ است، باشد. ۳- شام: غذای‌ کاملی‌ در هنگام‌ شب‌ باید خورده‌ شود. ابتدا خوردن‌ یک‌ کاسه‌ سوپ‌ داغ‌ و خوشمزه‌ توصیه‌ می‌شود تا بدین‌ ترتیب‌ مقداری‌ از آب‌ و املاح‌ معدنی‌ بدن‌ که‌ ضمن‌ کوه‌پیمایی‌ خارج‌ شده؛ جبران‌ شود. پس‌ از آن‌ مواد آلبومین‌دار مثل‌ گوشت، تخم‌مرغ‌ و لبنیات‌ مصرف‌ شود چون‌ فرصت‌ کافی‌ برای‌ هضم‌ آن‌ وجود دارد. 

۴- تنقلات: مواد غذایی‌ کم‌حجمی‌ هستند که‌ اغلب‌ در جیب‌ یا کوله‌ پشتی‌ کوهنوردان‌ یافت‌ می‌شوند که‌ در حین‌ راه‌رفتن‌ یا صعود، از آنها استفاده‌ می‌کنند. این‌ تنقلات‌ شامل‌ میوه‌های‌ خشک‌ مثل‌ برگه، قیسی، کشمش، بادام‌ و گردو و آب‌نبات‌ ترش‌ و شیرین‌ است‌ که‌ تمام‌ اینها ارزش‌ غذایی‌ بالایی‌ دارند و پرانرژی‌ هستند و مصرف‌ آنها آسان‌ است. زمانی‌ که‌ معده‌ غذایی‌ را نمی‌پذیرد، بهترین‌ راه‌ تأ‌مین‌ انرژی‌ لازم‌ برای‌ بدن، مصرف‌ همین‌ تنقلات‌ است

منبع:alamkoo.blogfa.com

آموزش کوهپیمایی آموزش دوچرخه سواری کوهستان جهت یابی در کوهستان کوهپیمایی
نادر چهارشنبه 17 مهر 1398 ساعت 11:02
0 نظر

گاهنامه پاییز نود و هشت

گاهنامه پاییز آموزش طبیعت گردی آموزش کوهپیمایی آموزش سنگ نوردی آموزش دوچرخه سواری کوهستان
نادر یکشنبه 14 مهر 1398 ساعت 14:02
0 نظر

برنامه هفته بیستم سال 98

آموزش طبیعت گردی آموزش کوهپیمایی آموزش دوچرخه سواری کوهستان آموزش سنگ نوردی آموزش جهت یابی در طبیعت
نادر سه‌شنبه 8 مرداد 1398 ساعت 11:00
0 نظر

تکنیک های دوچرخه سواری کوهستان

همه نکات مثبت یک تکنیک، در زمانی که با دوچرخه بالا می روید یا در حال پایین آمدن از تپه ها هستید، خود را نشان می دهد. در اینجا می خواهیم به برخی از تکنیک های ساده اما موثر اشاره کنیم. اما منظورمان فقط این نیست که آسیب نبینیم،بلکه این تکنیک ها به نوعی سبک و ظرافت دوچرخه سواری کوهستان است.

چند راهنمایی

وضعیت عمومی بدن بر روی دوچرخه

بدن خود را بر روی دوچرخه آزاد و رها نگه دارید.زانو و آرنج خم شده در کنترل زمین زیر پایتان، هنگام دوچرخه سواری بسیار به شما کمک می کند. شما می خواهید که دوچرخه بیشتر فشار زمین را بگیرد،پس وزن خود را بر اساس ویژگی های زمینی که بر روی آن دوچرخه کوهستان خود را می رانید، انتقال دهید.

نقطه نگاه شما بر روی دوچرخه

تمرکز نگاهتان هنگام دوچرخه سواری باید ۳ تا ۴ متر جلوتر باشد، تا بتوانید تغییر مسیر و موانع را ببینید تا واکنش مورد نیاز را به موقع انجام دهید. اگر به سنگ ها و گیاهان اطراف خیره شوید، احتمال ضربه دیدن شما زیاد است. در مقابل نگاهتان را مستقیم به مسیر روبرو متمرکز کنید، تا بهتر بتوانید مسیر خود را بپیمایید.

نحوه استفاده از دنده ها

انتخاب دنده صحیح در جاده کوهستانی می تواند در ابتدای کار بسیار چالش برانگیز باشد. فقط به یاد داشته باشید که نگاهتان به روبرو باشد تا بتوانید به دقت محاسبه کنید. اگر در حال رسیدن به سربالایی هستید،دنده خود را به دنده پایین (دنده سنگین ) تغییر دهید. اگر هم در مسیر دانهیل قرار دارید،دنده دوچرخه را به دنده بالا (دنده سبک) تغییر دهید.

پایین آمدن از تپه با دوچرخه کوهستان

وضعیت صندلی در دانهیل

مهیج ترین قسمت دوچرخه سواری کوهستان ،زمان پایین آمدن ار تپه هاست که می تواند برای دوچرخه سواران مبتدی کمی تهدید آمیز باشد. قبل از هر چیز صندلی خود را پایین ببرید تا بین نشیمنگاه و صندلی شما فاصله باشد. این کار باعث می شود که عکس العمل مناسب را در زمان پایین آمدن و مواجه با مسیرهای متفاوت نشان دهید. با این کار هنگام مواجه شدن با دست انداز های غیر منتظره ،از پرت شدن و کوبیده شدن صندلی به پایتان جلوگیری می شود.

وضعیت بدن در دانهیل

بدن خود را پایین نگه دارید، به طوری که عملا نشیمنگاه شما نزدیک به کمک فنر چرخ عقب باشد. مطمئن شوید که روی صندلی نشسته اید و زانوهایتان خم است.این کار باعث می شود که فشار و ضربه ناشی از زمین به شما وارد نشود و وزن شما را عقب نگه دارد؛در نتیجه امکان افتادن شما از روی فرمان دوچرخه را کاهش می دهد.

زمانی که پدال نمی زنید،پاهای خود را در حالت متوازی قرار دهید؛زانو و آرنج خود را خم کنید و عضلات تان را رها و شل کنید، تا به راحتی در برابر تغییر شرایط مسیر، واکنش نشان دهید. ضمنا از محکم گرفتن فرمان دوچرخه جلوگیری کنید.

چگونه ترمز بگیرید

ترمز گرفتن در دوچرخه سواری کوهستان ، باید ثابت و کنترل شده باشد. بیشتر قدرت ترمز گرفتن شما از ترمز جلو است؛ اما ناگهانی و یا با تمام انگشتان ترمز گرفتن باعث می شودکه از روی فرمان پرت شوید. در عوض به آرامی ترمز بگیرید و به شکل همزمان ترمز عقب و جلو را بگیرید تا تعادل برقرار شود. همیشه قبل از رسیدن به مانع روبرو ، به آرامی ترمز بگیرید تا از آسیب دیدگی خود جلوگیری کنید.

تکنیک های پیشرفته دانهیل

پایین آمدن از روی تخته سنگ ها،از تکنیک های پیشرفته دانهیل است وتنها باید توسط دوچرخه سواران حرفه ای صورت گیرید. اگر شما در حال تجربه دوچرخه سواری کوهستان هستید و اعتماد به نفس شما به اندازه بالا است،تمام دستورالعمل ها را باید با احتیاط و تاکید بیشتر انجام دهید.:

  1. نشیمنگاه خود را عقب و بالای زین دوچرخه نگه دارید.
  2. آرنج ها خم و بدن به سمت پایین باشد.
  3. به هر دو ترمز اتکا کنید، اما ببیشتر از ترمز عقب استفاده کنید.

آداب سواری بر روی دوچرخه کوهستان

  1. سرعت خود را کنترل کنید.
  2. همیشه عملکرد مناسب در مسیرهای دشوار داشته باشید. در مسابقات انفرادی دوچرخه خود را بلند کنید و پیاده مسیر را بالا بروید.
  3. هر زمانی که از کنار دوچرخه سوار دیگری عبور می کنید از سمت چپ بگذرید.
  4. حق تقدم در مسیر با کوهنوردان، اسب سواران و دونده هاست(در برخی مسیرهای خاص)

همه این ها در صورتی است که شما ابتدا دوچرخه مناسب با شرایط فیزیکی خود را انتخاب کرده باشید.

منبع : کراس

آموزش دوچرخه سواری کوهستان دوچرخه سواری دوچرخه کوهستان آموزش طبیعت گردی آموزش کوهپیمایی آموزش جهت یابی در طبیعت
نادر شنبه 5 مرداد 1398 ساعت 18:40
0 نظر

هم هوایی در ارتفاع

هم هوایی نیازی ضروری است شاید شما از آن دسته کوه نوردانی باشید که سالی چندبار پا بر دامنه ها می گذارید و البته در آن معدود دفعات نیز سعی دارید تا قله ای مرتفع در اطراف شهرتان را صعود نمائید.
شاید هم کوه نوردی حرفه ای باشید که هر چند سال یکبار به قلل مرتفع خارج از کشورتان صعودهایی را تدارک می بینید.

چیزی که در میان تمامی انسانها در صعود به قلل مرتفع مشترک است نیاز ی است که به تطابق با ارتفاع یا هم هوایی acclimatizationn دارند. در واقع هر انسانی که قصد صعود به ارتفاعی بیش از ارتفاع محل زیست خود را دارد نیاز است تا ابتدا خود را از لحاظ آمادگی جسمانی به حدی مطلوب برساند. بخشی از این افزایش آمادگی جسمانی تطابق با ارتفاع یا هم هوایی است.

شیوه های صعود به قلل مرتفع

کوهی را تصور کنید با ۳ مرحله کمپ در ارتفاع بالا, در حالی که کمپ اصلی این کوه نیز در ارتفاعی برابر با بلندترین کوههای محل زندگی ما قرار دارد. بطور مثال کمپ اصلی کوه اورست در ارتفاع ۵۳۶۰ متری است یا کمپ اصلی چوآیو در ۵۶۰۰ متری قرار گرفته. دقت کنید شما قرار است بیش از ۵۰ روز را در ارتفاعی نزدیک به قله دماوند بمانید در حالی که تعداد کمی از روزهای صعودتان را هم بالاتر از کمپ اصلی به سر می برید.

این امر در کوههای کم ارتفاعتر نیز صادق است, مثلا ارتفاع کمپ اصلی کوه پرطرفدار لنین در پامیر ۳۷۰۰ متر است یا کمپ اصلی کوه خان تنگری در تیان شان در ارتفاع۴۰۰۰متری بر پا می شود که درست ارتفاعی است برابر با قلل مرتفع رشته کوههای البرز و زاگرس.

همانطور که می دانیم مهمترین عاملی که ما را نیازمند هم هوایی می کند کمبود فشار سهمی اکسیژن در ارتفاع است. گرچه در هر هوایی و در هر ارتفاعی میزان درصد اکسیژن (۲۱%) تغییری نمی کند اما تعداد مولکول های اکسیژن در هوای رقیق کمتر می شود و در نتیجه بدن برای رفع نیاز خود به اکسیژن, به تلاش بیشتری می پردازد. همین مسئله ساده توجیه گر نیاز بدن به تطابق با ارتفاع بالا است.حال نخستین واکنش بدن در مقابله با این کمبود اکسیژن افزایش تعداد تنفسها به شکل ارادی یا غیر ارادی است, نکته ای که بخصوص در یکی دو شب نخست اقامت در کمپ اصلی و بویژه هنگام خواب با آن مواجه خواهیم شد.

گرچه عوارض ارتفاع گاها تنها به همین مورد خلاصه نشده و علاوه بر افزایش تعداد تنفس شاهد: بی اشتهایی، تهوع و استفراغ, خستگی و ضعف, گیجی و سردرد, بی خوابی (قطع و وصل تنفسی) , عدم تشخیص صحیح, خواب های آشفته و … نیز خواهیم بود.

آغاز صعود:

آغاز هر صعودی باید همراه باشد با لمس ارتفاع بالاتر و بازگشت به کمپ پائینتر. در واقع این شیوه تاییدی است بر اصل صعود به ارتفاع بالا، خواب در ارتفاع پایین. باید بدانیم تاثیر لمس کمپ بالا همراه است با افزایش گلبولهای قرمز جهت اکسیژن گیری بهتر. این نکته که همراه است با افزایش غلظتهای هماتوکریت و هموگلوبین ضرورتا نمی تواند مفید باشد, چرا که افزایش غلظت خون از عوازض آن است.

در هر صورت بدن این آمادگی را دارد روز بعد یا روزهای بعد برای شب مانی در ارتفاع بالاتری کمپ اصلی را ترک نماید. این روند تا لمس آخرین کمپ باید ادامه یابد, یعنی لمس کمپ بالاتر, بازگشت برای شب مانی به کمپ پائین و مجددا روز بعد صعود برای شبمانی به کمپ بالاتر. بدین شکل با لمس آخرین کمپ و بازگشت به کمپ اصلی پروسه هم هوایی به انتها خواهد رسید.

اینک پس از چند روز استراحت در کمپ اصلی و تغذیه بهتر می توانید با اتکال به وجود کمپهای بالاتر صعود نهایی را به شکل پله ای و کمپ به کمپ آغاز نمائید.

الگوهای تجربی در هم هوایی

در مناطق مختلف عموما شاهد شیوه های مختلفی در هم هوایی خواهید بود. به طور مثال شیوه های هم هوایی روسها با غربیان متفاوت است و ایشان بر اساس پارامترهای تجربی خود هم هوایی می کنند.
در واقع روسها آن چیزی را که به عنوان لمس کمپ بالاتر از آن یاد کردیم اجرا نمی کنند و پس از صعود به کمپ بالا نخستین شب را در آنجا اطراق می نمایند و روز بعد به کمپ پائینتر باز می گردند. ایشان همچنین معتقدند در صورتیکه فرد پس از یک شب اقامت در ارتفاع بالاتر دچار مشکل نشد می تواند به ارتفاعی بالاتر صعود و خود را در ارتفاعی فراتر هم هوا نماید.

البته این حالت هم هوایی تنها تا دو کمپ بالاتر اجرا می شود و در نهایت فرد می باید به کمپ اصلی برای تجدید قوا باز گردد. این روند شاید برای آن دسته از کوه نوردانی که در مکانی بیش از ارتفاع معمول شهرها (۱۵۰۰ متر) زندگی می کنند طبیعی باشد, اما برای سایر کوه نوردان, بخصوص کوه نوردان غربی که در شهرهایی با ارتفع کوتاه ساکن هستند می تواند خطرناک باشد.

هم هوایی در صعودهای آلپی

سال ۱۹۸۰ راینولد مسنر در صعود انفرادی خود به اورست دوره هم هوایی خود را تنها در مدت ۲ شب و سه روز سپری نمود (البته وی پیش از حضور در تبت دوره ای را بر روی کوه کلیمانجارا به تمرینات بدنسازی و هم هوایی پرداخته بود). در واقع مسنر پس از رسیدن به کمپ اصلی و چند روز اقامت در آنجا به تنهایی به سمت گردنه شمالی در ارتفاع ۷۵۰۰ متر حرکت کرد. وی در بازگشت و با چند روز استراحت مطلق در کمپ اصلی خود را مهیای صعود نهایی به اورست نمود.

وی نهایتا در تلاشی سه روزه توانست از جبهه شمالی به قله اورست دست یابد, مسنر در بخشی از مسیر صعود با گذر عرضی (تراورس) از راهی نو خود را به دهلیز شمالی رسانده و از آنجا راهی قله شد.
امروزه کوه نوردانی که قصد صعود سبکبار (آلپی) را دارند با همین شیوه خود را به اوج هم هوایی رسانده و در نهایت آماده و مهیای صعود به قلل مرتفع می شوند.

نکته:

– هنگام رسیدن به کمپ اصلی برای آغاز صعود تعجیل نکنید و ترجیحا یک یا چند روز نخست را به استراحت بپردازید. این امر بویژه برای کسانیکه قصد صعود به قلل مرتفع و صعب العبور پامیر و تیان شان را دارند و با بالگرد وارد کمپ اصلی می شوند الزامی است.
– ارتفاع زدگی عاملی نیست که تنها با صعود به ارتفاع بالاتر حادث شود, بلکه مهمترین امر در ارتفاع زدگی سرعت زیاد صعود به ارتفاع بالاتر, شدت بالای فعالیت و میزان زیاد حمل بار می باشد.

– باید بدانیم هر ارتفاعی نیازمند هم هوایی اختصاصی است و برای رسیدن به هر کمپی می باید پروسه هم هوایی شامل لمس کمپ بالا, بازگشت به کمپ پائینتر و بعد صعود و شب مانی در کمپ بالاتر را اجرا کنیم.
– در طول دوره هم هوایی نیاز به شبمانی در کمپ آخر نیست و همان لمس کمپ آخر می تواند بیشترین تاثیر را در هم هوایی نهایی داشته باشد و باید بدانیم در ارتفاع بالای ۷۰۰۰ متر نه تنها تطابق با ارتفاع معنا ندارد, بلکه پس رفت نیز حادث می شود.
– تغییرات آب و هوا و خرابی هوا بیشترین نقش را در بهم زدن روند هم هوایی دارد.

– گاهی بدلیل عدم تطابق با ارتفاع, ممکن است نیاز به چند روز اقامت در کمپ اصلی را پیدا کنید, پس بدون داشتن استرس در از دست دادن زمان, سلامتی را بر زود هم هوا شدن ارجح بدانید.
– تفاوتهای فردی قابل ملاحظه ای در توانایی افراد جهت تطابق با ارتفاع وجود دارد. برخی به سرعت با ارتفاع تطابق می یابند و برخی نیازمند دوره های زمانی طولانی تری برای هم هوایی هستند.

– پیش از رسیدن به کمپ اصلی و حتی در کشور خود می توانید پروسه هم هوایی را با صعود به قلل بالای ۴۰۰۰ و ۵۰۰۰ متری در دسترس آغاز کنید. اما باید بدانید هم هوایی امری است کوتاه مدت (حداکثر دو هفته) و به صرف یک چنین هم هوائیی نمی توانید در صعود به قلل مرتفع ریسک نمائید و به سرعت به ارتفاعات بالاتر بروید.
– تطابق با ارتفاع با عدم وجود بیماریهای ناشی از ارتفاع و بهبود کیفیت خواب مشخص می گردد و به اصطلاح معروف: هر کس در ارتفاع خوب بخورد و خوب بخوابد, خوب هم هوا شده است.

منابع : http://iranmountainmedicine.blogfa.com

آموزش کوهپیمایی فرهنگ کوهنوردی کوهپیمایی آموزش سنگ نوردی آموزش دوچرخه سواری کوهستان آموزش جهت یابی در طبیعت
نادر جمعه 28 تیر 1398 ساعت 20:00
0 نظر