اکوتور شیراز جوان مجری تورهای : کوهنوردی ،طبیعت گردی ،کمپینگ ، دوچرخه سواری و تورهای اختصاصی

توالت صحرایی در برنامه های طبیعت گردی

آن چه اغلب طبیعت گردان و گردشگران مبتدی، حتی بیشتر از خطر خرس ها و حشرات، نگران آن هستند این است که چگونه در طبیعت به دستشویی ( توالت صحرایی ) بروند. این کاری است که انسان ها برای هزاران سال آن را انجام داده اند. بنابراین قبل از اینکه سفر خود را آغاز کنید و بخواهید در طبیعت به دستشویی ( توالت صحرایی ) بروید موارد زیر را بررسی ‌کنید. پس تا انتهای این مطلب را مطالعه نمایید .

از قانون ( هیچ سرنخی از خودت جانذار ) استفاده کنید: یکی از بهترین کارهایی که می توانید در حق سایر گردشگران انجام دهید تمیز کردن محل،حتی تمیزتر از روز اول آن است .

بررسی کنید و ببینید آیا قوانینی درباره دفع ضایعات انسانی در آن محل وجود دارد یا خیر: برخی مناطق مرتفع، حساس یا پر رفت و آمد قوانینی برای جمع آوری و دفع ایمن فضولات خشک انسانی دارند که از افراد می خواهد این گونه ضایعات را در کیسه ای با خود حمل کنند.
فراتر از موارد فوق، چند اصل مهم وجود دارد که باید آن ها را رعایت کنید. پس بیاید برویم سر اصل مطلب!

چگونه در طبیعت ادرار کنیم؟

مکانی را انتخاب کنید که از محل چادرزنی یا کاروان شما دور باشد. برخی افراد ممکن است بیش از یک مکان را برای این کار تعیین کنند. هنگام انتخاب مکان برای دستشویی، بسته به جایی که هستید همیشه موارد زیر را در نظر بگیرید: در کنار آبراه های کوچک: در این مکان ها هرگز مستقیما داخل دریاچه، تالاب یا جریان آبراه ادرار نکنید. همیشه حدود ۲۰۰ فوت ( تقریبا ۷۰ قدم) از منبع آب فاصله بگیرید. در کنار آبراه های بزرگ: اگر عضوی از یک گروه رفتینگ و قایق سواری هستید که در کنار رودخانه های بزرگ مستقر می شوند، در صورت اجبار میتوانید مستقیما به داخل آب ادرار کنید. در این مناطق جریان آب ادرار را در خود حل کرده و می برد و همچنین از اشباع زمینی که در آن چادر زده اید جلوگیری می شود. البته توصیه ما این است که این کار را انجام ندهید .در ادامه این مطلب روش هایی آورده شده که میتوانید ابتدا از آنان استفاده نمایید . مناطق کوهستانی و مرتفع: در مناطق کوهستانی که محدوده زندگی بزهای کوهی است، توصیه می شود روی یک تخته سنگ ادرار کنید. بزها به نمک های موجود در ادرار جذب می شوند و با کندن خس و خاشاک اطراف در جستجوی بلور نمک محل را پاکسازی می کنند.

نکات اضافی درباره دستشویی( توالت صحرایی )

اگر برای ادرار کردن چمباتمه می زنید(نشسته ادرار می کنید) زمین نرمی پیدا کنید تا ادرار روی لباستان ترشح نکند(مثلا برگ های سوزنی کاج روی زمین مناسبند). حالت نشستن بازتر به شما در حفظ تعادل کمک می کند. مطمئن شوید شلوار، کفش ها، بند کفش و سایر وسایلتان در معرض ادرار قرار نداشته باشند. به شیب زمین توجه کنید و در سربالایی ادرار کنید تا جریان مایع به سمت پایین سرازیر و از شما دور شود.

اگر جایی که ادرار می کنید شلوغ است و فضای شخصی کافی در اختیار ندارید، می توانید یک لنگ،حوله پیاده روی به دور خود بپیچید تا دیگران شما را نبینند. و یا اگر شخص دیگری همراه شماست می تواند مراقب نزدیک شدن سایر گردشگران باشد تا شما به کارتان برسید.
یک فانل ادراری( دستگاه دفع ادرار سرپایی که معمولا برای بانوان استفاده می شود) به شما کمک می کند در هوای سرد و بارانی و یا در بیابان و کوهستان که فضای شخصی زیادی وجود ندارد، بتوانید ایستاده ادرار کنید. استفاده از آن را از قبل در خانه تمرین کنید. در صورت امکان فانل را آبکشی و خشک کرده و در یک کیسه پلاستیکی حمل کنید.

در پیاده روی های روزانه می توانید تعدادی دستمال توالت و یک کیسه پلاستیکی زیپ دار با خود حمل کنید. دستمال های مصرف شده را داخل پلاستیک انداخته و به محض رسیدن به منزل در سطل آشغال دفع کنید.

اگر شب ها در چادر می خوابید و نمیخواهید در سرمای شب برای دستشویی کردن بیرون بروید، کافی است از یک بطری( در صورت لزوم متصل به یک فانل) استفاده کنید. بطری دربسته را خارج از چادر گذاشته و صبح هنگام، آن را دور از مکان چادرزنی جایی در میان بوته ها خالی کنید.

چگونه در طبیعت مدفوع کنیم؟

قبل از آنکه سفر خود را آغاز کنید مطمئن شوید تجهیزات زیر را با خود به همراه دارید و تکنیک های صحیح استفاده از آن ها را یاد بگیرید. تجهیزات لازم: علاوه بر موارد اولیه یعنی دستمال توالت و ژل ضدعفونی کننده دست موارد زیر را نیز همراه داشته باشید:
کیسه پلاستیکی زیپ دار: دستمال های مصرف شده را در کیسه انداخته و با خود ببرید . برای پنهان کردن محتویات کیسه می توانید از کیسه مشکی یا آن را با فویل آلومینیومی استفاده کنید.

بیلچه مسافرتی: اغلب آن ها بسیار سبک وزن بوده و برای کندن یک گودال کوچک بسیار کاربردی هستند.
کیسه یا محفظه مخصوص فضولات جامد: در برخی مناطق کوهستانی، حساس یا پر رفت و آمد لازم است که فضولات جامد انسانی را در کیسه یا محفظه ای انداخته با خود حمل کنید. در این صورت باید برخی لوازم دفع فضولات انسانی را با خود بیاورید. برخی از آن ها کیسه های پلاستیکی ساده ای هستند که با نام “کیسه آبی” شناخته می شوند و برخی دیگر کیسه های مهر و موم شده و دولایه ای هستند که حاوی ژل جاذب نیز می باشند. اگر قرار است با وسایل نقلیه بزرگتری جابجا شوید( مانند کمپ زدن با ماشین یا قایق سواری در مناطق دورافتاده) می توانید یک سطل فلزی درب دار با یک کیسه پلاستیکی بزرگ و قابل تجزیه را به عنوان یک دستشویی سیار کاربردی و کم هزینه با خود حمل کنید.

یک‌ مکان مناسب برای توالت صحرایی پیدا کنید

برای حفر گودال باید حدود ۲۰۰ فوت (۷۰ قدم) دورتر از محل اتراق و یا آبراه و رودخانه در نظر یگیرد . برای ایجاد فضای خصوصی تر می توانید از بوته های کوچک استفاده کنید. همواره به محیط اطراف توجه داشته باشید تا راه برگشت به چادرها را گم نکنید مخصوص در هوای تاریک . سعی کنید زمینی نسبتا نرم پیدا کنید که آفتاب گیر هم باشد. این شرایط به تجزیه بهتر و سریعتر فضولات کمک می کنند. از یک بیلچه، چوب، سنگ یا پاشنه کفش استفاده کرده تا چاله ای به قطر تقریبی۱۰ سانت و عمق حدودا ۲۰ سانت حفر کنید.
اگر زمین بیش از حد سفت یا سنگلاخ است، تکه سنگی را بلند کرده و از فضای زیر آن استفاده کنید. سپس تکه سنگ را سر جایش قرار داده و یا فضولات را در کیسه با خود حمل کنید.

مدیریت استفاده از دستمال توالت:

در توالت صحرایی تا حد امکان استفاده از دستمال را کاهش دهید. در صورتی که دستمال همراه نداشتید یا به اتمام رسید می توانید با اشیاء طبیعی مانند برگ های بزرگ( که سمی نباشند)، سنگ های گرد و بدون لبه و یا حتی از گلوله برفی برای تمیز کردن خوداستفاده کنید.
دستمال توالت یا اشیاء طبیعی استفاده شده را در چاله ای که کنده اید بیندازید.و یا حتی بهتر، آن ها را در کیسه ای پلاستیکی با خود ببرید.
استفاده از دستمال های مرطوب می تواند هر از گاهی مفید باشد اما آن ها را در داخل چاله نیندازید. این دستمال ها باید مانند لوازم مربوط به قاعدگی بانوان در کیسه پلاستیکی از محیط خارج شوند.

پوشاندن:

پس از رفتن به توالت صحرایی ،فضولات و زباله (شامل دستمال توالت نیز می شود) درون چاله را مجددا با خاک بپوشانید و چاله را کاملا پر کنید. با کف کفشتان خاک را خوب فشرده کنید و برای اینکه دیگران در آن محل چاله نکنند یک تکه سنگ یا شاخه درخت روی آن قرار دهید. می توانید یک تکه چوب را مستقیما در خاک فرو کنید تا گردشگران بعدی که دنبال یک مکان مناسب برای دستشویی می گردند آن مکان را حفر نکنند.

نکات بهداشتی در طبیعت:

دست های نشسته می تواند در طی سفر یا بعد از آن منجر به بیماری های گوارشی شود. در اینجا نکاتی را می آموزید که به شما کمک می کند در مواقع عدم دسترسی فوری به آب بتوانید دست هایتان را تمیز نگه دارد:
با خود ژل ضدعفونی کننده دست(یا دستمال مرطوب) حمل کنید و همیشه بعد از مدفوع کردن و قبل از غذا خوردن از آن استفاده کنید. بدون شک، شستشوی دست ها با آب و صابون و مالیدن آن ها به هم روش بهتری برای تمیز کردن است اما در مواقع عدم دسترسی به آب، ژل نیز می تواند نقش مشابهی را ایفا کند.

هنگام گردش با کوله پشتی، بهتر است حداقل روزی یک بار دست هایتان را با آب و صابون بشویید. دستتان را با حوله یا دستمالی جدا از آن که برای خشک کردن ظروف استفاده می کنید، خشک کنید.

تمیز نگه داشتن محیط زیست:

در اقامت های طولانی تر، ممکن است بخواهید از یک شستشوی کامل بدن در آب لذت ببرید یا لااقل تنی به آب بزنید. در این صورت لازم است نکات زیر را رعایت کنید:
هیچوقت مستقیما داخل دریاچه یا رودخانه خود را با کف نشویید، حتی با صابون زیست تخریب پذیر. این کار می تواند به آبزیان اسیب جدی وارد کند.
اگر تصمیم به استفاده از صابون گرفتید، دقت کنید که حتما بدون بو و زیست تخریب پذیر باشد. قبل از ورود به آب هرگونه ضدآفتاب یا کرم دورکننده حشرات را از پوست خود پاک کنید. این قبیل مواد شیمیایی می توانند یک حوضچه یا آبراه کوچک را به شدت آلوده کنند. اگر از ظرفی برای در ست کردن کف استقاده میکنید حتما پس از استفاده آن دورتر از محل کمپ و بر روی خاک بریزید (نه روی گلسنگ ها و گیاهان ). ترجیحا یک حوله کوچک مسافرتی که سریع خشک شود با خود به همراه داشته باشید.

نادر جمعه 19 اردیبهشت 1399 ساعت 19:30

نظرات 1 + ارسال نظر

ولی اله جمعه 19 اردیبهشت 1399 ساعت 19:46 https://khazarmarket.blogsky.com

درکشور ما جایی از طبیعت پیدا میشود که از آسیب متمدنین وحشی آسیب ندیده باشد؟ هرجا پای مسافرین باصطلاح توریست بی فرهنگ رسید فقط پلاستیک زباله و بسته های چیپس و ....حاکی از حضور این وحشیان متمدن دارد.نشستن دور قلیون چند شیلنگ و مصرف انواع توتون و تنباکو با طعم های گوناگون شده فرهنگ طبیعت کردی ما.آنهائیکه اهل دود و دم نیستند سیخ کباب و آتش روشن کردن روی سبزه های قشنگ و برجای گذاشتن خاکستر و ذغال سوخته شده آثار میزان فهم و شعورشان در ارتباط با طبیعت...