در کوهستان یک کوهنورد مواد غذایی باید خود را با یک رژیم غذایی دائمی- که با عادت او هماهنگی داشته باشد – تنظیم کند
او نباید با غذاهای سنگین معده خود را پُر کند. البته غذای مصرفی او در کوهستان باید بیش از غذای روزانه باشد تا بتواند به نیازهای او پاسخ دهد. غذای مصرفی او باید اوّلاً زود هضم باشد. ثانیاً حجم آن کم و کیفیت بالایی داشته باشد در ضمن غذا باید اشتهاآور نیز باشد؛ چون اغلب خستگی زیاد، اشتها را از بین می‌برد و غذا را غیرقابل جذب می‌کند. در کوهنوردی‌های سخت و مداوم باید در دفعات متعدد، ولی هر بار و به مقدار کم غذا صرف شود. اگر در ضمن برنامه، یک غذای کامل صرف کنیم خود را دچار مشکل می‌کنیم برای اینکه در زمان کوهپیمایی عضلات کار می‌کنند؛ و اگر دستگاه گوارش هم مجبور به فعالیت شود عمل گوارش به سختی و بد انجام می‌شود و قلب به تپش می‌افتد و در نتیجه هضم غذا دشوار می‌شود. بنابراین بهتر است در فواصل معین، از یک برنامه تنظیم شده به شرح زیر استفاده کنیم: ۱- صبحانه: قبل از رفتن به کوه صبحانه‌ای کامل که دارای مواد چربی و قندی است صرف کنیم. البته نباید خیلی مفصل باشد؛ چون هضم آن مشکل می‌شود. نوشیدن نیم‌لیتر چای – که هم طعم‌دهان را تازه می‌کند و هم محرک است – مفید است. از خوردن شیر، قهوه و شکلات که دیرهضم هستند باید جلوگیری کرد. امّا نان برشته یا بیسکویت آغشته به کمی کره با عسل یا مربا را می‌توان به مقدار نسبتاً زیاد مصرف کرد. ۲- غذاهای مختصر: در طول روز در ضمن صعود هر سه ساعت یک بار، باید مقدار کمی غذا خورد؛ چون در کوهستان غذایی به مفهوم ناهار وجود ندارد و به جای آن باید از غذای مختصری که قسمت عمدهِ آن را مواد قندی تشکیل می‌دهد؛ استفاده کرد. معمولاً سه ساعت بعد از صبحانه یک غذای مختصر – در ضمن یک توقف یک ربع ساعته یا ۲۰ دقیقه‌ای – باید صرف شود. یادمان باشد، همیشه چند لحظه پیش از غذاخوردن و چند لحظه پس از آن استراحت کنیم. غذایی که پس از صرف صبحانه خورده می‌شود، بهتر است.شکلات، بیسکویت، نان شیرینی و مربا و غذای نزدیک ظهر هم گوشت پخته، تخم‌مرغ، کره، پنیر و مربا باشد. عصرانه هر چه میل دارید؛ با توجه به سلیقه و اشتهای خود بخورید. نانی که همراه خود به کوه می‌برید باید به شکل بیسکویت، که هضم آن آسان است، باشد. ۳- شام: غذای کاملی در هنگام شب باید خورده شود. ابتدا خوردن یک کاسه سوپ داغ و خوشمزه توصیه می‌شود تا بدین ترتیب مقداری از آب و املاح معدنی بدن که ضمن کوهپیمایی خارج شده؛ جبران شود. پس از آن مواد آلبومین‌دار مثل گوشت، تخم‌مرغ و لبنیات مصرف شود چون فرصت کافی برای هضم آن وجود دارد.
۴- تنقلات: مواد غذایی کم‌حجمی هستند که اغلب در جیب یا کوله پشتی کوهنوردان یافت می‌شوند که در حین راه‌رفتن یا صعود، از آنها استفاده می‌کنند. این تنقلات شامل میوه‌های خشک مثل برگه، قیسی، کشمش، بادام و گردو و آب‌نبات ترش و شیرین است که تمام اینها ارزش غذایی بالایی دارند و پرانرژی هستند و مصرف آنها آسان است. زمانی که معده غذایی را نمی‌پذیرد، بهترین راه تأ‌مین انرژی لازم برای بدن، مصرف همین تنقلات است
منبع:alamkoo.blogfa.com
