ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
نامه یک قوچ به شکارچی ها/ بارها تصمیم گرفتم ازاین جا بروم ؛ اما بعد پشیمان شدم . شکارچی همه جا هست . تازه اگربروم با خطرجاده ها چکارکنم؟
سلام!
من یک قوچ نرهستم . دریکی ازمناطق حفاظت شده میان کوه وصخره های بلند
زندگی می کنم. دوستانم گفته اند برای توچیزی ننویسم . گفته اند بی فایده است . اما
من نظردیگری دارم . می دانم بعضی ازشما آن قدرسنگ دل وبی رحم هستید که صدای ضجه
های شکارهم بیدارتان نمی کند، اما اگربتوانم با این نامه فقط تو را بیدارکنم تا
تفنگت را زمین بگذاری ودیگرحیوانی را شکارنکنی به هدفم رسیده ام .
این روزها آن قدرشکارچی ها زیاد شده اند که هرصبح وقتی ازخواب بیدارمی
شویم وازلابه لای صخره ها بیرون می آییم ، نمی دانیم آیا تا شب زنده می مانیم یا
نه .
هرلحظه منتظریم تا لوله ی تفنگی ازپشت صخره ای بیرون بیاید وصدای
گلوله ای را بشنویم . آن وقت یکی ازما غرق درخون روی سنگ ها می افتد. بعد تورا می
بینیم که شاد وخندان نزدیک می شوی ولاشه را بردوش می گیری تا خانواده ات با گوشت
آن غذایی درست کنند وساعتی را خوش بگذرانند .
دراین لحظات ، بعد ازخدا ، تنها کسانی که با چشم های نگران مراقب ما
هستند محیط بانانند . هرچند تعدادشان کم است ؛ اما همین مقدارهم غنیمت است . هروقت
محیط بانی را دوروبرخود می بینیم ، آسوده خاطریم . تنها آن لحظه است که آسوده می
چریم وبره های مان بازی می کنند وازصخره ها بالا وپایین می پرند .
محیط بانان خستگی نمی شناسند . درزمستان وقتی چند متربرف می بارد و
هرلحظه ازگرسنگی درانتظارمرگ هستیم ، آن ها هستند که علوفه بردوش می گیرند وپای
پیاده کیلومترها می آیند تا غذایی به ما برسانند . گاهی حتی جان خود را به خطرمی
اندازند . همین چند روزپیش بود که یکی ازمحیط بانان منطقه ی من با شکارچیان
درگیرشد . آن ها با تفنگ وتبروچاقو افتادند به جان محیط بان . من ازپشت صخره نگاه
می کردم . کاری ازدستم برنمی آمد . آرزو کردم ای کاش پلنگ بودم .آن وقت می پریدم
وگلوی شان را به دندان می گرفتم وخفه شان می کردم . نمی دانم آن محیط بان زنده است
یا نه؟
بارها تصمیم گرفتم ازاین جا بروم ؛ اما بعد پشیمان شدم . شکارچی همه
جا هست . تازه اگربروم با خطرجاده ها چکارکنم ؟ کمی پایین ترجاده ای هست که به
راحتی نمی شود ازآن عبورکرد . ازیکی شنیدم هفته ی قبل یک پلنگ ویک شغال درهمین
جاده با خودروهای عبوری تصادف کرده اند وکشته شده اند . همین جا بمانم بهتراست .
این سال ها ما با خطرزاده می شویم . با خطرزندگی می کنیم وبا خطرمی
میریم . ما حتی ازرفتن به آبگیری که همین نزدیکی هاست می ترسیم .حاضریم تشنگی را
تحمل کنیم ؛ اما آن جا نرویم .آخرتو گاهی کنارآبگیرها تله های آهنی می گذاری .
کافیست پای مان به آن جا برسد ، حتماً گرفتارمی شویم .
من مدت هاست دنبال یک جفت می گردم . گاهی با نرهای دیگرمبارزه می کنم
وپیروزهم می شوم . اما الان طوری شده که ماده ها کمترمیل به باردارشدن دارند .
فصل زاد و ولد که می شود ، تو با دوستانت کمین می کنی وبره های تازه
متولد شده را جلوی چشم مادران شان می گیری وبا خود می بری . البته این کارهولناک
بیشتربا کشتن مادران همراه است . بره ها چند ماهی هم بازی بچه هایت می شوند وبعد
هم گوشت شان خوراک چند شب خانواده ات خواهد شد .
من به ماده ها حق می دهم که ازباردارشدن بترسند . چون بارها اشک آن ها
را دیده ام . بارها درفراق بره ها ، صدای ناله شان را تا خود صبح شنیده ام . تو
ندیده ای ؟ نشنیده ای ؟ یاد مادرم افتادم که دوسال پیش شکارش کرده ای . می گفت
شکارچی شکارچی های قدیم . لااقل آن قدرمعرفت داشتند که به قوچ های باردارشلیک نمی
کردند . اما من این سال ها چندین باربه چشم خود شلیک شکارچی ها را به سمت قوچ های بارداردیده
ام .
خسته ات کردم . عین این نامه را چند تا نوشته ام وجایی در شاخ خودم
وشاخ قوچ های دیگرپنهان کرده ام ، طوری که به راحتی آن را ببینی . شاید فردا هم
بیایی ویکی ازقوچ ها را شکارکنی . اگرنامه به دستت رسید ، اول خوب آن را بخوان ،
بعد تفنگت را زمین بگذارو بیدارشو .